Ozon’un dava filmi
10.02.2019 - 08:15 | Son Güncellenme:
Nil Kural - Berlin
François Ozon’un 69. Berlin Film Festivali’nde dün gösterilen filmi ‘Grâce à Dieu’ bir davaya kamuoyu oluşturmaya çalışması gibi özel bir anlam taşıyor
69. Berlin Film Festivali’nde yarışmada yer alan Altın Ayı adayı filmlerden biri Fransız sinemasının en özel ve yaratıcı isimlerinden François Ozon’un yeni filmi ‘Grâce à Dieu’. Dün festival takipçileriyle buluşan film, her filmiyle şaşırtan yönetmenin bir davaya kamuoyu oluşturmaya çalışması gibi özel bir anlam taşıyor. Gelecek ay karara bağlanacak, kilisede bir pederin çocuk tacizi davasını takip eden film, yönetmenin önceki çalışmalarına göre daha düz bir anlatıma sahip olsa da yönetmenin ustalığının hissedildiği bir yapım.
Trajedinin farklı etkileri
Film, 1990’lı yıllarda aynı rahibin tacizine uğrayan üç erkeğe odaklanıyor. Onların hayatlarında bu trajedinin farklı etkilerini inceleyen film, üç hikâye arasında dikiş izleri hiç belli olmadan geçiyor ve yan karakterleri büyük bir beceriyle akışına ekliyor. Ozon’un tek bir rahibin cinsel suçlarının yanı sıra onu koruyan kiliseye karşı bir duruş sergilediği film, yönetmenin daha oyuncu filmlerini seven izleyicilere değişik gelse de, Ozon’un üretken kariyerindeki tek dava filmi olarak özel bir yerde duruyor.
Ines’i akla getiriyor
Yarışmada dün izleyicilerle buluşan diğer bir film ise Marie Kreutzer imzalı Avusturya yapımı ‘Der Boden unter den Füßen’. Film, Maren Ade’nin imzasını taşıyan 2016 yapımı popülerleşen Alman filmi ‘Toni Erdmann’ın odağındaki Ines’i akla getiren bir ana karaktere sahip: Kendisini işine adamış, hayatının her alanında kontrolü elinde tutmak ve yükselmek isteyen yönetici pozisyondaki Lola (Valerie Pachner). Ana karakterler benzese de komediye yer veren ‘Toni Erdmann’ın aksine ‘Der Boden unter den Füßen’de ton ve hikaye çok daha karanlık. Ines’in hayatının akışını zedeleyen şakacı babasının yerine ‘Der Boden unter den Füßen’de Lola’nın planlarını alt üst eden kişi intihar eğilimli paranoyak şizofren ablası Conny. Film, Lola’nın vicdan azabı, sorumluluk, kendisinin benzer bir durumu paylaşma endişesiyle, bir tür karanlık gölgesi olan ablası Conny’yle ilişkisini işlerken tutarlı bir psikolojik derinlik ve sade bir anlatımı birleştiriyor.
