Galatasaray’ın geçtiğimiz sezon elde ettiği başarılarda çok önemli payı olan Işıl, Zelous ve Torrens’in takımdan ayrılması, Nevriye ile Sancho Lyttle’ın sözleşmeleri gereği, takıma kasım ayı sonunda katılacak olmaları, Fenerbahçe’nin ise sezona yine önemli transferlerle girişi ve Samsun’a da tam kadro gelişi favoriyi maç öncesinde net şekilde göstermişti.
Zaten neredeyse bütün maç da beklendiği gibi geçti. Ekrem Memnun, rakibi uyutmak için iyi hazırlanmıştı, ilk devrede istediklerini yaptı. Savunmada yapılan baskı, zaman zaman kombine savunmaya dönülmesi, içeriye getirilen yardım, Galatasaray’ın bu maça iyi hazırlandığını gösteriyordu.
Maçın başında Tuğba’nın, Martinez’e yaptığı baskı da tecrübeli oyuncunun kenara gelişiyle sonlanınca Galatasaray, ezeli rakibi karşısında kazanabileceğine inandı. Ancak Fenerbahçe’nin, iki ABD’lisi Charles ile McCoughtry öyle etkili bir maç çıkardı ki, zaten eksik olan Galatasaray’ın yapacağı çok da şey kalmamıştı.
İkinci yarıda, rakibinin baskıya başladığı anlarda 3 guarda dönerek ayakta kalan, topu mutlaka Charles ile buluşturan Fenerbahçe, ribaunt ve boyalı alan yüzdesindeki sıkıntısından da ilk 20 dakikaya oranla daha fazla mücadele ederek kurtulunca, galibiyete çok zorlanmadan ulaştı.
Aslında rakibinin baskısını ilk yarıda da zaman zaman aşmıştı Fenerbahçe ama kritik anlarda rotasyonu biraz fazla yapınca son darbeyi vuramamış, maçı erken bitirme şansını kullanamamıştı. İkinci yarıdaki akıllı oyun, rakibin özellikle 1-3-1’e döndüğü anlarda özellikle Birsel’in takımı iyi organize etmesi, galibiyeti sarı-lacivertliler’e getirdi. Galatasaray’a bu düzende mutlaka dış şut atması lazımdı, üç sayı isabeti 17’de 2’de kaldı. Böyle olunca da ilk yarıda bulunan penetre sonu basketler de rakibin içeriye gömülen savunmasına takıldı, fark da açıldı.
Sezon başı olması nedeniyle iki takımın da hazır olmadığı ortada. Ancak sergilenen mücadele, Galatasaray’ın eksikleri de gelince, sezon sonunda bizi nasıl bir mücadelenin beklediğinin de habercisi.