Hadi itiraf edelim; birçoğumuz beklemiyorduk bunu. Belki çok yakından takip etmediğimiz için, belki de hep erkek basketbolunun gölgesinde kaldıkları için. Belki fizik olarak rakiplerimizden zayıf oluşumuz gözümüzü korkutmuştu, belki de bu durum ligimizde başrolü hep yabancılar alması nedeniyle oluşan bir umutsuzluktu.
Potanın Perileri, hepimizin gözünü açtı, kısa bir süre öncesini hatırlattı. 2005’te ülkemizde düzenlenen Avrupa Şampiyonası öncesinde Cem Akdağ’ın attığı temeller, bize tarihimizde ilk kez çeyrek final oynatmıştı. Ardından 2007 ve 2009’da ilk 8 şansını son maçla kaybetsek de, 2005’teki ‘temel atma dönemi’nin kahramanlarından olan Ceyhun Yıldızoğlu’nun elinde iyice şekillendirilen kadro, Polonya öncesinde hedefi olimpiyat elemelerine katılmak olarak koymuştu. O hedefe dün ulaştık ama öyle büyük bir hayranlıkla izliyoruz ki Ay-Yıldızlı kızlarımızı, şimdi madalya planlarına başladık.
Bu da kolay değil biliyoruz. Ancak karşımıza 6’da 6 yaparak gelmiş Karadağ’ı farklı yenmenin, ortalama 72 sayı atan bir takımı 44 sayıda tutmamızı sağlayan mükemmel savunmanın, muhteşem oyunuyla herkesi kendisine bir kez daha hayran bırakan Birsel Vardarlı gibi bir liderin varlığının, sahada oldukları her saniye insanüstü bir enerji ile mücadele eden, fizik dezavantajını hissetmediği gibi, rakiplerinin gözünde adeta devleşen oyuncularımızın, ilk yarıda skorda sıkıntı yaşayan takımını, ikinci yarıda ribaunt sonrasında ne olursa olsun hızlı hücum mantığıyla sahaya süren ve oyunu çözen Ceyhun Yıldızoğlu’nun bizlere verdiği güveni yaşıyoruz.
Bugün sonuç ne olursa olsun biz bu kızlarla gurur duyuyoruz, ama ne yalan söyleyeyim; onları birçok kez görmezden gelen ‘bizlerin’ gözüne, bir de madalya sokmalarını gerçekten çok istiyoruz.