Occupy Wall Street’in belediye başkanı

Amerika’da meğer her hafta seçim varmış, burada öğrendim. Başkanlık ve Kongre seçimleri dışında, eyalet ve şehir düzeyinde neredeyse her salı bir seçimin yapıldığı ülkede, yerel bir kanalda dizi seyrederken bir anda “Şimdi sizden oy istiyor ama unutmayın, vali vergileri artırmıştı” tarzı reklamlara denk gelmek olağan bir durum.
Geçtiğimiz ay New York’ta yayın yapan kanallardan birinin reklam arasında “afro” diye tabir edilen, aşırı kabarık saçlara sahip 15 yaşında Dante isimli bir çocuk, New York Belediye Başkanı Michael Bloomberg dönemini kapatabilecek “yüreğe sahip” tek Demokrat adayın Bill de Blasio olduğunu söylüyordu. Kendi kendime “Niye 15 yaşındaki birine bunu söyletmişler?” diye düşünürken reklamın sonunda Dante “De Blasio babam olmasaydı da bunları söylerdim” dedi. Dante “Kendi liderinizi seçin” çağrısı yapan ve ilginç aksesuarlarıyla tanınan 18 yaşındaki ablası Chiara’yla birlikte babasının kampanyasının gençlere ulaşmasında, oynadığı reklamlarla etkili oldu. Brooklyn’de mütevazı bir evde, siyah anneleriyle birlikte sundukları sıra dışı imaj da dünyanın en kozmopolit kentini oluşturan New York’luları cezbetti.

Rakibine fark attı
Bu hafta içerisinde dünyanın en büyük ekonomisinin finansal merkezini yönetmek için seçilen Bill de Blasio’nun ailesi kadar Cumhuriyetçi rakibine yüzde 49 fark atarak kazandığı zaferinin siyasi açıdan bir dönüşümü başlatıp başlatamayacağı da medyanın gündeminde. Alternatif haber sitesi Vice’a göre “New York’lular sol ütopyayı kabul etti”. Washington Post durumu “Yeni bir liberal yönetim dönemi başlıyor” başlığıyla değerlendirdi. New York Times “Sola dönüş var ama ne kadar kesin olacağı belli değil” yorumunu yapıyor. Wall Street Journal gazetesinden Tom Gara,
de Blasio’nun “sosyalist” köklerine gönderme yaparak “Artık taksilerdeki ekranlarda demir-çelik üretimiyle ilgili haberler yayımlanır” esprisini yaptı.

Barack Obama’nın gerçekleştiremediği umut
Eğitimi finanse etmek için yüksek gelir gruplarının ödediği vergiyi artırma, barınma için destek programlarıyla Bill de Blasio, 2011’de gelir eşitsizliğine isyan eden Occupy Wall Street hareketiyle su yüzüne çıkmış talepleri siyasetinin belkemiği haline getirdi. Occupy hareketinin seçim gecesi Twitter hesabından “Hadi kaynaşalım. Bir halk ayaklanması için köprüler kuruyoruz” diyerek “takılan” 52 yaşındaki de Blasio, 2010’dan beri halkın şehir yönetimine karşı şikayetlerini dinlediği ombudsmanlık görevinde gözlemlediği derin memnuniyetsizliği kampanyasının merkezine oturttu.
Rudy Giuliani ve Michael Bloomberg’ün belediye başkanlıklarını kapsayan son 20 yıl boyunca New York kentinin büyük sermaye gruplarını memnun edecek şekilde yönetilmesini eleştirdi de Blasio. Vaat ettiği önemli reformlar ve şehrin genel çehresini değiştirmek için eyalet meclisinin onayına ihtiyaç duyan de Blasio hakkındaki en büyük soru işareti, 2008’de “Umut” sloganıyla seçilmesine rağmen Amerikalıların dilediği değişimi getiremeyen Başkan Barack Obama’nın durumuna düşüp düşmeyeceği...

Stadyuma sığmayan 50 bin evsiz

Geçen ay beni ziyarete gelen kardeşim, New York sokaklarında dolanırken “Evsizler çok artmış, bu kadar yoktu sanki” dedi. Ben de 2008’deki finansal krizden sonra evsizlerin sayısının artmış olabileceğini ama Manhattan’ın en merkezi yerlerinde gezdiğimiz için belki onun gözüne fazla gözüktüğünü söyledim. 28 Ekim’de New Yorker dergisinin “Şehrin Gizli Utancı” başlıklı haberi kardeşimin gözlemini doğruladı. New York 50 binden fazla evsizle tarihinin rekorunu kırmıştı. Ian Frazier’in mükemmel araştırma haberi şu cümleyle başlıyor: “Yankee Stadyumu’nda 50 bin 287 adet koltuk var. Eğer New York şehrinde yaşayan bütün evsizler stadyuma toplansaydı, binlercesi ayakta kalırdı”.
Barınma imkanı olmayan insanlar için mücadele eden Evsizler İçin Koalisyon örgütüne göre bu rakam, Büyük Ekonomik Buhran sonrasını bile geçen bir sayı. İşin daha da acı tarafı, aileler ve işini kaybetmesi nedeniyle bir anda hayatı altüst olan alt sınıftan insanların da daha sık evsiz duruma düşmesi... “Zenginlerin adamı” olarak suçlanan Belediye Başkanı Michael Bloomberg’in yerleştirme programı da fazla dolambaçlı olmakla eleştiriliyor. Şehirde roket hızıyla yükselen emlak fiyatları ve mutenalaştırma projeleri Manhattan’da yaşamayı imkansız hale getiriyor. Bill de Blasio’nun seçilmesindeki en önemli etkenlerden birinin New York’ta en üst tabaka hariç herkesi etkileyen barınma sorunu olduğunda herkes hemfikir.

Lezbiyen eşi ona nasıl âşık oldu?

Amerikan siyasetinde ailenin önemi büyük. Seçim kampanyalarında, zafer konuşmalarında, yenilginin kabul edildiği anlarda erkek siyasetçilerin yanında eşlerini görmek mümkün. Hatta söz konusu kocalar bir seks skandalına bulaşıp kendilerini rezil ettiğinde de ortalığı toparlamak kadınlara kalıyor. Bill de Blasio’nun seçim kampanyası sırasında 19 yıllık eşi Chirlane McCray çok dikkat çekiciydi. Öncelikle McCray’in siyah olması Bill de Blasio’nun şehrin farklı ırk ve etnisitelerine ulaşmasını kolaylaştırdı.

Tek derdi yaş farkı
McCray’i daha da enteresan kılan bir konu ise bir lezbiyen olarak hayatında ilişki yaşadığı tek erkeğin kocası olması. McCray’in 1979’da Afrika kökenli Amerikalı kadınlara hitap eden güzellik dergisi Essence’a yazdığı yazının başlığı dönem için cesur ve meydan okuyucu: “Ben bir lezbiyenim”. Çok satan bir dergide siyah bir kadının ilk kez eşcinsel kimliğini ortaya koyması açısından devrim niteliği taşıyan makaleden 34 yıl sonra geçtiğimiz mayıs ayında McCray bu sefer röportaj verdi. 1991’de New York belediyesinde çalışırken tanıştığı Bill de Blasio’nun “ilk görüşte” âşık olduğu McCray’in ilişki hakkındaki en büyük endişesi ne ilk kez bir erkekle beraber olması ne o erkeğin beyaz olmasıymış...
“Tek düşündüğüm benden altı yaş genç olmasıydı! Çok yakışıklı, akıllı ve etrafındakileri güldüren birisiydi. Görünüş ve şekil hakkındaki varsayımlarımı bir kenara bırakınca âşık oldum” diyen McCray “Peki biseksüel misiniz?” sorusuna “Bir etiketten fazlasıyım” cevabını verdi.