Hayatımda ilk defa böyle bir şampiyonluk yarışı yaşadım. Önce Galatasaray’dan başlayayım; 34 haftalık ligi lider bitir, düşen takımlar belli olsun, 9 puan ileride olmana rağmen, 6 maçlık bir play-off serisi oyna. Dün gece 1 gol yese şampiyonluk gitti.
Sezon performansına baktığımız zaman Galatasaray’ın, ‘şampiyonluğu hak etti mi?’ derseniz, bana göre etti.
Fenerbahçe’ye gelince; takımın, kulübün 3 Temmuz’dan beri yaşamadığı sorun kalmadı. Bu takım Türkiye Kupası’nda finalde. Dün gece de final maçı oynadı. Kazansaydı bu kadar sorunlara rağmen ligi şampiyon bitirecekti. Fenerbahçeli futbolcular ağlamakta haklılar.
Galatasaraylı futbolcular ise çocuklar gibi sevindiler, zıpladılar, onlar da bu sevinci hak etti. Geçen sezon ligde darmadağın olmuş bir Galatasaray, yeni bir takım kurdu ve Fatih Terim, 22 birbirine benzemeyen futbolculardan iyi bir takım yarattı ve şampiyon oldu. Burada Fatih Terim’i de kutlamak lazım.
Kolay değil, iki takım da bu şampiyonluk yolunda çok sıkıntılar çektiler. Ama ne yalan söyleyeyim, bize öyle heyecan yaşattılar ki, bu iki büyük camianın futbolcularını kutluyorum. Şampiyona da ikinci olana da kucak dolusu sevgiler.
Sahada futbol adına iyi mücadele vardı. Ama güzel futbol seyredemedik. İki taraf da çok büyük stres yaşadı. Çoğu futbolcuyu tanıyamadım. Belki de ayakları titredi. Zaten futbolları da skora yansıdı. Hakem Cüneyt Çakır’a iki sözüm var. O bizi Avrupa’da mükemmel temsil ediyor, ama Türkiye’de aynı başarıyı gösteremiyor. Dün gece de başarılı değildi. Sahada daha atılması gereken bir sürü futbolcu vardı. Cesaretle kartını çıkartamadı.
Maç bir ara çok gerildi. İnanın kötü şeyler olacak diye korktum. İyi niyetli olmayan futbolcular da vardı, ama Fenerbahçe taraftarı çok aklıselimdi. Daha büyük olaylar çıkmasına müsade etmediler, daha doğrusu futbolculara uymadılar. Sahaya inen o yüzlerce taraftardan bahsetmiyorum, aklıselim olanları söylüyorum.