Spor yazarlığına başladığım yıllarda bir İslam Çupi ağabeyimiz vardı. Spor yazarlığını, spor edebiyatı haline getirmişti. Yazıları ile dışlanan futbolu, daha o zaman entellektüel salonlara taşımıştı. Acaba yaşamış olsaydı bugünkü Türk futbolunu nasıl bir edebi kriter ile eleştirirdi.
Zamanındaki muhafazakar spor nasıl olmuştu da bugün dibe vurmuştu? Acaba Cihat Arman, Hakkı Yeten gibi zamanın yaşamış futbol asillerini bugünkülerle karşılaştırıp nasıl bir hiciv yazısı yazardı? Yoksa artık yapılacak bir şey yok, bu kadar ekmek bu kadar köfte mi derdi? Acaba her toplum o günkü yapısına göre futbolunu yaşar mı derdi? Yoksa Freud olup Türk futbolunu psikoanaliz divanına mı uzatırdı?
Ah şu nostalji. Kim derdi ki eski günleri arayacağız diye. Acaba bir gün gelecek futbolumuz yeniden yeşerip yeni İslam Çupiler, futbolumuzu övecekler mi? Modern psikolojide coaching diye bir tabir var. Acaba teknik direktörlerimiz ve futbolcularımızın bu psikolojik eğitimden haberleri var mı? Burada birincisi başarının yükseltilmesi, ikincisi kişinin mesleğini daha iyi yönetebilmesi öğretilmektedir. Sanırım maalesef bu eğitim moda dünyası ve gece kulüplerinde verilmemektedir.
