Nostaljik bir gecenin ardından

YAŞAMIMIZ Prodigy ile sarmalanmış. Öyle ki, geçmişte keyifle dinlediğimiz toplulukları, şarkıcıları unuttuk ve günümüzün teknoloji bombardımanı müziklerine daldık keyifle. Arada sırada konserler hatırlatıyor varlıklarını bize yalnızca. Alan Parsons İstanbul'da konser verecek dendiğinde hiç tepki göstermedim. Gitmek ya da gitmemek düşüncesi gelmedi hiç aklıma. Zamanında "The Turn of a Friendly Card"ı, "Gaudi"yi, "Eye In The Sky"ı az dinlemedik. Ama son albümleri "On Air"i merak ettiğim de söylenemezdi. Yine de gecikmiş bir konser de olsa, eski topraklar kolay unutulmuyor, kalkıp gitmezsek ayıp olur diyerek düştük Bostancı Gösteri Merkezi'ne... (Neden Bostancı Gösteri Merkezi diye soranlardansanız, düşünce olarak itici olsa da, gerçekte çok kötü değil.)
Mavi, yeşil spotların boyadığı dumanlar eşliğinde sahne alan Alan Parsons (Project), "Eye In The Sky" ile açılışı yapınca, izleyiciden bir anda mutluluk sesleri yükseldi. Açılış iyi bir konser olacağının sinyallerini veriyordu ama ben ilerleyen parçalarla birlikte vokalistlere takıldığımı farkettim. Sesleri Eric Woolfson ve diğer eskileri ısrarla aratan Neil Locwood ve Peter Beckett sahnedeki hareketleriyle ister istemez dikkat çekiyorlardı. Özellikle Peter Beckett rock starlığa özenen teenage'leri andıran şarkı söyleyiş biçimi ve ne kadar yükseltse de yetmeyen düz vokaliyle grubun bütün ağırlığını yok etti. Neyse ki, bas (John Giblin), davul (Stuart Elliott) ve keyboards (Gary Sanctuary) mükemmel, Ian Bairnson'un gitar soloları ve Alan Parsons odak noktası olduğu için, vokalistler sadece birer eğlence kaynağı olarak kalabildiler. Nostaljik bir seyirde yol alan konser "Money Talks"un sonunda değinilen "Sagrada Familia" ile en yüksek noktasına ulaştı ve beklenmedik kısa ara "On Air"a hazırlanmamız gerektiği haberini verdi.
İkinci bölüme "On Air"dan "Blue Blue Sky" ile yumuşak bir giriş yapan Alan Parsons (Project), Ian Bairnson'un yazdığı "Brother Up In Heaven" ile hüzünlü anlar yaşattı topluluğa. Üç yıl önce Türkiye'den Irak'a Barış Harekatı için havalanan helikopterleri yanlışlıkla düşüren ABD'li jet uçakları, 26 sivil kişinin ölümüne neden olmuşlardı. Ve Ian Bairnson'un kuzeni de ölenler arasındaydı. Kuzeninin anısını canlı tutmak isteyen Bairnson, şarkıyla birlikte hikayesini de izleyiciye aktararak, yaşadığı acıyı paylaştı izleyiciyle. Sundukları dört parça ile sound'da bir değişiklik yapmadıklarının ama synthesizer ile yapılan efektlerin ve ritmlerin günümüze yaklaştığının ipucunu verdikten sonra yine eski parçalarıyla veda etmek istedi Alan Parsons (Project). İstedi diyorum, çünkü izleyici onları bırakmadı ve iki bis ile fazladan dört parça daha seslendirdiler. Sonuçta konseri "wonderful" olarak nitelendiren Alan Parsons ve izleyiciler mutlu ayrıldılar salondan.