Garip bir yemek

Buzdolabının açıldığını ve makarna sosunu bulmak için tencereleri karıştırdığını duyarım. Nedendir bilmem, öğrencilerim için hazırladığım şeyler hep "özel"dir. Sırrı ne biliyor musunuz? Onlara sunmayı bilmek gerek!Gizemle ve hafif haset duygusuyla karışık bir havada, biraz da ona büyük bir sırrımı açıklayacakmış gibi bir ses tonuyla fısıldıyorum: "Senin için olağaaaaaaanüstü bir sebze çorbası hazırladım. İnanılmaz bir şey... O kadar güzel ki, sen bile vitaminle dolu olduğunu anlayamayacaksın. Mutlaka denemen gerekiyor!" İlk reaksiyon dehşet verici olur: "Sebze çorbası mı? Iğğğğ Donatella... Ben sebze yemem hatta hiç sevmem. Üstelik karnımı ağrıtıyor..."Bu noktada şaşırmış, alınmış, hayal kırıklığına uğramış görünmek (abartmadan tabii, çocuklar kesinlikle aptal değiller ve yalandan nefret ediyorlar) yeterli... "Nasıl yani? Benim sebze çorbam iğrenç mi? Hayıııır!" Hayal kırıklığına uğramış bir halde bakışlarımı yere doğru çeviriyorum, iç çekiyorum. "Ben de tadarak fikrini söyleyeceğini düşünmüştüm... Yazık oldu!" En serseri olanlar bile, saf bir davranış karşısında inanılmaz koruyucu bir davranış sergileyebiliyor. Bir an bana bakıyor ve sanki "Çattık, İtalyanca dersi yetmiyormuş gibi bir de bana sebze yediriyor... Neyse onu memnun edelim, belki o zaman daha az rahatsız eder!" diyor içinden.Mutfak masasına geçiyor ve ona "Bugün okulda neler yaptınız?" diye soruyorum. "Hiiiiç" diyor (Genelde okulda hiçbir şey yapmazlar). Bunun gibi her zamanki şeyleri sorarken, onun şüpheci ve biraz iğrenmiş bakışları eşliğinde peynir rendeliyor, sebze çorbasına biraz zeytinyağı, biraz kırmızı biber ekliyorum... Daha sonra insanları mutlu etmeye çalışan misyoner bir şef havasında, daha evvel fırında zeytinyağı ile kızarttığım ekmekler eşliğinde sebze çorbasını sunuyorum... "İçine ekmek at. Göreceksin, nefis!" Bu arada peynir eriyor ve sebzelerin narin kokusu mutfağı sarıyor. Kaşığını daldırıyor, dehşetle kokluyor, ağzına doğru götürüyor ama elbette "Bak Donatella, sadece bir kaşık... Seni kırmamak için" demeyi ihmal etmiyor. Bu arada çantasını açıyorum ve okulda ne yaptığını anlamak için defterlerini kontrol ediyorum. Cevapsız kalan sorularımı sormaya devam ediyorum. En azından şu anda "garip" çorbamı içmekle meşgul... Bak şu işe... Çorbamın hiç fena olmadığı yüzünden anlaşılıyor.Ders nihayet başlıyor... Beğenip beğenmediğini sormuyorum ama boş tabak durumu zaten açıklıyor.En beklemediğim anda yorum yapıyor: "Biliyor musun o, nedir Zuppa di Verdura mıydı neydi (sebze çorbası), gerçekten çok lezzetliydi." Ben de içimden gülüyorum.Şimdi bana neden İtalyanca ders vermek dışında sizin çocuklara yemek hazırlamanın hoşuma gittiğini sormayın. Bilmiyorum, belki de annelik yaptığım zamanları özlüyorumdur.Ama en büyük zevkim, annelerin olayı öğrendikten sonra beni arayıp "Donatella, inanılmaz! Oğluma sebze yedirmişsin, nasıl becerdin?" diye sorduklarını duymak. Ayaklarını sürüyerek de olsa genellikle zamanında gelir. Kapıyı açtığımda içeri bir göz atar, hızlıca kontrol eder. Beni dikkatle incelerken "Kim bilir Donatellanın morali nasıldır?" diye düşünür, sonra gülümseyerek "Ciao Donatella, nasılsın?" diye sorar yüksek sesle... Sorunun cevabını dinlemeden dümdüz girerek masadaki yerine yaklaşır. Bazı zamanlar önceki öğrenci tarafından yeri kullanılmaktadır, birbirlerine bakarlar ve işbirlikçi bir tavırla sırasını beklemek üzere mutfağa gider. Sebze çorbası (Bahar versiyonu) Pazı veya ıspanak Kereviz Taze soğan Havuç Domates Bir dilim balkabağı Taze bezelye Yeşil fasulye Zeytinyağlı Ekmek Peynir Tuz Karabiber. Malzemeleri: Bütün sebzeleri doğradıktan sonra az suda kaynatın. Vitaminlerinin kaybolmasını engellemek için daha geç pişen sebzeleri önce haşlamaya dikkat edin, diğerlerini son anda katın. Tuz ve karabiber ekleyin. Üzerine zeytinyağı döktüğünüz ekmekleri krokan hale gelene dek fırında kızartın. Peyniri rendeleyin ve birkaç parça da tabağa koyun, zeytinyağını ekledikten sonra sebze çorbasını servis edebilirsiniz... donatellapiatti@hotmail.com Yapılışı: