Eşini anlatmasını istediğimde ise, hayatın her anını paylaştıkları mutlu bir aile anlatıyor:
"Sağ kolumdu. Sağ eliniz olmazsa nasıl yapamazsınız. Her şeyimdi. Evimde her şeyimdi. Destekçimdi. Eve gelirdi, mutfağa girerdik. Birlikte yapar eder pişirir yerdik. Bizde kadın erkek ayrımı yoktu. Her türlü desteği vardı ev içinde. Ben razıyım Allah'ım da razı olsun ondan."
Evdeki iş bölümünün nasıl adil yapıldığını anlatıyor. Birbirlerine nasıl ihtimam gösterdiklerini, birbirlerinin üzerlerine nasıl titrediklerini... Sohbetimiz sırasında "Bizsiz boğazından tek lokma geçmemiştir" diyor pek çok kere.
Biz konuştukça albümler çıkıyor ortaya. Fotoğraflara bakıyoruz. Akın Sertçelik'in çalıştığı yerlerden fotoğrafları, çocuğunu kucağına ilk aldığı zamandan bir fotoğraf, nikahları, düğünleri...
Fotoğraflarda genelde ciddi bir ifadesi olan Akın Sertçelik'in gülümsediği nadir fotoğraflardan birini ise Hamza buluyor. Dördü bir arada, mutlu bir aile.
Sema Sertçelik'e eşinin yüzünü nasıl hatırladığını sorduğumda ise, son gününü söylüyor:
"Vefat ettiği zaman. Yüzü nur doluydu ve gülüyordu. Ben eşimi gördüm. Çok güzel bir yerde dedim.
"Allah'ım korudu. Rabbim oyunlarını bozdu. Ben inanıyorum ki kanları yerde kalmayacak. Bunları yapanların yanına kar kalmayacak. Bizim şehidimiz cennette bizi bekleyecek, onlar iki cihanda cehennemde ateşleri bol olsun diye dua edeceğiz."