İsmi üstünde dün gece Galatasaray ile Başakşehir final maçı oynadılar. Hayatımda bu kadar sıkıntılı, stresli bir maç seyretmedim. Futboldan daha çok sinir harbiydi. Kazanan şampiyon olacaktı, bu da normaldir. Kimse bu kadar itişip, kakışmayı çok anormal karşılamasın.
Belhanda gol atıyor, iptal ediliyor. Onyekuru gol atıyor, iptal ediliyor. Düşünebiliyor musunuz o atmosferi; statta 50 bin taraftar var! Fatih Terim oyundan atıldı. Orhan Ak oyundan atıldı. İki kulübe de fokur fokur kaynadı. Cüneyt Çakır’dan başkası yönetseydi bu maç bitmezdi.
İlk yarı Başakşehir bilhassa orta sahada rakibini kilitledi. Buna rağmen Galatasaray, Diagne ile gol pozisyonlarına girdi fakat değerlendiremedi. Başakşehir de Muslera’nın ve defansın pas hatalarından iki gol pozisyonuna girdi. Birini Bajic ile gole çevirdi. İlk yarı sarı-kırmızılılar oyuna ağırlığını koyamadı. Ama ikinci yarıda sahada farklı bir takım vardı. Feghouli’nin harika golü, arkasından Belhanda’nın ve Onyekuru’nun sayılmayan iki golünden sonra Onyekuru’nun inatçılığı Cim Bom’a galibiyet golünü getirdi.
İkinci yarı Başakşehir’in girdiği gol pozisyonu yok. Kazanmak, şampiyon olmak isteyen, daha hırslı olan takım Galatasaray’dı. Resmen fizik gücüyle ağır bastı. Başakşehir’i de kutlamak lazım. En büyük handikapı taraftarının olmaması. Abdullah Avcı çok iyi bir hoca. Başakşehir sistem futbolu oynuyor. Biliyorsunuz 12. adam olmayınca takım bir yere kadar şampiyonluğu kovalayabiliyor.
Şampiyonlukta en büyük etken taraftardı. Galatasaray taraftarı dün ikinci yarıda takımını şahlandıran, sahaya müthiş mücadele koymasını sağlayan en büyük faktördü. Sonuçta Galatasaray dişiyle, tırnağıyla savaştı ve bir sürü handikaplara rağmen şampiyonluğu hak etti. Fatih Terim çok tecrübeli ve büyük hoca. Galatasaray takımında o kadar çok sorunlu futbolcu var ki, bunları bir arada tutup şampiyon olmak gerçekten kolay bir iş değil; hakikaten tecrübe ister.
Dün gece şampiyonluk maçında bile Belhanda, Feghouli, Selçuk birbirlerine küsebiliyorlar. Önemli olan şampiyon olmaktı. Eminim herkes birçok şey konuştu, bundan sonra da konuşacak. Ama benim gördüğüm tablo; başkanıyla, teknik direktörüyle, taraftarıyla bütünleşen bir takım vardı, o da Galatasaray. Zaten bunun da karşılığını şampiyon olarak aldılar.
