"Amerikalılar böyle bir mucizeye kayıtsız kalamaz"

axpaz011.jpg Gazetecilik, internet derken film yapımcılığıyla karşımıza çıkan Güven "çok kısa bir sürede ve çok kısıtlı bir bütçeyle" adeta kendi başına Altın Küre, Oscar lobisi yapmaya çalışıyor. Dev bütçeli filmlere, büyük yönetmen ve oyunculara karşı durmaya çalışıyor. "İşin içinde ben olduğum için bu başarılara şaşırmadım" diyecek kadar kendine güvenli. "Benim arkamda ekip ve bütçe olsa oraları inletirdim" de diyor. Ve bize "Bu da bizim keyif filmimiz olsun, masrafını çıkarsın yeter" diye başladıkları bir işte Oscar'a kadar gidebilecek olan bir yola girdiklerini ve bu yolda neler yaptıklarını anlatıyor. Anlatırken de tüm gün yoğunluktan yemek yemeyi unuttuğunu hatırlıyor, bir salata istiyor. Altın Küre adaylığı çalışmaları için Los Angeles'a gitmeden önceki akşam buluştuk Elif Dağdeviren Güven'le. Los Angeles'ta bugün gerçekleştirilecek olan "Dondurmam Gaymak" gösterimi ve daveti için hazırlıklar yapacaktı. "Dondurmam Gaymak"ı biliyorsunuz. Güven'in deyimiyle "mucize film". Yönetmen Yüksel Aksu'nun tek profesyonel oyuncu ve Muğla halkıyla imece usulü çektiği film. Hani Queens Film Festivali'nde En İyi Yönetmen ve En İyi Komedi Filmi ödüllerini alan, şimdi Altın Küre'de şansını deneyecek olan ve en önemlisi En İyi Yabancı Film dalında Oscar aday adayı filmimiz. Güven de onun yapımcısı. Daha doğrusu Bülent Helvacı ile birlikte kurdukları Hermes isimli şirket filmin yapımcısı. Bütün bu festivaller Oscar'ın öncesidir. Şimdi Akademi üyeleri "Dondurmam Gaymak"ı da seyredecekler çünkü bu ödüller onların dikkatini çekiyor. Önce Queens Film Festivali'nden aldığınız ödüllerle başlayalım... İşin içinde ben olduğum için bekliyordum. Bu filmden "bu kadar"ını bekliyor muydunuz? Altın Küre falan sizi şaşırtmıyor mu? Biz filme montaj aşamasında katıldık. İlk seyrettiğimizde gülmekten öldük. Sonra "Biz markalaşma yolunda giden bir şirketiz, bu da bizim keyif filmimiz olsun" dedik. Muğla halkıyla çekilen, küçük bir film... Nasıl cesaret ettiniz yapımcılığını almaya? "Başta çok dalga geçtiler" Para kazanmak amacıyla girmedik. Bir televizyon satışı yapsak bile filmin masrafı çıkar diye düşünüyorduk. Aslında daha önce başka prodüktörler filmi görmüş ve "Bundan iş çıkmaz" demişler. Bu arada herkes bana "Aman Elif, sen bu piyasada yenisin. Adını bu filmle anmasınlar" diyordu. Ben de dedim ki, "Bu filme çok inanıyorum. Tam tersi, eğer bir gün Oscar'da bizi bir film temsil edecekse, o film bu film olmalı." Bunda star yok diye bize laf ettiler ama bu filmin starı kendisi. Benimle çok dalga geçtiler bunları söyleyince. Keyif filmimiz olsun derken ödülleri toplamaya başladınız. Filmi savunmak için öyle bir cümle kurmuştum. Dediklerime inanıyordum ama Oscar'ın olacağını düşünmüyordum. Ama sizin de aklınızda Oscar yoktu. En iyi ürüne sahip olsanız da, toplulukla buluşmasını sağlamazsanız bir işe yaramaz. Türkiye'de tanıtım bütçesi yok. Yurtdışında bir filme 50 milyon dolar yatırıyorlarsa, 50 milyon dolar da tanıtım için ayırıyorlar. Eurovision iyi bir örnek. Arkasında 30 yıllık bir yatırım var. Her yıl şarkı gönderdik. Bu arada Tarkan gibi starlarımız çıktı, müziğimiz duyuldu. Sertab'ın şirketi de şarkıyı Avrupa'da yayarak bir göz, kulak dolgunluğu yarattı. Filme dönersek, şu anda orada daha Türk sineması algısı diye bir şey yok. Bir tek Yılmaz Güney'i biliyorlar. Oscar adaylığı olmazsa bu yüzden olmayacak. Oscar adayı olabilmemiz için arkada çok büyük bir çalışmanın olması lazım herhalde. Eurovision birinciliğinde de sadece iyi parça ve sanatçıyla kazanmadık. Ciddi bir lobicilik yapıldı sanatçısıyla, şirketiyle... Altın Küre'ye dahil olmayı ilişkilerimle sağladım biraz. Türkiye'de işler nasıl ilişkilerle yürüyorsa, Amerika'da da öyle. Amerika'daki ilişkilerim güçlüydü. Ben birdenbire prodüktör olmadım. Beş yılımı Los Angeles'ta, New York'ta, Ortadoğu ülkelerinde yatırımcı, yapımcı, oyuncu ve menajerlerle görüşerek geçirdim. Altın Küre için neler yaptınız? Yok. Oscar beklediğimiz bir şey olmadığı için, diğer projelerimize bütçe ayırmıştık. Şimdi vakit de yok, para da bulamıyoruz. Arkamda bir ekip, bir bütçe olsa ben orayı inletirdim. Artık bu konuda neyi, ne zaman, kaça yapacağımı çok iyi biliyorum. Önümüzdeki yıl hangi Türk filmi Oscar'a aday adayı olursa ben gönüllü olarak o projeye destek olacağım. Para da lazım. O kadar paranız var mı? İlanlar için paraya ihtiyacımız var. Onun dışındakileri biz hallediyoruz. Toplamda 300-350 bin dolar harcanacak. Özetle ne kadar harcayacaksınız? "Salon yok dediler buldum, cebimden ödeyip tuttum" Ben yine referans sistemiyle Altın Küre'nin içindeki önemli isimlerden birini buldum. Son başvuru tarihi de geçmişti Altın Küre için ben onu bulduğumda. "İlişkilerim sayesinde Altın Küre oldu" dediniz. Ne yaptınız? Neredeyse imkansız. Neyse ben o kadına anlatmaya başladım: "Bu filmin iki tane mucizesi var. Bir: Yapım bütçesi 150 bin dolar ve evrensel standartlarda bir film. İki: Oyuncuların hiçbiri ünlü değil, başrol oyuncusu dışında hiçbiri oyuncu değil. Ve oyunculuk da mükemmel." Filmi de gösterdim. "Ben komiteye söyleyeceğim. Filmi oraya gönderir misiniz?" dedi. Gönderdik, akşam aradılar. "Beğendik ama gösterim yeri yok" dediler. Bir dakika bir dakika... Son başvuru tarihi geçtiği halde mi biz Altın Küre için aday adaylarından olabildik? Bu herhalde küreyi kazanmaktan daha zor bir şey. Hayır. Olur mu! Hemen atladım gittim. Sinema salonlarını gezdim. Bir tane buldum. "Hangi saatiniz, gününüz boş? Ben karşılayacağım parasını" dedim. Salonu kiraladım. Tekrar onları aradım. "Ben salonu buldum, her şeyi ayarladım, tek istediğim bu filmi programınıza almanız" dedim ve aldılar. Boşa gitti çabalar... Çökmüyorum. Allah bana öyle bir güç vermiş. Hayır cevabı aldığımda durmuyorum. Nasıl bir çalışmadır, inattır bu böyle! Bir kere bir Oscar reklamcınız, tanıtımcınız oluyor. Neler yapması gerektiğini bilen. O filmin gösterimlerini, basında çıkmasını sağlayacak. Ama Amerika'da merhaba deseniz "Kaç para?" diyorlar. Bizde ise değişik bir şey oldu. Filmin kısmeti, benim kısmetim; karşımıza iki tanıtımcı çıkardı. Biri daha bizimle çalışmaya başlamadan, filmin özel gösterimini yaptı Amerika'da. "Ben bu filme inandım" dedi. Diğeri de yine biz hiçbir şey demeden akademi üyesi olan arkadaşlarına seyrettirmiş. Anlattığım Amerikalılar bunlara inanmıyor. Oscar lobisi için neler yapılıyor? "Bu filmi ilk önce Gerard Depardieu keşfetti" Demişti, şu işler bir bitsin arayacağım. İlk o keşfetti bu filmi. Paris'te bir gala yapacağız zaten. O galadan önce konuşacağız. Ünlü Fransız aktör Gerard Depardieu "Film yurtdışına çıktığında arayın, yardım edeyim" dememiş miydi? "Fenomen oldu Türkiye'de. Bir fenomene de kayıtsız kalamazsınız" diyorum. Amerikan mucizesi diye bir deyimleri var, o zaman Amerikalılar mucizelere kayıtsız kalamaz. İnsanları bu filmle ilgili ikna etmek istediğinizde ilk söylediğiniz ne oluyor? Aslında Amerika'ya ilk gittiğimde çok demoralize oldum. Bir arkadaşım geçen sene Oscar kazanan filmin kampanyasını yapmış olan kadını aradı. Sonra "Görmek bile istemiyor filmi. Çünkü ilk dört zaten belliymiş, kalan tek yere de parası en çok olan girermiş" dedi. Perişan oldum. Bir yandan diğer Oscar adayı filmlerin çoğu gösterimde. Hepsinin milyonlarca dolarlık da tanıtım bütçeleri var. Moralinizi bozan şeyler olmuyor mu? Akademi Ödülleri tarihinin imkansız işlerle dolu olduğunu söylediler bana. Ayrıca böyle ilginç öykülere akademi bayılır, sonra Oscar öyküsü olarak anlatılır. İkincisi, çoğu yabancı filmin arkasında milyon dolarlık bütçelerle Amerikan şirketleri var. Üyeler de bundan rahatsız çünkü Yabancı Film Oscarı'nın verilmesinin nedeni dünya bağımsız sinemasına destek olmak. Bu anlamda bizimki buna en iyi örnek olabilecek iki-üç filmden biri. Sonra ne oldu da tekrar heveslendiniz? "Oscar törenine katılırsak kıyafetim Park Bravo'dan olacak" Şöyle söyleyeyim. Kimlere teşekkür edeceğimi biliyorum. Nereden giyineceğimi de biliyorum. Diyelim Oscar'a aday olduk. Törene katıldınız. Hatta bir de Oscar'ı aldık. O anla ilgili hayalleriniz ne? Park Bravo'dan. Türk markası olacak. Nereden giyineceksiniz? Elbette. Uçak kaldırırım vallahi THY ile anlaşıp. Bir uçak tanıdık, akraba, arkadaş, basın, bir uçak da oyunculara... Oscar adayı olursa bu film, oyuncuları, halktan o insanları da götürecek misiniz? "Ne yaptıysam kendim yaptım. 'Parası var', 'Babası şu' demek haksızlık" Cosmopolitan'da yapabileceklerimi yapmıştım. "15 yıl sonra yine aynı işi mi yapacağım?" dedim. Gelecek internetteydi. Aklım da var. Tecrübemi orada kullandım. Artık ekonominin geleceğinde en önemli öğeler teknoloji ve eğlence sektörünün birleştiği konular olacak. Ağababaları müzik ve sinema. Sinema ülkeye de yararlı. Bir güç. Ben de bu işe girdim. Gittim, Amerika'da, Netbul'u (kurduğu internet sitesi) satarak kazandığım paraları harcadım prodüktör olabilmek için. Bunların hepsinin özü temelde aynı iş; içerik. Ben babadan zengin falan değilim. Ne yaptıysam kendim yaptım. Kocadan da zengin değilim. Keşke olsaydım da daha çok şey yapsaydım. "Parası var, babası şu" demek bana karşı bir haksızlık. Genç yaşta dergi yayın yönetmeni oldunuz, sonra internete geçtiniz, patron oldunuz. Siz söylediniz, "Şimdi de prodüktörlüğe mi başladın?" diyenler varmış. Adınız bir süre ünlü sevgililerinizle anıldı. Bir ara size yüklenenler, sizi eleştirenler oldu... "İkinci restoranımızı açacağız" Çoluk çocuk için artık geciktim. Hayat projeleriniz ne? Tekne alıp bir yerlere kaçmak, çoluk çocuk sahibi olmak... 39. "Dondurmam Gaymak" çocuğummuş gibi hissediyorum. Köpeğim var. Kocamın kızı Defne var. Daha ne isteyeyim? Ama tekne de mutlaka alacağım. Sosyal sorumluluk olarak hedefim dünyada bir Türk sineması bilincinin oluşmasına yardımcı olabilmek. Kaç yaşındasınız? Kocam (Ali Güven) anormal bir sinema meraklısıdır. Bir odamız film kütüphanesidir. Bir de restoranımız var. İş Kuleleri'nin altında, Minnesota. Şimdi ikincisini açıyoruz. Başka neler yaparsınız? Evinizde de iyi bir film koleksiyonunuz var mı?