Geçtiğimiz sezonun mucize takımı Beşiktaş, kadrosunu koruyamamış, baştan aşağı yeni bir ekip yapmak zorunda kalmıştı. Dün sahaya çıkan isimlerden Serhat ile Barış dışındaki oyuncuların tamamı bu sezon kadroya katılmıştı. Haliyle daha dağınık olmasını beklediğimiz taraf siyah-beyazlılar’dı. Efes ise Semih, Birkan ve Famar dışında geçen sezonki kadrosuyla sahadaydı. Ama sanki bütün takımı değişmiş olan taraf onlardı.
İlk yarıda oyunun şeklini Erman Kunter’in, Barış Hersek hamlesi çizdi. Rakip 5 numaraların daha kaliteli olduğunu bilen tecrübeli çalıştırıcı, takımı kısaltarak daha çok 3 numarada izlediğimiz Barış’a, savunmada rakibin 5 numarasını durdurma görevini verdi. Özellikle Barac’ın oyunda olduğu dakikalarda bu düzen hep Beşiktaş lehine işledi. Efes, baskıyı artıran rakibi karşısında topu boyalı alana sokmakta zorlanırken, savunmadayken de Barış’ın şut tehditi nedeniyle uzunlarını dışarıya çıkarmak zorunda kaldı; Tutku Açık gibi akıllı bir guard da, boyalı alandaki boşluğu mükemmel kullandı, art arda basketleriyle takımını öne taşıdı. Efes ise hücumda topu bir türlü istediği gibi boyalı alana sokamadı. Oysa Semih gibi önemli silahları vardı. Hücumunu bir türlü oturtamayınca savunmaya bel bağladı lacivert-beyazlılar, ancak bunu da farkın 16 sayıya çıktığı 25. dakikada hatırladı. Sinan ve Lucas ile yapılan baskı Beşiktaş’a uzun süre kriz yaşatsa da, elde edilen fark bu dönemi kazasız geçmelerini sağladı. Ardından Muratcan’ın tecrübesi sahaya yansıdı, geçtiğimiz sezon uyanan ‘Kartal ruhu’ yine tribünlerden başlayarak bütün salonu kapladı ve Beşiktaş bir destan daha yazdı.
Savunmayla maça dönen Efes de aslında galibiyet fırsatı yakalamıştı ama hücumda bunu sadece Farmar ve Vujacic’in bireysel yetenekleriyle yaptı. Yani hücumdaki dönüş, sistem dışıydı.
Beşiktaş’ın takımdan giden birçok yıldızına rağmen, yine mükemmel bir kadro kurması ve sezona kupayla başlaması, Efes’in 16 sayı geriye düştüğü maçtan, belki de kaçan bir faul sonucunda yenik ayrılması, bizi nasıl bir ligin beklediğinin kanıtı...