Türk Futbolu uzun yıllardır can çekişiyor. Bir türlü başarıyı yakalayamadı. Bu sezon Galatasaray ve Fenerbahçe’nin, Avrupa’daki çıkışı biraz olsun önümüzdeki seneler için bizi ümitlendirdi.
Bu başarının iki takım için de devam edeceğini düşünüyorum. Tabii doğru kararlar alırlarsa. Kulüpler iyi yönetilirse. Yabancı futbolcudan başlayalım. Uluslararası başarının devam etmesi isteniyorsa yabancı sayısı düşürülmemeli. 6+2 en uygunu. Bir 2 daha koyarsak tribünde oturacak adama boşuna döviz vermiş olacağız. Bu bana göre lüks. Yabancı sayısı düşerse hiçbir artısı olmaz. Aksine Avrupa kupalarında oynayan kulüplerimiz olumsuz etkilenir.
Alper Potuk’un, Fenerbahçe’ye maliyeti 10 milyon euroya yakın. Gökhan Gönül, Emre Belözoğlu, Selçuk İnan, Burak Yılmaz gibi futbolcuları bugün kadrona katmaya kalksan çok büyük paralar ödemen gerekiyor. Bu da yetmez, yıllık burada ödeyeceğin para otomatikman iki misline çıkacak. Hem de döviz bazında. Yabancı sayısını düşürdüğün zaman Türk futbolcuları Türk Lirası alsa kulüplerin menfatine deriz. Bu iş arz-talep meselesi. Büyük takımlarımız bu işten çok zarar görür.
Milli takıma gelince Türkiye, FIFA sıralamasında 10 basamak düşerek 54. sıraya geriledi. Yabancı sayısı azalırsa bu yükselecek mi? Kesinlikle hayır. Şu an milli takımın kadrosundaki futbolcuların hepsi birbirinden değerli. Bu kadroyla iki milli takım çıkar, ikisi de Avrupa kupalarında başarılı olur. Sorun futbolcuda değil, teknik direktörde. Hastalığa teşhis yanlış konulmamalı. Yabancı oyuncunun Türk Futbolu’na katkısı çok büyük. Şu an futbola biraz heyecan duyuyorsak bunda yabancı futbolcunun payı tartışılmamalı.
Halkın yöneticisi olmalı
Galatasaray’ın yıllardır iki yakası bir araya gelmedi. Bunun da tek sebebi camia içindeki sevgisizlik ve kendini beğenmişlik. Başkan Ünal Aysal, yönetimini değiştiriyor. Buna saygılıyız. Yeni aldığı yöneticiler taraftarını, camiasını kucaklayabilecek mi? Bunu bilemiyorum. Hepsini tanıyorum. Ama samimiyetim yok. İnşallah yeni gelenler halkın taraftarın yöneticisi olurlar.
Şu an baktığınız zaman Türkiye’de en beğendiğim iki yönetici var. Biri Fenerbahçe’den Abdullah Kiğılı, diğer Galatasaray’dan Abdurrahim Albayrak. Albayrak zaman zaman başarılarda aşırıya kaçıyor. Bundan ben de rahatsız oluyorum. Ama sokakta veya toplantıda bir Galatasaraylı gördüğü zaman kafasını çevirip geçmiyor. Kiğılı gibi o da taraftarıyla kucaklaşıyor. Rakip takımlar hakkında kavga çıkaracak, ortalığı gerecek beyanatlar vermiyor. Dilerim Galatasaray’da bir ilk, bir başlangıç olur. Yeni gelen yöneticiler halkın yöneticisi olur.