Dün dedim ki İstiklal Caddesi’nde, “Bugün bu şehre gelen bir turist, sadece Beyoğlu’na bakarak ‘Maşallah, bunlar ne medeni, ne sevgi ve saygı dolu, aynı zamanda da neşeli bir halk’ diye düşünebilir.”
Trans Onur Yürüyüşü’ndeyiz ve öylesine şeniz. İnsanlar rengarenk giysiler içinde; çoluk çocuk, hatta kucakta bebekler, şarkılar, düdükler, her durumdan iş çıkarmayı bilen seyyar satıcılardan alınan rengarenk peruklar, atkılar ve de son derece eğlenceli sloganlarla katediyor caddeyi boydan boya. Taksim’den açılmaya başlayan dev mavi, pembe bayrak hoplaya zıplaya bütün caddeyi örtüyor.
Esnaf camlardan sarkmış, bu çok renkli ve de çok sesli grubu alkışlıyor, fotoğraflar çekiyor, el sallıyor...
Yürüyüşün sloganlarından biri bu, “Alışın, her yerdeyiz.” Bu yolda yıllar içinde kat edilen mesafe azımsanacak gibi değil... ‘Görünür olmanın’ mucizesi bu. İnsan gördüğü, tanıdığı, dokunduğu şeyle bağ kuruyor, onu anlıyor.
Böyle böyle başkalarının varlığını, yaşam hakkını, sesini duyurma özgürlüğünü kabul etmeye, hatta desteklemeye başlıyor. Bütün iş, ilk adımı atmakta.
Gökkuşağı renklerinde bir hafta
23. LGBTİ Onur Haftası’na girdik. Bir hafta, gökkuşağı renklerinde geçecek ve pazar günü yine Taksim’de büyük yürüyüşle sona erecek.
http://tr.prideistanbul.org/ adresinden takip edebileceğiniz bir dolu etkinlik olacak hafta boyunca. Film gösterimleri, paneller, tiyatro oyunları, atölyeler, sergiler... Cumartesi günü Maçka Parkı’nda piknik... Ayrımcılığa, homofobiye karşı inadına şenlik havası...
‘Korkmamalı renklerden’
Bu senenin teması ‘normal’. Hani bize tuhaf gelen bir durumda yapıştırıverdiğimiz o soru var ya:
“Normal mi bu şimdi?” İşte tam sırası, neyin kime göre, neye göre ‘normal’ olduğunu sorgulamanın. Kendinize dönüp bakmanın...
Bugün saat 14.00’te, Cezayir Toplantı Salonu’nda “İçimizdeki Önyargılarla Yüzleşiyoruz!” konulu bir atölye var. Buradan başlayabilirsiniz, kendi ‘normal’lerinizle ve ‘tabu’larınızla yüzleşmeye. Cuma günü Salt Beyoğlu’nda yapılacak “Normal” forumuna katılabilirsiniz sonra... Başkalarının ‘normal’lerini konuşmaya...
Belki de sandığınız kadar ‘demokrat’ değilsinizdir... Belki ‘yüce gönüllülükle’ sizin gibi olmayan birilerini ‘hoş gördüğünüzü’ söylediğinizde bile ayrımcılık yapıyorsunuzdur... Ve tabii size göre ‘normal’ olan da başka birisi için ‘anormal’ olabilir her zaman... Yüzleşin bununla da...
Bir düşünün, sizin ‘normal’iniz bir başkasının ‘normal’ini dövmediği zaman asıl renklerine kavuşacaktır hayat... O zaman belki gerçek bir gökkuşağı kaplayabilir ülkenin üzerini...
Korkmamalı renklerden...
