İtalya, 4 gün önce İspanya önünde herkesin takdirini kazanmış, çünkü kendilerine göre güçlü bir kadroya karşı onurlu bir futbol oynamışlardı. Oyunu çirkinleştirmemişler, rakipleri kadar net pozisyon bulmuşlar bunu asla sertliğe başvurarak yapmamışlardı.
İtalya’nın ikinci maçtaki sınavıysa farklıydı. Çünkü bu kez rakip, beraberliğin alkışlanacağı türden bir İspanya değil, turnuvada ilerilere gitmek istiyorsanız 3 puan almanız gereken sınıftan Hırvatistan’dı. Hırvatlar’a karşı iyi kapandığınız, savunmayı beşlediğiniz için takdir alamazsınız. Daha fazlasını yapmanız lazım. İşte Prandelli’nin takımı, dün akşam bu “daha fazlası” nı ortaya koyamadı sanki.
Tamam Hırvatlar’dan birkaç fazla pozisyona girdiler, bir-iki fazla etkili şut attılar. Ama hepsi bu... İspanya önünde uyguladıkları beşli savunmadan vazgeçmediler, üstelik bu kez Maggio ve Giaccherini daha az hücuma katıldılar. Oysa benim Prandelli’den beklentim, kazanması gereken maçlarda klasik dörtlü savunmaya dönmesi ve ofansif Montolivo ile başlamasıydı.
Gök Mavililer tabii ki çok önemli 2 puan yitirdiler ama hâlâ bu turnuvada son güne kadar gidebilecek potansiyelleri var. Çünkü bu İtalya, 6 Juvelinin üstüne kurulmuş bir şampiyon Juventus demonstrasyonu. Evet Juventus takımı, bu sene (Napoli, Milan gibi deplasmanlarda) 3-5-2’yi kullanmış ama gereken maçlarda ofansif 4-3-3’ü de başarıyla oynamıştı. Sanırım kurt hoca Prandelli, İrlanda maçıyla başlayarak gerektiğinde oyunu rakip sahaya yığabileceklerini, baskılı hücum oynayabileceklerini de gösterecektir.
* * *
İtalya önünde santrforsuz oynadığı için eleştirilen Del Bosque’yse İrlanda maçında çıldırtıcı pas grubunun en ucuna (Fabregas’ın yerine) Torres’i ekledi. Euro 2008’e tek santrforla başlama konusunda kararlı olan Aragones, eleştiriler üzerine Villa’yla Torres’i birlikte oynatmak zorunda kalmış; o rötuş şampiyonluğu getirmişti. İnsan düşünmeden edemiyor: Euro 2012 zaferine giden yol da Del Bosque’nin dün geceki Torres kararıyla başlamış olabilir mi acaba?
