Trabzonspor-Fenerbahçe maçının ardından spor yazarlarının görüşleri
.
1
Kocaman sıfır (Ediz Sırapınar)
Fenerbahçe, Avni Aker’e son yıllardaki gibi yine kendinden emin bir şekilde çıktı. Rahat, özgüvenli, oturmuş takım görüntüsü yine kendini belli ediyordu. Tek fark ileri uçta yapılan görev değişiklikleriydi. İsmail Kartal, Vahid Halilhodziç’in “Rakibimizi çok iyi tanıyorum” demecinden etkilenmiş olacak ki Kuyt’ı sol, Emenike’yi sağ kanada çekip, Sow’u merkeze yerleştirerek kafa karışıklığı yaratmak istedi herhalde. Ama bu formül taktik tahtasında kalmaktan öteye gidemedi. İlk yarıda oyunun tüm kontrolünü ele alan ve kendisine hiçbir tehdit oluşturmayan Trabzonspor karşısında ne yazık ki organizasyon konusunda ciddi sıkıntılar yaşadı Fenerbahçe. Emre’nin dışında topu dikine oynamaya niyeti bulunmayan sarı-lacivertli oyuncular “can sıkıcı” Aykut Kocaman futboluna geri dönüp yan paslardan öteye gidemeyince tatsız - tuzsuz bir 45 dakika çıktı karşımıza... İsmail Kartal göreve geldiğinden bu yana Ersun Yanal’ın o risk almayı seven, önde basmayı ilke edinen oyun anlayışına pek yanaşmıyor... Uzun toplarla oyunun yönünü değiştirmek ve duran toplar neredeyse tek plan gibi. Evet bu anlayış iyi yapıldığında rakibin dengesini bozabilirsiniz ama hücum bölgesine yeteri kadar sokulan olmayınca bunun meyvelerini toplamak da imkansız hale geliyor. Dünkü Fenerbahçe’yi kısa bir analiz edersek; 1. Taraftarlar belli ki Yanal dönemindeki coşkuyu çok arayacaklar. Akın sürekliliği olmayan, ağır oynamayı yeniden ilke edinmek üzere olan bir takım onları bekliyor. 2. Emenike ve Sow’un meziyetlerini anlatmaya gerek yok ama ikisi de sadece kişisel istatistikleri için mücadele ediyorlar. 3. Fenerbahçe’nin üstüne gelmeye niyeti ve gücü olmayan Trabzonspor’a ikinci yarının başında verilen net pozisyonlar savunmada da işlerin iyi gitmediğinin net göstergeleri. 4. Diego’nun dengeleri bozduğu bir gerçek. O sahadayken Sow ve Emenike özellikle deplasmanlarda biraz lüks kaçacak. Ya da Başkan’ın transferi kulübede oturacak! Sonuçta Trabzonspor gibi bir deplasmandan bir puan çıkarmak kağıt üzerinde artı gözükebilir. Ancak ciddi saha içi problemler de çözüm bekliyor. (Milliyet)
2
Golsüz ve olaysız (Güntekin Onay)
BAZI şeyleri anlamak mümkün değil. Trabzonspor 21 futbolcu transfer etti. Sahaya 18 kişi çıkıyor. 11 tanesi oynuyor. Geçen yıldan kalan 5-6 oyuncu da var. Bu durumu kim izah edebilir? İlk dakikada Constant’ın getirdiği top ile F.Bahçe ceza sahasına etkili gelen Trabzonspor, “Güçlüyüm-hazırım” sinyali verdi ancak dakikalar geçtikçe sahada kayboldu. Orta alanda F.Bahçe kontrolü ele aldı ve istediği gibi pas yaptı. Fakat sarı-lacivertliler sahip oldukları o topu Trabzonspor ceza alanına sokamadı. İlk yarıda gole en çok yaklaşılan pozisyon ise Waris ile Trabzonspor’dan geldi. Kaleci Mert iyi yer tutarak gole izin vermedi. İKİNCİ yarıda F.Bahçe’nin oyundaki ağırlığı azaldı. En tehlikeli hücumlar yine Yatabare ile Trabzonspor’dan geldi. 2 kez gole yaklaşan Mali’li santrfor Mert’i geçemedi. F.Bahçe ise ceza alanı dışından 2 kez Mehmet Topal’ın şutları ile etkili oldu. DEFANSİF bir taktikle oynayan Trabzonspor savunması içinde kaybolan bir Emenike izledik. Sow da hiç verimli olamayınca F.Bahçe 2. bölgedeki üstünlüğünü rakip ceza alanına taşıyamadı. ZAMANLA GELİŞECEKTİR GEÇEN yıldan 10 oyuncunun üzerine Diego’yu katarak oynayan oturmuş bir takım ve diğer tarafta ilk kez birlikte oynayan futbolcular grubu.. Trabzon penceresinden bakarsak Bosingwa, Cardozo gibi önemli isimler yok ve takım birlikte antrenman dahi yapmadan sahaya çıktı. Mazeret çok. Zaman geçtikçe saha içi organizasyonu gelişecektir fakat Constant dışında orta alandaki oyuncuların kalitesi tartışılır. (Vatan)
3
Yeni Trabzon iş yapar (Cemal Ersen)
Şike davasına konu olan 2010-11 sezonundan bu yana Fenerbahçe ile oynadığı maçlarda psikolojik eşiği bir türlü aşamamıştı Trabzonspor. Saha dışındaki gerilim takıma hep olumsuz yansımış, alınan kötü sonuçlar ve yaşanan olaylar, adeta bordo-mavili ekibin yakasına yapışıp kalmıştı. Bu kez ilk onbirinde o atmosferi yaşamamış 8 yeni oyuncuyla çıktı sahaya Karadeniz temsilcisi. Son 15 gündür bu maçın önemine dair işittikleri söylemlerin nasıl bir motivasyon yaratacağı bir yana, transferde harcanan onca paranın skora yansımasını istiyordu taraftar. Yıllardır kazandığı sinir savaşının avantajına karşın, tıpkı rakibi gibi Fenerbahçe de uzun süre temkinli oynadı. Haklıydı. Yatabare gibi hava toplarına çok hakim, Waris gibi çok seri ve sürekli kaleye gitmeyi düşünen iki tehlikeli adamı kontrol etmek zorundaydı. Trabzonspor ilk yarıda bu silahları hızlı hücumlarda kullanmayı denedi ancak bir kez şans buldu. Maçın 36. dakikasında Waris’in Mert’te kalan şutu maçın da ilk pozisyonuydu. Buna karşın Halilhodzic, Emenike ve Sow’un yüzünü kaleye dönmesine izin vermeyen bir savunma kurgusunu ön plana almıştı ki, başarılı oldu. Fenerbahçe topu sürekli Gökhan ve Caner’in kullandığı kanatlara taşımak zorunda kaldı. Bu ortalarda kayda değer tehlike yaratamayan sarı-lacivertlilerin rakip kaledeki ilk pozisyonu, 40. dakikada Diego’nun Onur’u yokladığı şut oldu. İkinci yarı hem pozisyon, hem mücadele açısından çok daha keyif verdi. Trabzonspor takımı hücuma fazla adamla ve hızlı çıkınca, Fenerbahçe savunmasını zaman zaman eksik yakaladı ve ciddi pozisyonlar buldu. Belki de maçın en önemli anı Yatabare’nın kaleci Mert’in sadece seyredeceği golü yapamaması idi. Hemen ardından Waris’in yarattığı tehlikede bu kez üç kişi birden müdahale ederek bir önceki pozisyondaki açığı telafi etti adeta. Temponun hiç düşmediği bu bölümde Trabzonspor’un göze batan eksiği, kendi yarı alanından çıkarken kaptırdığı toplar oldu. Dün gece bordo-mavili takım adına olumlu şeyler de vardı elbette. Örneğin yabancı transferlerin tümü yararlı olacak kalitede. Aynı şeyleri şimdilik yerliler için söyleyemeyiz. Ancak şu bir gerçek; Cardoza ile Bosingwa’nın katılması ve tamamına yakını değişen ekibin uyum sorununu atlatması, Trabzonspor’u ligin iddialı takımlarından biri yapacak. Bir söz de taraftara. Son yıllarda sürekli gerilimin tırmanmasına sebeb olan tribünler, bu kez takımlarına zarar verecek bir çılgınlık yapmadı. Sürekli takımını destekledi ve ateşledi. Küfürler mi? Onca çirkinlikten sonra küfürü kabul eder hale geldik ya! Buna da şükür demek galiba hepimizin ayıbı... (Milliyet)
4
Zeminin etkisi (Ersin Düzen)
TRABZONSPOR Teknik Direktörü Halilhodzic, milli maç arasında F.Bahçe’yi ezberlemiş. Her ne kadar, karşılaşma öncesi “futbolcularımın radarı açık” diyerek “hücum” sinyali verse de, takımını “sabırlı oyna, 1 puan cepte kalsın, rakibin hatasını bekle ve yakalarsan da affetme” hedefiyle sahaya sürmüş. Kalabalık Trabzonspor orta sahası, F.Bahçe’ye oyun kurdurmadı. Ne Emre ne de Diego etkili olabildi. Halilhodzic, milli maçı da referans alarak Waris ve Fatih Atik ile Caner ve Gökhan’ın üzerine oynadı. Özellikle Waris’e atılan bir çok top tehlike yarattı. Buna karşılık F.Bahçe’de devreye giren kimse yoktu. DAHA İYİ OLACAKLAR! SOW ve Emenike geniş alanların oyuncusu. Trabzonspor’un ideal stoper ikilisi olmamasına rağmen hiç bir şey üretemediler. İsmail Kartal, Ersun Yanal gibi Webo’yu yedek bırakıyor. Oysa, bu takımın Emenike veya Sow’un yanında Webo’ya ihtiyacı var. Hem cezaalanını karıştırabilen hem de o bölgede top tutma özelliğine sahip bir oyuncunun sürekli yedek kalması şaşırtıcı. MAÇIN ikinci yarısında, Trabzonspor’un maçı kazanma isteği arttı. Böyle temposuz bir karşılaşmada 3 puan alabilecek pozisyonlar da buldular. Yeni bir takım olmanın sıkıntılarını bazı final paslarında gördük. Zaman içinde Trabzonspor çok daha iyi bir takım olacağının sinyallerini verdi. FUTBOL adına çok fazla yorum yapabileceğimiz bir maç izlemedik. Bunda kötü zeminin etkisi de vardı. Ama bizi teselli eden Avni Aker’de olaysız, kavgasız bir karşılaşma olmasıydı. Hakeme de hiç iş düşmedi. Bir de küfürler olmasa her şey çok daha güzel olacaktı. (Vatan)
5
Trabzonspor düzelir... Ya Fenerbahçe? (Ercan Güven)
Tersi olunca “Allah yarattı demeden” kıyasıya eleştiriyoruz; şimdi alkış ve kutlama boynumuzun borcu! Her şeyden önce “tekrarından korkulup” da “yapılmayanlar için” Trabzonspor taraftarlarına, tribünlerine teşekkürler. Her iki takımın futbolcularına da öyle... Zaten eleştiri gerekirse, sahadaki futbol yeter de artar hepimize! * * * Maçtan önce maraza çıkmaması için “Golsüz berabere bitmeli” diye bir yazı yazmıştım; bu kadar ciddiye alınacağımı ummazdım! Maçın yarısı bomboş!.. Sezonun ilk kupasını “transferden” alan Trabzonspor, nicelik ve nitelik açısından gıcır gıcır bir Ferrari gibi... Son model. Her türlü donanım var. Lakin, gaz teli kopuk, fren merkezi sökük. Yürüyemiyor, yürüse duramıyor. “Kaza” olabilir diyor Halilhodzic; en iyisi hiç hareket etmemek! Çekmişler Ferrari’yi ceza alanı önündeki çimenlere, bekliyorlar. * * * Canlarına minnet tüm futbolcuların. Birlikte antrenman bile yapamamış “yabancılar” organize olamıyor ki, oyun kursun. Tanışmıyorlar ki paslar yerini bulsun. İnanılmaz bir ikram var Trabzon’da misafir Fenerbahçe’ye... Bir kere tribün baskısı futbolun sınırları içinde. Sahada ise önce top ikram ediliyor, sonra inisiyatif. Halilhodzic sadece beraberlik istiyor gibi gelmişti maçtan önce; meğer istememiş, emretmiş. * * * Peki Fener... O da ikram edilen topa sahip olmakla yetiniyor. Ama sadece sahip... Kullanamıyor. Pas yapıyor fakat yanlara. Hücum başlatıyor ama uydurma. Mücadele göstermelik. Sadece Emre ileri taşımaya çalışıyor topu. Fakat tek başına olacak iş değil. Hadi Diego yeni... Oturmuş, alışmış, favori denilen takımın, rakibin ikramına rağmen pozisyonu yok koskoca ilk yarıda. Güya Trabzonspor savunmasının arkasına atılacak toplarla tehlike yaratacak Emenike, siftah yapamıyor. Sow da formsuz olunca Fenerbahçe 45 dakikayı heba ediyor. Hiçbiri maçı bitiremiyor zaten. * * * İkinci yarıda anlaşılıyor ki, Fenerbahçe’yi kilitleyen, Trabzonspor’un beklenmedik/umulmadık ataleti... Trabzonspor ne zaman hareketlense Fenerbahçe’ye de hareket geliyor. Çünkü Trabzonspor’un kale önündeki örgüsü sadece o sırada çözülüyor. 57. dakikada Waris’de sonlanan ilk organize Trabzonspor atağının hemen ardından Mehmet Topal’ın direkten dönen topunun sırrı bu. Başka?.. Yok. Hepsi bu kadar. * * * Tatsız bir maçtı tabi... Ancak Trabzonspor’un sakatları düzelecek, futbolcuları alışacak, hocası bilinmezleri çözecek... Peki, Fenerbahçe’de ne olacak da vites atacak? Çıtanın en yükseği buysa yandı Fenerbahçe. (Milliyet)
6
Waris'siz olmaz (Lütfü Özel)
TRABZONSPOR, kim çalıştırırsa çalıştırsın, maçlarını iki ayrı performansta sergiliyor! Buna hani deyim yerindeyse "genetik bir hal" denebilir! Takım halinde adeta "on bir benzemez" halde, tek antrenmanla maça çıkan bir ekip elbette bocalar ama bu isim Trabzonspor ise dün sergilenen ilk 45 dakikayı kimse kabul etmez! TRABZON en kötü olduğu dönemlerde bile F.Bahçe'ye karşı böyle oynamadı. Koskoca 45 dakika sadece bir kere Waris'le inerek, ceza sahası dışından vurduğu sert şut var! Hepsi o! Topa rakip hükmediyor. Trabzonspor ise sadece bunu seyrediyor! Ne oyunu hareketlendirme, basma, oynama isteği; sadece F.Bahçeli futbolcuların top çevirmelerini izle dur! İnanılır gibi değil! Bir yerden sonra tribünü dolduran seyirciler bile ıslıklamaya başladı. TRABZONSPOR kendi evinde, Avni Aker'de deplasmanda oynuyormuş gibi geri çekilerek, tamamen savunmada kalarak ilk yarıyı tamamladı. F.Bahçe'nin de düşük tempoyla mücadele etmesine bağlı, kalesinde tehlike yaşamadı ama çok ezildi Trabzon! SEYİRCİLER BİLE SIKILDI İKİNCİ yarı ise, F.Bahçe'de bir değişiklik görünmezken, Trabzon'da "yıldız" diye transfer edilenlerin devreye girme isteğiyle hem bordo-mavili takım sahada görünmeye hem de futbol ortaya çıkmaya başladı. Topu kenara indirmeyi başardığı üç pozisyonda Yatabare ve Waris'in etkili olması ilk yarının karamsar havasını iyice dağıttı. Bu düşüncenin işe yaradığını, rakibin de bu "iniş trafiğine" müdahalede ilk yarıdaki beceriyi göstermede zorlanması Trabzon'un iştahını her geçen dakika artırdı ve bu istek F.Bahçe'yi kendi sahasına doğru ciddi ciddi çekmeye başladı. Mehmet Topal'ın direkten dönen şutu dışında da pozisyon vermedi Karadeniz ekibi. TRABZON UMUT VERDİ BU maçın ilk yarısını unutarak, Trabzon gelecek için yine umut verdi denebilir. Waris bu tabloda Cardozo'yla birlikte isabetli transfer olarak dikkat çekiyor. İkisi birlikte iş yaparlar! Bu durumda Başkan Hacıosmanoğlu, Katar'dan gelen teklife paranın cazibesine rağmen "he" demez herhalde! Tamam Vahid Hoca'nın iki ay zamana ihtiyacı var da Trabzon'da iki aya dayanamayacak durumda olanları unutmasın! (Vatan)
7
