Almanya gibi sıradan bir takım (Nowitzki yokken) karşısında alınan utanç verici yenilgi için yapılacak savunma ‘sonuçta hazırlık maçı’ şeklinde olacaktır. Evet, bu savunma hazırlık maçlarının temel amacı düşünüldüğünde oldukça mantıklı.
Yani bizim Almanya karşısındaki amacımız, Kerem Gönlüm (9 dakika oynadı), Ömer Aşık (5’te 4 isabet ile başladığı maçın ilk yarısında sadece 8 dakika süre aldı) gibi sezonun büyük kısmını oynamadan geçiren isimlerin maç eksiğini gidermek olsaydı, Evren Büker (yine hiç süre alamadı) gibi, Kerem ve Ender’in ardından bu takımda guard pozisyonunu idare edebilecek tek oyuncuya ‘acaba bu yükü kaldırabilir mi?’ düşüncesiyle oyun kurdurulsaydı, işte o zaman, ‘hazırlık maçıdır, olur bunlar’ derdik. Fark 21’e kadar çıkarken pres deneyebilirdik, alan savunmasına dönebilirdik... Ama yapmadık. İnşallah coachumuz da ‘nasıl olsa hazırlık maçı’ diye bunları yapmamıştır diyorum ama, 6 yıldır biz kendisinin maç çevirdiğine hiç tanık olmadık.
Ama biz yine geçen yıl Efes Cup’ta denediğimiz Ersan’ı 3, Sinan’ı guard oynatma hayallerine, Cenk’i oyun kurucu, Oğuz’u 4 numarada kullanma fantezisini de ekledik. ‘Türkiye’yi yendik, başarılı olabiliriz’ düşüncesine kapılan Almanlar’ı boşuna ümitlendirdik. Boşuna diyorum, çünkü bu Alman Takımı’ndan hiçbir şey olmaz. Ama bu ekibe karşı bile 21 sayı geriye düşüp, 14 sayıyla kaybeden bir takıma sahibiz.
Lütfen artık birisi Tanjeviç’e müdahale etsin, hep 2010 diyerek uyutulduk ama, Allah korusun bir başarısızlığı daha yürek kaldırmaz. Sonuçta biz oyuncularımızı doğru yerlerde oynatır, macera aramazsak madalya bile kazanabileceğimizin bilincindeyiz.