“Kumaş toplarının üstünde uyur, Chanel kumaşlarla üstümü örterdim”

Aileniz üç kuşaktır kumaşçılık
yapıyor. Çocukluğunuz kumaş toplarının arasında mı geçti?
Annem ve babam uzun saatler boyunca çalışırlardı, geç saatlere kadar iştelerdi. Ben ve kardeşimse onları görmek için iş yerine giderdik. Gece kumaş toplarının arasında uyuduğumu hatırlıyorum. Chanel ve Valentino kumaşlardan üzerimize örtü yapardık. Annem 8 yaşımda önüme Vogue dergisini koydu. “Bak, bu ünlü bir moda dergisi. İngilizceni bu dergiyi okuyarak geliştirebilirsin” dedi. Yani modayla ısınma turları atmaya daha o yıllarda başlamıştım.

“Londra’da R&B albümü yapacakken modacı oldum”

Ailenize modacı olma isteğinizi dile getirdiğinizde hemen onaylandınız mı yoksa ret mi edildiniz?
12 yaşımda aileme modacı olmak istediğimi söyledim ama onay alamadım. “Zor bir iş, boşver” diye diye vazgeçirdiler. İkinci hayalim şarkıcı olmaktı, bunun için Londra’da müzik eğitimi aldım. EMI’ın Avrupa’da düzenlediği yarışmaya katıldım. R&B tarzında bir grup çıkaracaklardı, 2000’lerin New Kids on The Block’unu yaratmak istiyorlardı. İngiltere’den ben birinci seçildim. Ama o an kafama dank etti. İstediğim bu değildi. Vazgeçtim. Londra’da moda kurslarına gittim. Central Saint Martins’e girdim ama orada yıllarca okuyup diploma almaya sabrım yoktu. Ayrıldım. Lübnan’da Elie Saab ve Zuhair Murad’ın yanında kısa dönem staj yaptım. 21 yaşıma geldiğimde ailem Bağzıbağlı’nın 50’nci yıldönümünü kutlamaya hazırlanıyordu. Ve yıldönümü defilem ile modaya girdim.

2010 kış koleksiyonunuzda size ilham veren neydi?
Paris seyahatimden harika bir kitabla döndüm: Paris Match’ın eski editörü Benno Graziani’nin 1955-1975 yılları arasında çektiği fotoğrafları “Collection Privee” adlı kitabında toplamış. Kitapta Grace Kelly, Audrey Hepburn ve Jackie Onassis’e ait kareler var. Özellikle Onassis’in sade elbiseleri, giydiği Helenistik tasarımları ve gül detayları çarpıcı geldi bana. O kitaptan ilham alarak yaptığım koleksiyonumda miniler, yere kadan uzanan giysiler, yarasa kollular, denizkızını andıran elbiseler var.

Siz sadece gece kıyafeti tasarlıyorsunuz. Bu sezonun gece kıyafeti modası nasıl?
Çok ciddi bir 80’ler akımı var. O yıllarda moda olan şeyler geri geliyor. Mesela geniş omuzlu modeller. Benim yaptığım gibi 40 ve 50’lere de dönüş yaşanıyor.


“Nurgül Yeşilçay ‘Acaba gaza mı geldim?’ dedi”
Nurgül Yeşilçay’ı giydirmeye nasıl başladınız?
Yeşilçay’ın eşi Cem Özer’in kızı Cemre arkadaşım. Onun sayesinde Nurgül’le tanıştım. Ama önceki koleksiyonumu beğenmedi. Çok süslü püslü buldu. Aradan zaman geçti, ben daha sade şeyler yapmaya başladım. Tekrar buluştuk, elbiselerimi gördükten sonra “Altın Portakal için görüşelim” dedi. Atölyeme geldi, 13-14 parça kıyafetle ayrıldı atölyemden. Ertesi gün Cem Özer’le tekrar geldi. Ona da beğenip beğenmediğini sordu, “Acaba gaza mı geldim yoksa hepsi de çok mu güzel?” diye sordu. Özer de seçimlerini onayladı. Yeşilçay ilk olarak acı kahve tasarımımı giydi. Festivalde döpiyes takımlarımı da giyecek. Gala gecesi için kırmızı bir elbisede karar kıldı.

Yeşilçay’ın kıyafet seçimleri genelde eleştiriliyor. Vücuduna uymayan kıyafetler giydiği söyleniyor. Siz Yeşilçay’a tasarım yaparken neye dikkat ettiniz?
Bana geldiğinde söylediği ilk şey “Şu ana kadar çalıştığım modacılar belimin inceliğini, göğüs dekoltemin ne kadar kullanılabilir olduğunu ya fark etmedi
ya da bunu değerlendiremedi” oldu. Hakikaten beli çok ince, göğsü dekolteye çok müsait.

Daha önceden giydiği bir elbise göğüslerini sarkık gösteriyor diye yanlış bir tercih olarak değerlendirilmişti. Sizin kıyafetinizi giydiğinde görüntüsü sanki silikon takmış gibi. Öyle mi?
Hayır. Silikonsuz. Sadece doğru kumaş, doğru model ve doğru kulpu bulmak gerekiyor. Benim tüm yaptığım bu.