Aziz Yıldırım “Medya Baronlarına” çattı ama “mesajı” gerçek sahibi olan Fenerbahçe’nin “sahadaki baronları” çok iyi aldı...
Kızım sana söylüyorum, gelinim sen anla misali; çimenlerin üzerinde bir şeyler kötü gidiyorsa, medya forma giyip rakip savunmaya falan engel olmuyordu ya sonuçta.
Belli ki, “biraz toparlanalım arkadaşlar” demiş Fenerbahçeli futbolcular... Ve toparlanmışlar.
Makbul olanı, Başkan çıkıp sağa sola ayar vermeden yapmalarıydı lakin Fenerbahçe futbolcuları gedikli ve buna alışmışlar.
Mersin İdmanyurdu az buz takım değil; tecrübe ile enerjinin iyi bir kokteyli. Geçen hafta Galatasaray’a kök söktürmüşlerdi.
Ancak karşılarında alışılmadık şekilde iştahlı bir Fenerbahçe... Bu sezon belki de ilk kez bir maçta her ikili mücadeleyi Fenerbahçeli futbolcular kazandı.
Açıkçası Fenerbahçe’nin forvetleri Sow ve Kuyt son vuruşlarda ıska geçip sakarlık etmese Fenerbahçe ilk yarıda oyunu koparabilirdi. Özellikle Sow maç boyunca yedi-sekiz gol kaçırarak belki de bir rekor kırdı.
Yanlış anlaşılmasın, Sow ve Kuyt aynı zamanda oyunun en çalışkan adamları.
Bir de Caner... Fenerbahçe ne kadar atak görünüyorsa yarısı Caner sayesinde. Alves ve Egemen’in uyumu ise Fenerbahçe kalesinin sigortası niteliğinde.
Alper ayrı bir konu... Dikine giden, takımın mücadele kapasitesini arttıran bir adam.
Maçın tek golüne gelince... Adeta Fenerbahçe’nin ayağa ve çabuk pas yeteneğinin ete kemiğe bürünüp gol haline gelmiş şekliydi. Meireles ceza yayına ortaladı, top üç metrelik paslarla Alper ve Sow’u dolaştı Mehmet Topal’ın önüne yuvarlandı.
Uzun süre birlikte oynamak seyirde monotonluk da yaratır, böyle ezberlenmiş işler de yaptırır.
Tribünler yarım yamalak olsa da artık Fenerbahçe’de seyredilecek bir şeyler vardı kısaca.
Bir de ümitlenecek durum:
Mücadele...
İkinci yarıda Rıza Çalımbay’ın tek planı hücum! Aslında savunması darmadağın, sadece kalecisi mükemmel ama hoca beraberlik peşinde...
İsmail Kartal ise hücuma devam...
İki takım da gol peşinde olunca seyir zevki artıyor ama nefesler zorlanıyor. Bir ara Gökhan bile şişti.
Diego’da hayat var... Ligin ikinci yarısında Fenerbahçe Diego’lu kadroya alışmalı. İsmail Kartal Meireles’in yerine aldıktan bir dakika sonra Sow’u gol pozisyonuna soktu Brezilyalı. 84. dakikada ise penaltı aldı. Ve maçın en büyük dramı yaşandı.
Atamadı Diego... Koca bir yarım sezonda yedek kalmasının rolü var mı acaba? Tribünler de öyle düşünmüş olmalı ki Diego’nun gönlünü aldı.
İkinci yarı Sow’un kaçırdıklarıyla başladı ve bitti özetle.
Bu skorla kazandığı maçlardan sonra bile eleştirdiğimiz Fenerbahçe, bu sefer farklıydı; kıpırdadı.
