Gençlerbirliği - Fenerbahçe maçı yazar görüşleri
.
1
Başarılı ama yavaş (Uğur Meleke)
Pereira’nın miladı, 18 Ekim’deki Kayseri maçı. Takım savunmasını tam anlamıyla oturttuğu o günden beri 14 resmi maçta namağlup 10 galibiyet. 9’unda kale kapatılmış, gol yenmemiş. Süper Lig’de zirve ortağı, Avrupa Ligi’nde son 32’de. İlk 18’inde 10 yeni transfer olan bir takımın Ocak arasına böyle bir tabloyla gelmiş olmasına başarısızlık demek insafsızlık olur. Fenerbahçe şüphesiz başarılı. Ancak... Dün Ankara’da olduğu gibi son iki ayda birçok maçı Fenerbahçe galip bitirmesine rağmen ağızda bıraktığı acı bir tat var. Oyun tatsızlığı. Fenerbahçe’nin futbolu, enteresan bir şekilde büyük maçlar dışında tatsız. Beşiktaş, Galatasaray, Mersin, Molde ve Trabzon maçları var iyi oynanan. Dünkü Gençlerbirliği galibiyeti de dahil soru işaretleriyle ayrılıyor Fenerbahçe birçok maçtan. Nedeni de basit: Fenerbahçe yavaş oynuyor. Eğer Alper, Nani ya da dünkü gibi Markovic şapkadan tavşan çıkarmazlarsa rakip kaleye olağanüstü yavaş gidiliyor. Goller yetenek yoluyla atılıyor, hazır sete karşı atılıyor, duran topta atılıyor, zor atılıyor. Oysa savunan takım için en avantajlı tablodur bu: Rakip yavaşsa, bir dalgınlık anı yaşama ihtimaliniz azalır. Rakip yavaşsa yerinizi kaybetmezsiniz, savunma setiniz bozulmaz. Rakip yavaşsa bireysel hata şansı sıfıra yaklaşır. Büyük takımları büyük yapan, aniden vites artırabilmeleridir zaten. Ve bunu sadece pırpır kenar oyuncularıyla değil, orta sahada çabuk düşünen ve oynayan merkez adamlarıyla yapabilmeleridir. Fenerbahçe bunu yapamıyor. Çünkü bu Diego ve bu Souza, olağanüstü yavaş düşünüyor, yavaş hareket ediyor. Sürekli not alan Pereira’nın kağıtlarında olması gereken en önemli konu bu bence. Gençlerbirliği ise son 28 ayda üçüncü kez geçici görevli Kaplan’la sahada. 2013-14 sezonunun başından beri Diyadin, Özdilek, Gedikali, Kaplan, Işılar, İrfan Buz, tekrar Bakkal, tekrar Kaplan, Baxter, tekrar Özdilek ve bir kez daha Kaplan görevde! Birisi Cavcav’a dur demeyecek mi Allah aşkına? TFF, kulüpleri bir takvim yılında maksimum bir antrenör değişikliğiyle kısıtlamak için neyi bekliyor? Böyle bir yönetim anlayışıyla ilerlemek mümkün mü? Bu çağda bu tablo yakışıyor mu Türk futboluna? Yazık gerçekten... (Milliyet)
2
Bir garip rakip! (Ercan Güven)
Sisli, buz gibi hava... Başkent yorulmuş. Akşam olmuş. Ve Fenerbahçe seyircisi tribün kontenjanını sonuna kadar doldurmuş. Bu duruş, Fenerbahçe’nin “muhteşem futbolundan” kaynaklanmıyor elbette. Muhteşem futbol bir yana, eksiklerini bile o kadar yavaş düzeltebiliyor ki Fenerbahçe, arada çok büyük sevgi olmasa insanı bezdirir valla. Ama, Fenerbahçe taraftarı güzellikleri öven eksikleri görmezden gelen müşfik ebeveyn gibi seviyor, övüyor, itiliyor şampiyon olsun diye. Takım elinden geldiğince yanıt vermesin de ne yapsın? İlginçtir; maç başlamadan okunan İstiklal Marşı’nda sahadaki en geniş koronun forması, hakemlerinki!.. Fenerbahçe’de dört, Gençlerbiriliği’nde sadece iki TC vatandaşı var sahada. Bol yabancı transfer eden, bu maçta dokuzunu sahaya süren Gençlerbirliği ne mi yaptı? Hiç... Ne işe yarar böyle orta karar yabancılar bizim çocukların önünü kesmekten başka. Üstelik yetiştirip satarak zengin olan Gençlerbirliği kulübünde. Taktik de şahane ev sahibinde... Topu rakibe bırak, kaparsan kontratak “yapıyormuş gibi” yap. Gerisi savunma. Kanatları kapa. Ortayı kapa. Sert gir. Bezdir. Yahu lunaparkta penaltı atsanız kalecinin topla oynama oranı % 30’dan fazla olur. Gençlerbirliği futbolcuları rakip futbolcuların topuğuna rakip sahadan daha fazla bastı maç boyunca... Özellikle de Nani’nin, Diego’nun. Uğur gerçekten üstüne oynadı Nani’nin ve en sonunda kendisiyle birlikte ona da sarı kart aldırdı. Cezalı duruma düşen Nani, gelecek hafta Fenerbahçe’ye eksi yazılacaktır. Ardından sarı kart sınırını aşan Fernandao. Üç puan aldı ama ciddi zayiat verdi Fenerbahçe. Bu koşullarda Fenerbahçe’nin futbolundan geleceğe ilişkin bir ipucu elde etmek zor. Şu var ki, orta sahadan başlayıp rakip kalede biten hücumlarda defans kadar ezber sahibi olmayan Fenerbahçe, futbolun en çok emek harcanan gollerinden birini attı ilk yarı. Fernandao’nun kafası kadar Markovic’in pası da önemliydi. Çünkü Fernandao’nun tam kafasına nişanladı. Bu asisti Markoviç’in yerini sağlamlaştırdı. İkinci yarıda kaybedecek bir şeyi kalmayan Gençlerbirliği “makul ve mantıklı” futbola yaklaştıkça Fenerbahçe’nin hücumları arttı ama bu sefer de Fernandao’ya takıldı goller. Pereira’nın değişikliklerine gelince... Tam anlamıyla “herkesi istim üstünde tutma” hamleleriydi aslında. Ozan ve Volkan’a 20 dakikalık bir selam, Van Persie’ye 8 dakikalık “senden vazgeçmem” mesajı. Skor değişmedi tabi. Hatta değişikliklerden sonra Fenerbahçe pozisyonlarının da sonu geldi. İyi ki galipti Fenerbahçe... Yoksa sorardık bu nasıl teknik direktör dokunuşu diye! Bu sisli, soğuk Ankara gecesinde Fenerbahçelilere de yetiyorsa 1-0, Pereira’ye haydi haydi yeterdi. (Milliyet)
3
Atacaklarını biliyorlar (Oğuz Çetin)
F.BAHÇE her maçta olduğu gibi G.Birliği’ne karşı da daha maçın başından itibaren topa fazlaca sahip olarak oyunun kontrolünü eline aldı. Aslında F.Bahçe’nin genelde oyunun kontrolünü eline almasındaki en önemli sebeplerden biri de rakiplerin F.Bahçe’den fazlaca çekinmeleri ve korkmalarıdır. Bu sebeple de oyunu kendi yarı sahalarında ve kalelerinin önünde kabul etmeleridir. Oyun anlayışını bu şekilde belirleyen rakiplere karşı F.Bahçe’nin baskılı bir oyun oynaması çok normal. Önemli olan bu sıkışık ve dar alanlarda F.Bahçeli oyuncuların becerili olabilmeleri ve gole ulaşmalarıdır. PereIra ve oyuncuların 1. amacı doğru oynamak ve oyun gücünü rakibe kabul ettirmek. Bu şekilde oynadıkça, telaş yapmadan, sakin, sabırlı ama bir o kadar da yüksek konsantrasyonla, coşkulu ve baskılı, önemli pozisyon vermeden, mutlaka gol bulabileceklerini çok iyi biliyorlar. MAÇIN 34. dakikasında F.Bahçe’nin becerili ayaklarından mükemmel bir gol izledik! Gökhan Gönül’ün, Diego’ya ve onun da hareketlenen Markovic’in önüne attığı derin pas sonunda, Markovic’in görerek ve bilerek arka direkte pozisyon alan Fernandao’ya attırdığı gol seyre değerdi. G.BİRLİĞİ ÇOK VASATTI F.BAHÇE’DE Kjaer, Alves ve M.Topal, yüksek performansları, tüm atakları daha başlamadan sonlandırmalarıyla öne çıktılar. Gökhan ve Hasan Ali tüm savunma görevlerini yerine getirirken özellikle Gökhan duruşuyla, özgüveniyle, bilinçli oyunuyla mevkisinin gelmiş geçmiş en önemli oyuncularından olduğunu ortaya koyuyor. NANI ve Markovic bireysel oyundan uzaklaşıp bekler ve orta sahakilerle uyumlu ve kollektif oyunun içinde yer aldıkça takıma büyük katkı sağlıyorlar. Ortaya çıkan bu uyum, Fernandao’nun daha çok pozisyona girmesini de beraberinde getiriyor. G.BİRLİĞİ yenilmeyi kabullenmiş bir şekilde, hiçbir reaksiyon göstermeyen, çok vasat bir maç oynadı. Teknik direktör Vitor Pereira ve oyuncuları emin adımlarla hedefe doğru başarıyla yürüyor. (Vatan)
4
