İncir ağacından yapılmış albüm

MÜZİK İkincisi ise arkasında büyük bir yaşanmışlık, anmaya değer acı tatlı bir mazi, derinlik ve damıtılmışlık taşıyanlardır. Onlar ise 50 yıl sonra da dinleneceklerdir, 20 yıl öncesinden gelseler bile. Gitarlarda Mustafa Dönmez, basta Sertaç Tonguç ve davullarda Bilge Candan'dan oluşan caz fusion üçlüsü Atmosfer'in ilk albümü "Ağaçların Öyküsü", ikinci grupta toplanan isimler için noksansız bir numune. İki grup albüm vardır. İlkinde piyasa planlarının makyaj çantasında boyanan, şöhret fısfısında parfümlenip etek boyundan ayakkabı cilasına kadar talebe göre biçilip fırçalananlar yer alır. Bunlar ya gününü gün edip zamanı felekten çalarcasına yaşar ya da büyük bir hayal kırıklığıyla başladığı yere bir daha denemek için dönerler. Albümdeki Mustafa Dönmez imzalı ve içsel hikayeli 10 parça, yaşamını müziğe, füzyon gitarına ve gitar hocalığına adamış müzisyenin yaşamından kesitler taşıyor. Kalıcı olmak hakkında bir parça "Ağaçların Öyküsü". Doğup büyüdüğü evi merak eden ama hasta yatağından kalkamayan annesinin dileği üzerine Mustafa'nın yaptığı bir ziyarette oluşuyor parça. Cihangir'deki ev yıkılmış, insanlar değişmiş ama çocukken meyvesini yediği incir ağacı yerindeydi. Girişteki tar bu çalgıyı iyi kullanan Kafkas dedesini yad ediyor. Jungle ritimli "Yağmur", maddi dünyanın karanlık bulutlarından dökülen yağmurlarla sırılsıklam bir insanın Hendrix'vari kirli gitarlarla attığı çığlıklar eşliğinde insani değerlere dönüşünü anlatıyor. Artık hayatta olmayan babasının kendisine kör sanatçı Udi Hırant'ı dinlediği günü anlattığı günün parçası "Zaman Geçer Sevgi Kalır". Gitarla yapılan ney taksimi bu anın ışığında bir kerede kaydedilmiş. Kafka'nın ünlü hikayesinin caza tahvili "Dönüşüm". Batı müziği sistemine göre kullanılan tar, aynı zamanda bir banço gibi çalınmış; caza gitarın girişinden evvel bançosuyla katkıda bulunan müzisyenlere adanmış. Ayrıca bir Azeri çalgısıyla bebop çalınabileceğinin resmi kanıtı. Dil, din, ırk ve sınıf ayrılıklarının insanın insan olduğu gerçeğinin önüne geçemeyeceğini ifade eden hümanist parça "Sifer", tasavvuf müziği ile blues'u kaynaştırarak dostluk iklimi yaratıyor. Albümdeki en eski beste olan yaşama sevinciyle tıka basa doldurulmuş "Umut", funk'tan beslenmeli aydınlık bir eser. Gidenin ardından atılmış sessiz bir çığlık "Senin Tercihin". Gitar ve çello partilerinin keman gibi bir kerede çalınmasıyla gerçekleştirilen astral doğaçlamalar romantik bir ruhun feryatları. Uçağın kalkış sesi ise etin vücuttan kopuşu kadar acı. Ağaçta 10 incir Hastalık ve sağlık üzerine Susan Sontag'vari bir mecaz "Anahtar". Girişindeki slap bas solo yaşam dolu. İnsana inancın gücüyle yenilmiş bir hastalığın hikayesi. Azeri müziğiyle Charlie Parker ruhunu buluşturan "Ufuk Çizgisi" cazın köklerine paraşütsüz bir iniş. Fusion paletinin en canlı renklerini kementleyen "Yenilme Yalnızlığına", karanlığın aydınlığa dönüşmesinin mutluluğuyla yıkanmış bir sebat tarifesi. İnandıklarından vazgeçmemenin mükafatı "Ağaçların Öyküsü". Bir ruhun derinliklerine gömüldükten sonra toprağa kök salan, 20 yıl sonra fışkırarak gün ışığıyla tanışan incir ağacından yapılmış bir albüm. Yıkılan evler, değişen insanlar arasında tek başına dikilerek meyve vermeyi sürdüren incir ağacının kendisi gibi. Vazgeçmemenin mükafatı İşçi sınıfına şarkılar yazmakla Boss (Patron) sıfatını almak arasındaki sınıfsal çelişkinin nasırlanmış derin çatlaklarında yaşayan Bruce Springsteen, yalnızlığa fazla dayanamadı ve E Street adıyla efsaneleşen müzisyenlerini yeniden çağırdı yanı başına. Yeni bir albüm yapmaları beş yıl sürdü, ama beklemeye değdi. "Magic" 50 dakika süren, kolay sindirilebilir bir kulak ziyafeti. Zaten aksini kimse de beklemezdi Patron'dan. Kan, silahlar ve her türlü kalp ağrısı üzerine acı çeken bir albüm bu. Söyleyecek sözü çok, olağanüstü çalınmış yüksek enerjili sıkı bir rock albümü "Magic". Yanı sıra sevecenliği ve şefkati de eksik değil. Anlaşıldı; Amerika var oldukça sende söyleyecek laf, yazılacak şarkı bitmez be usta. Elline sağlık. Eksik olma Amerika Bir futbolcunun kaç para aldığı, bir mankenin kiminle kırıştırdığı kadar haber değeri olmasa da biz haberdar etmiş olalım ki, Karlheinz Stockhausen geçen hafta yaşama veda etti. O kim miydi? Adı 20'nci yüzyılın yetiştirdiği en değerli çağdaş müzisyenler listesinin tepelerinde geçen bir dahiydi. İlerici fikirleriyle modern müzikteki en kışkırtıcı tartışmaların kapıların açan büyük bir müzik filozofuydu. 11 Eylül'den sonra Amerikan iktidarı hakkındaki açıklamalarıyla konserlerine ambargo uygulanan ve vatan haini olarak muamele gören kişiydi. İlginçtir, 79 yaşındaki ustanın ölüm nedeni hiçbir haberde yer almadı. Ehemmiyetsiz adamın ölümü! 60'ından sonra bayan pop yıldızlarına merak salanları acaba ne paklar? Eğer merakın sahibi Herbie Hancock gibi bir ustaysa kulaklarımızın tahtı paklar. Dördü enstrümantal, altısı 20'nci yüzyılın en parlak hanımlarını ağırlayan 10 parçada albümleşmiş "River: The Joni Letters", piyanistimizin nicedir merak sardığı pop yıldızlarını ağırlayan çalışmalarının vardığı zirve. Vokallerde Norah Jones, Tina Turner, Corinne Bailey Rae, Joni Mitchell, Luciana Souza ve tek bey olarak Leonard Cohen'in, saksofonda Wayne Shorter, basta Dave Holland, gitarda Lionel Loueke'nin varlığı şaka değil, hakikat. Bu albüm Joni Mitchell dünyasını anlatan metinlerin, bir dahinin ellerinde yeniden yaradılışı. 2007'nin en iyi caz albümlerinden biri. Meskeni şen yaşlı adam