Fenerbahçe Ülkerli oyuncular daha maçın ilk dakikalarında hem izleyenlere, hem taraftarlara en önemlisi de rakibe ‘Bu iş bitmiştir’ mesajını verdi, yani kısa kesti.
Efes’in gittikçe daralan rotasyonu ve sarfettikleri efor düşünüldüğünde, bir de Fenerbahçe seyircisi tarafından doldurulan salonda, oyuncuların performansının fazlasıyla yükseldiği hesap edildiğinde zaten kimin favori olduğu herkes tarafından dillendirilmişti ama bu kadar çabuk olacağı da beklenmezdi.
Efes’e önce sertlikle mesaj gönderdi Fenerbahçe... Göğüs göğüse temaslardan kaçmayacağını ve salondan ne olursa olsun şampiyon olarak çıkacağını vücut diliyle anlattı. Efesli oyuncular ise, belki de artık yorgunluktan olacak; aynı şekilde karşılık vermek yerine, sürekli şikayet etme yolunu seçti. Mutlaka haklı oldukları pozisyonlar da vardı ama rakibin sertliğinden korktukları da çok açık belliydi. İlk periyotta Fenerbahçe’nin iki sayılık atışlardaki 14 denemesine karşın Efes’in sadece 3 kez boyalı alanı kullanmaya çalışması ve ortaya çıkan 32-10’luk skor vücut diliyle verilen mesajın istatistiklere yansıyan şekliydi!
Başta, son 4 senede elde edilen 3 şampiyonluğun değişmez kahramanı, bu serinin de yıldızı Ömer Onan, Mirsad, Semih, Oğuz... Hepsini tebrik etmeli. Ancak iki isim var ki onlara özel cümleler söylemeli.
Son 3 maçta hiç forma giymemesine rağmen, alan savunmasına ilaç niyetiyle sahaya sürülen, eline aldığı ilk topu da üç sayılık basket olarak çemberden geçiren 40 yaşındaki ‘delikanlı’ Mrsiç’i ve çok kritik bir noktada görev alıp hem rakibe hazırlanışı, hem de oyun içindeki hamleleri ile zaferin mimarı olan, Fenerbahçeli oyuncuların sahaya tekrar gülerek çıkmasını, kenara gelirken homurdanmamasını sağlayan Coach Ertuğrul Erdoğan’ı tebrik etmeli.
Sakatlıklar ve şanssızlıkların iyice güçsüz bıraktığı Efes de, son ana kadar canla başla mücadele ettiği için alkışı hak etti ama kupa kesinlikle daha çok hak edene gitti.