THY Euroleague’de Anadolu Efes fırtınası esmeye devam etti, İtalya’nın Armani Milano takımını 75-70 yenen temsilcimiz Final Four’a yükseldi. Milano’daki iki maçtan bir tanesini kazanarak saha avantajını eline geçirdikten sonra Efes’in hedefe ulaşacağı kesin gibiydi. Çünkü Sinan Erdem’de yıllardır adım adım büyülen atmosfer öyle bir noktaya gelmişti ki o atmosferde oyuncularımızın coşmaması, yıldızların sahne almaması, savunmanın kralının yapılmaması, sertlikle sertlik diyerek kemik seslerinin tribünlere kadar ulaşmaması, rakibin ellerinin kollarının titrememesi mümkün değildi. Aynen öyle de oldu, Avrupa’nın en önemli antrenörlerinden olan Messina, ortamı germek için her şeyi demedi, belki Efes’in salondaki ahengini o şekilde bozabilirim dedi ama o çabaları da yetmedi.
Çünkü Pleiss ile maça müthiş giren, MVP’si Micic ile en kritik anlarda çözüm üretmeyi bilen, Bryant-Anderson ikilisiyle ilk yarıda başımıza bela olan Datome’nin 2. devre hızını hızını kesmeyi bilen Efes, maçın genelinde yine rakibin yaptığı yardım savunmasını üçlüklerle cezalandırmayı deneyip sıkıntıya girse de kazanmayı bildi. Aslında verilen hücum ribauntları yüreğimizi ağzımıza getirdi ama kazanma alışkanlığı, şampiyonluk motivasyonu öyle farklı bir şey ki...
Teşekkürler Anadolu Efes, teşekkürler Ergin Ataman, teşekkürler teknik ekip, idari ekip ve dün kalbi pır pır atan milyonlar. Bir kez daha Final Four’dayız, bir kez daha şampiyonluğa iki maç kadar yakınız... Artık Avrupa’da moda Anadolu Efes, bunu Sırbistan’da da anlatacağız.
