Gökçe Eyüboğlu: Ceyda'yı anlamaya çalışıyorum

Ailesi istediği için üniversitede kamu yönetimi bölümünü okuyan Gökçe Eyüboğlu, böylece gelecek kaygısının olmadığını söyledi. “Hayallerimizin peşinden gitmek zor ve riskli” şeklinde konuşan oyuncu, rolüne hazırlanırken hikayenin geçtiği Tarlabaşı’ndaki hayatları anlamaya çalıştığını belirtti.

-Ceyda nasıl bir karakter? Senaryo geldiğinde, sizi çeken ne oldu?
Kendi yaşadığı hayatın kurallarına göre ayakta durmaya çalışan bir kadın. Ülkemizdeki gelişmelere karşın, kadına şiddetin önüne geçilemediği bu ortamda, yaşama tutunmaya çalışan bir karakter olması ilgimi çekti.

-Şiddet toplumumuzun maalesef kanayan yarası, siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
Maalesef her gün artarak ve meşrulaşarak devam ediyor. Sadece bireylerin, ailelerin ve birtakım kurumların çözebileceği kadar basit bir sorun değil. Kanıksanma durumu, eğitimsizlik var. Kültürel yapımızda bunun olağan karşılanması da cabası... Kadına şiddet, insanlık tarihi kadar eski. İnsan haklarıyla ilgili ciddi bir yara olduğunu dikkate aldığımızda, çözümlerin de bu çerçevede ele alınması gerekiyor.

-Rolünüz için Tarlabaşı’nda vakti geçirdiniz. Ne gibi izlenimler edindiniz?
Hikayenin geçtiği yerin havasını koklamak ve dokusunu hissetmek istedim. Çoğu kişi bu tarz sorunları yaşamış ya da yaşıyor olabilir. Her benzer sorunu yaşayan insan da aynı tepkiyi verecek değil. Özünde aynı olmakla birlikte, farklılıklarımızla güzel olduğumuzu düşünüyorum.

-Rolünüze hazırlanırken nasıl bir katkısı oldu?
Karakterin ayakları yere daha sağlam bastı diyebilirim. Maalesef doğma büyüme İstanbullu olmama rağmen, geçip gitmek dışında Tarlabaşı’na yolum düşmemişti. Benden çıkacak Ceyda’nın bu ortamda nasıl olacağını düşündüm, gerçekliğini sorguladım. Bizzat orada gördüklerimi uygulamıyorum ya da onu canlandırmaya çalışmıyorum. Ama artık o mahalleyle oluşan bağıma göre davranıyorum.

-Ceyda’nın dünyası sizi nasıl etkiliyor?
Ceyda’yı tanıdığım için kendimi şanslı hissediyorum. Hâlâ onu anlamaya çalışıyorum. Beni kendi hayatımda da özgürleştirdiğini hissediyorum. Kendimden bu kadar farklı bir karakteri oynamak, duygularımı ve tepkilerimi anlama yolunda beni daha dürüst bir noktaya taşıyor.

-‘Mutluyduk Belki Bugüne Kadar’ tiyatro oyununda terapist Eva’yı oynuyorsunuz. Nasıl gidiyor?
Yedi yakın arkadaşı oynuyoruz. Birlikte vakit geçirerek, gerçekten arkadaş olduk. Enerjimizin tuttuğunu, ortak bir dil yakaladığımızı hissediyorum ve bu durum sahneye yansıdı, seyircinin de dikkatini çekti. Oynadığım karakter beni çok heyecanlandırmakla beraber, oyunun genelinin daha çok etkilediğini düşünüyorum. İlişkiler ve arkadaşlıklarla ilgili çoğu zaman farkında olduğumuz ama görmezden geldiğimiz gerçekleri yüzümüze vuruyor.

-Oyunculuğun yanı sıra, metin ve şarkı sözü de yazıyorsunuz...
Düzenli olarak metin ve şarkı sözü yazarlığı yapıyorum diyemem. Yazdığımız senaryonun TRT TV Filmleri projesi tarafından kabul edildiği dönemde, ‘Küçük Prens’ müzikali geldi. Kitabın oyunlaştırılması ve şarkı sözlerinin yazılması gerekiyordu. Biz de kabul ettik. Şarkı sözü yazmak ilkti benim için. Böyle bir şey yapabildiğimin farkında bile değildim. Yazmaya devam edersem, hikayemi güvendiğim insanlara emanet edip, çekilirim kenara...

-Tiyatro ve dizi oyunculuğu arasında nasıl bir fark var?
Canlı seyirci karşısında oynamakla, kamera karşısında olmanın tabii ki farklılıkları var. Ama oyunculuk, oyunculuktur.

-Üniversitede neden kamu yönetimi bölümünü okudunuz?
Gelecek kaygısı... Maalesef yaşadığımız koşullarda meslek seçimlerimizi özgürce yapabildiğimizi düşünmüyorum. Hayallerimizin peşinden gitmek zor ve riskli. Ben de, ailemi endişelendirmemek için, üniversite okuyup, ‘altın bileziğimi’ koluma taktım. Kamu yönetimini özellikle seçtim. Hukuk ve siyaset hep ilgimi çekmişti.