Fenerbahçe-Trabzonspor maçının ardından spor yazarlarının görüşleri
.
1
Bitsin bu çile - Ersin Düzen (Vatan)
F.Bahçe’nin 11’ini gören taraftarlar hem şaşırmış hem de memnun olmuştur. Ne de olsa uzun zamandır bu kadar hücumcuyu bir arada görmüyoruz. Advocaat, sezonun ilk yarısında çıkışa geçilen periyotta Van Persie’yi takımın oyun aklı olarak kullanmıştı. Hollandalı yıldız, Alper’in yokluğunda bu görevi üstlendi. Her ne kadar, Trabzonspor maça iyi başlasa da 10. dakikadan devre sonuna kadar oyunu domine eden taraf F.Bahçe oldu. Sarı-lacivertliler, önde pres yaptı, rakibinin çıkmasını engelledi, baskı kurdu. Dar alanda oynanmasına rağmen Sow sürekli ofsayta düştü. Hatta attığı gol en az 1 metre ofsayt! Öne geçen F.Bahçe, bu kez klasik oyununa döndü. Bekleyen ve kontratak arayan sarı-lacivertliler, Emmanuel Emenike ve Jeremain Lens ile etkili olmaya çalıştı. Fakat, Hasan Ali’nin hakkını vermek gerekir. Sadece dün akşam değil, son haftalardaki en gayretli isim. YANAL, F.BAHÇE’Yİ BOZDU İKİNCİ yarıda Ersun Yanal’ın hamlesi F.Bahçe’yi bozdu. Castillo ve Olcay’ın katkısı, N’Doye, Pereira ve Bero’nun eşlik etmesi maçı Trabzonspor’a çevirdi. Bordo mavililerin rakip yarı sahada oynaması Lens ve Van Persie’yi bitirdi. Lens, ilk yarıda da fazla top kaybıyla oynamıştı. Emenike, fizik gücüyle ilk 30 dakika etkili olsa da, ne zaman kime pas vereceğini hala beceremediği için bir yere kadar idare etti! İki takımın iki devreyi de farklı oynadığı maçın temposu ve kalitesi çok düşüktü. Asıl sorun, F.Bahçe’nin rakipleri Kadıköy’e gittiğinde ayakları titrerdi. Bu sezon herkes rahat oynadı. Taraftar da artık “Bitsin bu çile” diye dua ediyor. Kağıt üstünde bir hedef var, üstelik G.Saray ile yapılan 3.lük yarışı ama futbol keyif vermeyince kimse gitmek istemiyor.
2
İkinci yarıdaki Trabzon'a evet - Aksal Yavuz (Milliyet)
Fenerbahçe ile Trabzonspor belediye gazozuna dahi maç yapsa; stat dolar taşardı ama dünkü maçta tribünler adeta sinek avladı! Son yıllara şöyle bir göz atacak olursak; Trabzonspor, Fenerbahçe’ye son golü 5 yıl evvel Burak Yılmaz’la atmış, 15 maçtır yenemiyor, 20 yıldır da Kadıköy’de galibiyeti yok. Anlayacağınız; üstünlük anlamında Trabzonspor son yıllar hep cepten yemiş! Öyle ki... Trabzon’un bir ilçesinde Trabzonsporlu yaşlı bir amcaya 1 ay evvel Trabzonspor’un şaha kalktığı söylendiğinde, yaşlı amcanın kendine Trabzonspor’un iyi gittiği haberini verenlere, “Uşağım, Fenerbahçe’yi de yendiler mi?” cevabı ve sorusuyla karşılaşıldığı gibi bir durum da var! İki takım arasındaki rekabeti, iki takım arasında oynanan maçların ne derece önem arz ettiğini bilmem anlatabildik mi? Fenerbahçe’ye 5 yıldır golü olmayan Trabzonspor maça öyle bir gol yiyerek başladı ki; ister Onur’un işgüzarlığı deyin, ister hakemlerin gözüne perde indi deyin, ne derseniz deyin. Bırakın Onur’u, sıradan birini kaleye koyun o topa o şekil müdahale etmez. Kısaca Onur gibi üst düzey kaleciye yakışmadı. Ya baştan aşağıya ofsayt kokan pozisyona ne demeli? Sen takım olarak bu hatayı yaparsan, rakibin oyun iştahını artırır iyi oynamasını sağlarsın... Fenerbahçeli oyuncular ilk yarı bu özgüvenle oynadılar... İkinci yarı bambaşka bir Trabzonspor izledik. Bir başka ifadeyle ilk yarıdaki Trabzonspor’dan eser yoktu. Bordo mavili takımın bu derece iyi oynamasının en büyük sebebi; hani derler ya, “futbolda öldürücü paslar”... Dün gece de Trabzonspor’da öldürücü pasların servisini yapan oyuncunun adı Bero idi. Son 5 yıldır Fenerbahçe’ye gol atamama geleneği de bozan oyuncunun adı Bero. Öyle bir gole damga vurdu ki Bero, önce direği dövdü, sonra tarihe geçti! Futbolda güven çok önemlidir. Golden sonra Trabzonsporlu futbolcular zaman zaman oyunun hakimi oldular. Esteban’ın hata yapmaması, Durica’nın defansı derleyip toparlaması, Castillo’nun kanatları daha iyi kullanması, Mas ve Pereira’nın oyuna katkı yapması Trabzonspor’un ikinci yarı mükemmel futboluna en büyük etkendi. Evet, tribünler boştu ancak dışarıda iftar saati kadar maç saatini sabırsızlıkla bekleyenlerin sayısı bir hayli fazlaydı...
3
Kaçan balık büyük oldu! - Cemal Ersen (Milliyet)
İki takım da beklenenin çok altında bir performans gösterdi bu sezon. Çalkantılı, huzursuz ve başarısız bir süreçti. Fenerbahçe ligde şampiyonluk şansını haftalar önce yitirirken, tutunmaya çalıştığı dal Ziraat Türkiye Kupası da elinden kaçınca, tek hedefi kaldı. Sezonu Galatasaray’ın önünde üçüncü bitirmek. Dolayısıyla rakibin adı değil, Avrupa Ligi’ne hangi pozisyondan katılacakları önemliydi. Sezonu erken açmak, bavulunu toplayan Advocaat’ı ilgilendirmese de, futbolcuları motive edecek tek faktör olmalıydı. Ben, Trabzonspor’da teknik direktör ve oyuncuların Avrupa şansını kullanmak istemediklerini düşünüyorum. Zaten son haftalarda aldıkları sonuçlarla bunun bir hayli uzağında kaldılar. Amaçları, 20 yıldır rakip sahada yenemedikleri Fenerbahçe’ye üstünlüğünü kabul ettirip, prestijli bir skoru cebine koymaktı. Trabzonspor şeytanın bacağını kırma şansı yakaladı dün akşam. Birbirine zıt iki bölüm izledik. Fenerbahçe’nin ilk yarıda daha üstün görünmesinin nedeni, orta alanı kolay teslim alması hücuma çıkarken hiçbir direnç görmemesiydi. Bir takımın kalbi orta sahasıdır. Teklemeye başlar veya ritmi bozulursa tüm organlarını etkiler. Trabzonspor’un son haftalarda yaşadığı bu sağlık problemi, istediklerini yapmasını engelliyordu. Okay ve Onazi uyumu bozulduğunda hem takım savunmasında, hem pas geçişlerinde ciddi sıkıntı yaşayan bordo-mavililer, maçın bu bölümünde adeta teslim bayrağını çekmişti. Buna bir de yardımcı hakemin es geçtiği Sow’un ofsayt golü eklenince, ibre tamamen Fenerbahçe’ye dönmüştü. İlginçtir, bazı şanssızlıklar zorunlu değişiklikleri de beraberinde getiriyor. İkinci yarıya Onur ve Okay’ın sakatlıkları nedeniyle Esteban ve Durica ile başlayan Ersun Yanal, oyun kurgusunu da tamamen revize etti. Üçlü orta sahanın etkinliği, Castillo ve Bero’nun kanatlardaki hareketliliği, Fenerbahçe’nin istemeden de olsa geriye yaslanmasına yol açtı. Trabzonspor bu tarzı seviyor. Özellikle de kapalı savunmaları kısa paslar ve araya atılan toplarla aşma becerisine sahip oyunculara sahip. Nitekim Yanal’ın Bero’da ısrar etmesi de, bu futbolcunun yeteneklerini göstermesine fırsat veriyor. Bero’nun golü de alkışlanacak kadar şıktı. Golden sonra Trabzonspor sayısız pozisyon üretti. Kaleci Volkan ve son vuruş yetersizliği olmasa, Trabzonspor uzun yıllar sonra Kadıköy’den istediği sonuçla ayrılabilirdi. Bir puan Fenerbahçe’nin hesaplarını bozsa da, bordo-mavili ekibin gelecek sezona dair planlarına ışık tutması açısından, oyun ve skor olarak önemliydi.
4
Hedefsizlerin hedefi! - Ercan Güven (Milliyet)
Gelenek bozulmadı!.. Fenerbahçe ile Trabzonspor oldum olası “birbirlerini oynamaya zorlayan” takımlardı. Sezonun sonu gelmiş, hedefler bitmiş tükenmiş; fark etmezdi. Kadıköy’de Fenerbahçe’yi mağlup etme veya Trabzonspor’a boyun eğdirme -puanları pek bir işe yaramasa bile- kadim rekabet ile taraftar hafızalarını tazelemek açısından paha biçilmezdi. Ve yine fark etmedi... Hem Fenerbahçe hem de Trabzonspor bu sezon var olan tüm güçleri, tüm hünerleri, becerileri, iddiaları ve iyi niyetleriyle ellerinden geleni yaptılar. Üretilen futbol mükemmel değildi ama iki eski şampiyonun bu sezonki kapasitesi bu kadardı. Fenerbahçe sahaya “ofans yüklemesiyle” çıktı... Trabzonspor mutlaka kazanması gereken ve berabere devam eden maçın son çeyreği gibi başladı. Sertlik ve ikili mücadele kaçınılmazdı. Trabzonspor önde oyunu sıkıştırmasa, orta sahada pas trafiğini kurabilse, önüne kadar gelip top kaybettiği Fenerbahçe ceza alanında tehlike yaratabilir ve öne geçebilirdi onbeş dakika boyunca. Fenerbahçe’yi ise giderayak ikiye ayırmıştı Advocaat!.. Altı savunma dört forvet... Ancak maçtan sonra uçağa binip ülkesine gidecek bir hocaya uygun hareket! Lens, Van Persie, Sow ve Emenike ilk kez hep birlikte on birdeydi. İyi de neden?.. Akıllı bir tercih ise sondan bir evvelki maça kadar niye bekledin? “Ya tutarsa” ise bunca yıllık deneyimine yazık ettin Advocaat. Bu tercih şaşırtsa da gedikler Mehmet Topal tarafından kapanırken savunma kanatları Hasan Ali ve İsmail’in bindirmeleriyle Fenerbahçe zaman zaman dört savunma altı hücumcu ile oynar hale geldi ve 23. dakikadaki gole böyle uzandı. Aslında Fenerbahçe’nin Lens üzerinden hızlı hücum planından vazgeçmesi ile geriye plan kalmamış, futbolcular doğaçlama yapıyordu. Lakin, doğaçlamanın bazı sakıncaları vardı!.. Bir-iki futbolcu durunca hem plansız hem doğaçlamasız kalmak gibi... Van Persie, Sow ve Emenike’den hangisi “önce duracak” diye çok beklemedi tribünler. Üçü de durdu. Dedik ya; iki takımın adı bile diğerini oynatmaya yetiyordu... İkinci yarıya sakat kalecisini değiştirip Okan’ın yerine Durica’yı alarak başlayan Trabzonspor, önce orta saha üstünlüğünü ele geçirdi sonra 54. dakikada Bero ile beraberliği yakaladı. Sebep Trabzon’daki değişiklikten çok Castillo’nun devreye girmesi ve Fenerbahçe’de Lens ile Van Persie’nin oyundan düşmesi, ilerde topu tutamamasıydı. Emenike’den söz etmeye bile gerek yok. Advocaat’ın hamlesi Emenike’yi çıkarıp Volkan’ı almak ve Van Persie’yi santrfora çekmek oldu maçın bitmesine çeyrek saat kala. Yani “futbol normallerine” ancak son onbeş dakikada yaklaştı Fenerbahçe. Ne kadar gerekli olduğunu anlamak için bir dakika sonra Fenerbahçe’nin Volkan marifetiyle gol pozisyonuna girdiğine bakmak gerekir. Ve 80. dakikada Advocaat Sow’u çıkarıp Salih’i aldığı için orta sahası ile forveti dengeli bir Fenerbahçe oluştu sahada. Çok geç...
5
Ne şiş yandı ne kebap - Lütfü Özel (Vatan)
LİGLE ilgileri kısıtlı da kalsa rekabetin hareketlendirdiği bir maçtı. Üç forvetli F.Bahçe ilk yarı Trabzon’u ürküttü. İştahlı oynayarak baskı kuran ev sahibine karşı Fırtına gol yememeye çalıştı. GOLÜ yedikten sonra da Trabzon’da değişik olmadı. Bu kez durum farkın açılmasını önlemek için mücadeleye döndü. Rakibini yine sahasında beklemeye devam eden Trabzon ancak ilk yarının sonlarına doğru kanatlardan Mas ve Pereira ile gelmeye başladı. Son dakikada N’doye’un Skrtel’i ekarte ederek vurduğu sert şutu Volkan önledi ama bu pozisyonun bir bitişten daha çok başlangıcın işareti olduğu sonra anlaşıldı. F.BAHÇE’DE defansif katkıları sınırlı olan ofansif ‘ağalar’ın ilk yarının tersine durması 2. yarının Trabzon için etkili geçmesini sağlayan unsur oldu. Bero’nun güzel vuruşuyla gelen beraberlik golü de bordo-mavili takımın hızını kesmek bir yana artırdı. HİÇ FENA DEĞİLLERDİ VOLKAN Şen değişikliği ile karşılık vermeye çalışan F.Bahçe’nin bulduğu iki pozisyonda Onur’un yerine giren Estaban’ın kurtarışları da özgüven yükselten işler oldu. Son bölümde Bero ve Pereira tandanslı iki pozisyonun gol olmaması ise şanssızlıktı. Trabzon doğrusu ezeli rakibine hiç de fena sayılmayacak bir dirençle karşı koymayı başardı.
6
7
