Mercimeğin öyküsü

Bu inanış, size anlatmadan edemeyeceğim eski bir efsaneye dayanıyor. İlk sahne: Tobia cimri, geçimsiz, zengin bir ihtiyar... Şöminesinin önünde battaniyesine sarılarak oturup, yılbaşını yıl boyunca kazandığı paraları sayarak geçiriyor.İkinci sahne: Birileri ısrarla eski ve kilitli kapıyı çalıyor. Tobia kapıyı açmak istemiyor ama sonra meraklanarak (ne de olsa kendini o da biraz yalnız hissediyor) kapının deliğinden bakıyor... Kardan bir örtü gördüğünü düşünüyor... Diyalog şöyle devam ediyor: "Hava çok soğuk Don Tobia, lütfen kapıyı aç!" "Anahtarları kaybettim. Git buradan!""En azından bir parça ekmek ver Don Tobia. Çok açım" "Bu evde ekmek bulunmaz. Git buradan!" "Duacınım Don Tobia. Üzerimi örtecek bir şeyler ver. Burası çok soğuk!"Tobia yaşlının üzerindeki kara bakıyor ve bir acıma duygusu geçiyor içinden. "Eski bir örtü verebilirim aslında ama kapıyı açmamalıyım. Ya altın paralarımı görürse. Hayır hayır... Açmamak daha iyi!" Ve cevap veriyor: "Sana verecek örtüm yok. Git burdan!" "Bari ahırına girmeme izin ver Don Tobia. Belki samanlar arasında ısınabilirim!" "Saman falan yok. Hepsi yandı. Beni rahat bırak!"Üçüncü sahne: Tobia bir süre Tanrı misafirinin gidip gitmediğini anlamak üzere kapının arkasında bekliyor, son kez bakıp rahatladıktan sonra ayağını sürüyerek şöminesinin karşısına dönüyor ve şöminenin ışığı gözlerine yansırken ellerini ovuşturuyor. Dördüncü sahne: Tobia yeniden sandığını açıyor ve altın paraların yerine sadece yeşil mercimek olduğunu fark ediyor! Şaşkın ve üzgün bir ifade yansıyor yüzüne... Ellerini mercimeklerin içine daldırıyor ve koltuğa yıkılıyor.İşte o günden sonra çiftlik evlerinde, yılbaşı gecelerinde, gelebilecek olan Tanrı misafirleri için kapının dışına ekmek, battaniye koymak adet haline geliyor. Tabii ki yılbaşı gecelerinde mutlaka mercimek pişirmek de. (İtalyanların değil ama Piatti ailesinin yılbaşı ritüeline ait bir başka adeti de o gün kesinlikle uyumak, mercimek yemek istemeyen biz çocukları kandırmaktı. Bize mercimeğin ekonomimize faydaları konulu pek çok hikaye anlatılır ve eğer kimin yediği mercimekler daha fazlaysa yıl içinde pek çok harçlık alacağı garanti edilirdi. Erkek kardeşim ve kuzenlerim, saydıkları tüm mercimekler küçük avuçlarında uykuya dalar, yataklarına götürülürlerdi. Tabii ki ben bu tuzağa hiç düşmezdim ve mercimeklerimi yüksek sesle 3876, 3877, 3878 diyerek annem yoruluncaya kadar saymaya devam ederdim. Ta o bağırana kadar: "Yeteeeer... Tüm yıl seni rahat ettirecek kadar mercimek saydın artık. Hadi yatmaya!" Buradan da rahatlıkla yılbaşında yenen mercimeklere karşı hiç de sempati duymadığımı anlayabilirsiniz.) Yılbaşında Maurizio ve Cristinanın güzel evlerinde, neşeli, İtalyanın farklı bölgelerinden gelen arkadaşlarımızın getirdiği özel şarap ve yemekler eşliğinde çok eğleniyorduk. Cihangirde Berrinin Antre isimli dükkanına gitmiş, İtalyaya, bana hazırladığı olağanüstü Türk peynirleri sepetini götürmüştüm. Ayrıca Cavede nazik Esta beyi ziyaret edip, kantinindeki en iyi şarabı istedim. Tabii Marconun bayıldığı balık yumurtası ve lakerdayı da unutmadım.Unutmadan söyleyeyim, misafirler arasında Padovanın en ünlü pastanesinin sahibi Luca Vecchiato da vardı. Ayrıca Mario Orso, Andrea, Stefania gibi gurme diye tanımlayabileceğim bir insan topluluğu... Haliyle ben de bu yıl mercimek yemeyeceğimden emindim. Büyük hata! O zengin sofrada onur misafiri olarak mercimek en haşmetli yerde duruyordu. İtalyanın tüm bölgelerinde, doğruluğuna inanılan çok ilginç bir inanış var: Bu inanışa göre kim yılın ilk ve son günleri mercimek yerse bir sürü para kazanır! Mercimekli salata 1 kg. mercimek parçalar halinde kesilmiş parmesan peyniri parçalar halinde kesilmiş domuz salamı zeytinyağı sarmısak tuz karabiber. Malzemeleri: Mercimekleri haşladıktan sonra bir tencereye koyun, bir diş sarmısak ekleyin. Daha sonra peynir, salam ve karabiberle beraber karıştırın. donatellapiatti@hotmail.com Yapılışı: