VER PARAYI AL İYİ ÖĞRETMENİ

Sadece İstanbul’daki öğrenci sayısı Avrupa’daki dört ülkenin nüfusundan daha fazla.

Bu yüzden velilerin ekonomik güçleri oranında çocuklarının gittiği devlet okullarına maddi yardımda bulunmaları gerektiğine inanırım. Ancak bu iş giderek yardımdan çıkıp, garip bir zorlamaya dönüşmeye başladı.

İstanbul’da, bir baba çocuğunu bir devlet okuluna kayıt ettirmek ister.

Kayıt için üç top A4 kağıdı, 100 TL aidat ücreti istenir ki, hemen her okulda velilerden benzer şeyler isteniyor.

Ancak işin kabul edilemez bulduğum yeri, bu iki madde değil.

Okul idarecileri babaya, “Eğer öğretmen seçmek istiyorsanız, bunun için de 500 lira daha vermeniz gerekir” diyorlar.

Nasıl yani? Babasının çok parası olan özel okullarda okuyacak, babasının az parası olan devlet okulunda öğretmen seçerek, babasının hiç parası olmayan da en kötü sınıfa mı alınacak?

Eğitimde fırsat eşitliği dediğimiz şey ütopya, onu anladık da bu kadarı da fazla ama.

Milli Eğitim Bakanlığı yetkilileri eğer ilgilenmek isterlerse okulun ve velinin adı bende var.

FAZLA TURİST İSPANYA’YI BOZDU

Arkadaş biz memlekete turist getirmek için neredeyse üste para vereceğiz, İspanyollar gelen turistleri kovuyorlar.

Tur otobüslerinin lastiklerini kesenler, restoranlarda turistlere servis vermeyenler, duvarlara evinize gidin yazanlar...

Bunlar sıradan olaylar haline geldi İspanya’da. Pazar günü yapılan eylemdeyse plajda turistlerle deniz arasına set çekti İspanyol vatandaşları. Üstelik konu siyasi bir hale de geldi.

Hem sosyalist çizgideki partiler hem de bölgesel milliyetçiler turist akınına karşı siyasi kampanya başlattılar.

Demek ki, gelecek sene için Türkiye şimdiden hazırlıklarına başlamalı.

Televizyon ya da otobüs giydirme gibi reklamlar yerine sanatçılar, sivil toplum örgütleriyle Avrupa’ya ‘Türkiye sandığınız gibi değil’ mesajını şimdiden vermeli. Bu sayede gelecek sezonu kurtarma şansımız çok daha yüksek olacaktır.

Uçakta şort yasak, içki reklam malzemesi

Suudi Arabistan’ın milli havayolu şirketi, yolcuları için bir dizi yasak kararı aldı.

Buna göre ince ve çok dar kıyafet giyen, eteği diz üstü olan, kolları ve bacakları açık kadın yolcular ve şort giyen erkekler yolcu olarak uçağa alınmayacaklar.

Şeriat sistemiyle yönetilen bir diğer ülke Birleşik Arap Emirlikleri ve en önemli emirlik Dubai’nin milli havayolu şirketiyse bambaşka bir havada.

Geçenlerde, uzun uçuşlarda vermeye başladıkları lüks hizmeti duyuran bir elektronik posta yollamışlar.

Beş binden fazla barmenlik eğitimi almış personelden tutun da, 18 yıllık bilmem ne viskisinden 14 farklı kokteyli örnekleriyle yazmışlar. Sonuç mu? Hakikaten son derece ilginç bir dünyada yaşıyoruz...

DEMET AKALIN’I SEVMEK, SEVMEMEK...

‘Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu’ repliği kadar belirleyici değil Demet Akalın’ı sevip sevmemek.

İsteyen güzel bulur, isteyen beğenmez...

Şarkılarına bayılan da vardır duymaya tahammül edemeyen de...

Bunların hepsi normal, hepsi kabul edilebilir duygular. Ancak bir duygu var ki, orada çok farklı düşünmek haksızlık olur.

Sahici bir kadındır Demet Akalın, miş gibi yapmaz, para odaklı yaşamaz. Sosyal medyada her ürün tanıtımından en fazla parayı kazanan isim olmasına rağmen, gelenleri kullanmadığını söyleyecek kadar açık sözlü davranabilen nadir ünlülerden biridir.

İtalya’da alışverişe harcadığı parayla İstanbul’da 3 artı 1 daire alınır diyebilen bir kadın var karşımızda.

Görgüsüz diyen çıkabilir, kendi kazandığı paranın efendisi olmanın keyfini süren bir kadın diyelim biz ona.

Kendi kesesinden alışveriş yaparken pazar tezgahını, başkasına alışveriş yaptırırken İtalyan markaları tercih edenlerin olduğunu bildiğimiz bir dünya sözünü ettiğimiz.

Gelelim son icra meselesine ve ardından yaşanan tartışmalara...

Ünlülerin evlerine hacze giden avukatlar her zaman medyayı haberdar ederler ki, onların üzerinde ödeme baskısı oluşsun, rezil olmaktan korksun. Gerçekten iddia edildiği gibi borç vardır ya da yoktur bilemem, ilgilenmiyorum da açıkçası.

Ancak Demet Akalın, para söz konusu olduğunda başka diğer zamanlarda başka davranan biri değildir.

Bunu bilir, bunu söylerim...

Televizyonda askerler çağı

Neredeyse hemen her belgesel kanalında eski askerlerin Afganistan ve Irak’ta yaşadıklarını anlatan bir belgesel serisi var.

History Channel’da, farklı ülkelerden gelen eski özel kuvvetler elemanlarının katıldığı ve askeri görevlerin yerine getirildiği bir yarışma programı yayınlanıyor.

Yani asker anıları, dizileri, filmleri ve yarışmaları altın çağını yaşıyor.

Türkiye’de de terörle mücadeleyi anlatan üç dizi, ‘İsimsizler’, ‘Söz’ ve ‘Savaşçı’ yayına girdi geçtiğimiz sezon.

Çatışma sahneleri, devlet adına silah tutanların kahramanlıkları, duygusal anlar çok hoşumuza gitti belki ama ciddi bir eksiğimiz var bu tür dizilerde. Ekran başındaki seyirci sadece teröristin değil, eline silah verip onu sahaya süren, stratejisini kuranların da mağlup edildiğini görmek ister.

Çatışma sahneleri üç aşağı beş yukarı hep aynıdır ama strateji kuranlar ve terör gruplarını sahaya sürenler farklıdır.

Suriye’de, ABD, İngiltere, Rusya; Kuzey Irak’ta ABD, İsrail, İran varsa, petrolden tutun da uydu devlet yaratmaya kadar çeşitli senaryolar konuşuluyorsa, sadece çatışma sahneleriyle gidilecek fazla bir alan kalmaz.

‘İsimsizler’, strateji kuranlarla mücadele adına diğer dizilerden bir miktar farklılaştı, bu sezon için elleri biraz daha rahat olacak. ‘Söz’ ve ‘Savaşçı’ hikayelerinde perde arkası güçlerle mücadeleye ne kadar ve nasıl dönecekler bunu yeni sezon gösterecek. Tüm dizilerin sahada terörle mücadelede görev almış ciddi danışman kadroları var ancak özel kuvvetler mensuplarının sızmadan tutun da istihbarat toplamaya, asimetrik tehditlere karşı koymadan, psikolojik savaş, halkla ilişkiler, yöresel kültür ve dillere kadar çok sayıda eğitimden geçtiğini de unutmamak lazım.

Son derece ağır ve 3.5 yıl süren eğitimleri boyunca 47 farklı ders gören bu personele Tommiks muamelesi yapmamak lazım.