Brüksel’deki hipermarketten alışveriş eder gibi... Sayın Ünal Aysal Alman istiyordu, Anglosakson’a genişletti, Hollandalı ihtimali doğdu, İtalyan buldu!..
Neyse, “milliyetçilik” yok... Cesare Prandelli hayırlı ve uğurlu olsun Galatasaray’a.
Meziyetleri belli.
Allah var, iyi hoca.
Benim bu konuda bir tek merakım olabilir; onu da Senyor Prandelli değil, patronu Sayın Ünal Aysal giderebilir:
Neden illa ki yabancı?
Madem “Alman ekolü tam size göreydi” neden İtalyan?
Bakınız; “şu ekolü istiyorum” diyen bir başkanı anlarım... Vizyon meselesidir. Teknik tercihtir.
Ama Alman olmadı, Hollandalı. O da olmadı İtalyan. Lakin mutlaka “yabancı” ne demek?
Parmak arası şıpıdık almıyorsun ki, “Mahmutpaşa olmasın, ne olursa olsun” de.
Mahmutpaşa’dan çok mal gider Avrupa’ya; o da başka mesele!
Bir soru da kendisini çoktan dünya vatandaşı ilan etmiş ama Dünya’nın haberi olmamış arkadaşlara:
Onlar ki, bir hoca tercihi söz konusu olduğunda oyumuzu “Türk”ten yana koydukça, yüzümüze karşı olamasa da bizi “milliyetçilik” hatta “ırkçılıkla” suçlayanlardır...
Galatasaray’ın “illaki yabancı” önkoşulu ne oluyor?.. “Tersine milliyetçilik” sayılmıyor mu?
Bizden olmasın da kim olursa olsun mantığı “otoırkçılık” değil mi?
Umarım Prandelli otoritesini ve disiplinli baba tarzını Galatasaray’a da taşıyabilir.
Taşırsa...
Yenilikçiliğini uygulayabilirse.
Yaşlı ve genç futbolcuları maharetle harmanlamayı burada da sürdürebilirse.
Mükemmel.
Peki, bizim için Prandelli ne anlama gelecek tüm bunları yaptığında?
Fatih Terim’in İtalyan versiyonu!..
“Yerli” hoca istemeyenlere kapak olsun ilahi benzerlik.
Peki ya başaramazsa?
Futbol bu. Yüzlerce parametre var. “İyi hoca+İyi futbolcu” denklemi büyük bulmacayı çözmeye yetmiyor ki.
En az becermek kadar olası becerememek.
İşte o sıralarda, “futbolumuzu tanıması için biraz fırsat verin” gibi bir cümleyi ilk duyduğumuzda, tıpkı şu “teknik direktör tercihi sürecinde” olduğu gibi aklımıza Mustafa Denizli gelecektir.
Galatasaray tarafından kariyeri ve yetenekleri “horlanmış” Mustafa Denizli...
O tecrübede bir hocanın söyleyebileceği en açık dille “hazırım” demişti Denizli.
Şayet başka sebepler varsa anlatsınlar anlayalım ama görünen o ki, pasaportundaki “TC” damgası yüzünden reddedildi.
Şimdi sorgulama yetkimiz yok Galatasaray’ın tercihini.
Sadece şerh düşebiliriz.
“Allah Denizli’yi aratmasın Galatasaray’a”...
Ve dip not:
Olası bir Galatasaray başarısızlığına sayın Ünal Aysal’ın Avrupalı kimliği ve Avrupalı tercihleri yol açmış olacaktır.
