Düğün ve cenaze

       HOOP, bir düğün fotoğrafı daha çıkıverdi ortaya.
       Erzurum'da Mehmet Ağar'lı bir "Susurluk düğünü", İstanbul'da Abdullah Çatlı'lı bir özel timci düğünü, pek yakınlarda 12 Eylül'ün en paşası ile Cumhurbaşkanı'nın yedeği olarak masaya oturan 12 Eylül'ün valisinin şahitliklerinde bir düğün...
       Ve şimdi de MİT'çi Yavuz Ataç'ın tanıklık yaptığı bir Çakıcı düğününün fotoğrafı.
       Yan yana gelseler de, birlikte işler kotarsalar da, aslında yan yana gözükmemeleri gerekenler dayanamıyorlar anlaşılan.
       "Mutlu" günlerinde ille de birlikte olmak gibi bir tutkuları var. Birlikte yaptıkları, yaşadıkları, paylaştıkları dolayısıyla sınır tanımıyorlar.
       Cüretleri öyle ölçüsüz olagelmiş ki, bir düğün fotoğrafının karesine birlikte girmekte herhangi bir sakınca görmüyorlar bile.
       Birbirlerine gösterdikleri özenin, muhabbetlerinin koyuluğunun getirip arşivlere koyduğu fotoğraf kareleri.
       İyi günde de kötü günde de beraberlik.
       Vefa, kadirşinaslık.
       Halka açık fotoğraf kareleri olarak donan bu enstaneler, belli ki halka açık olmayan arşivlerde de derin donduruculara konuluyor; hini hacette çözüp ısıtılmak üzere.
       Ve düğün fotoğraflarından iz sürüp "işte" demelerdeyiz. Zamanında denilemeyen "işte"lere sarılıp durmaktayız.
       Düğün fotoğrafları, ki hiçbiri kökeninde gizli değil, fazla fazla bir ilişki, bir yakınlık kanıtlıyor.
       Oysa bize asıl lazım olanlar cenaze fotoğrafları.
       Bize asıl lazım olanlar, düğüncülerin hayatımızın içine sıraladıkları dizi dizi tabutlar.
       Onların asıl izleri, "mutlu" günlerinden çok, çoğumuzun ve ülkenin "kötü" günlerinde.
       Üstelik bu izler, onların ayakları, parmakları ve birliktelikleriyle sınırlı değil. Ankara'nın göbeğinden ve Türkiye'nin üstünden geçip dünyayı saran bir ağın merkezine, "eski" ABD'ye doğru bir seyahat...

       . . .

       Bir başka iz. Sözde yabancı. Bu tür ilişki ağlarının iyi bir örneği. 1982'de Çatlı'yı CIA'nın darbeci ve komando eğittiği Miami'ye soktuğu belirlenen bir İtalyan faşist, suikastçı, darbe tezgahçısı Stefano delle Chiaie etrafında geçen olayları, cinayetleri ve örgütleri sıralamak yeterli.
       İtalya'da suikastlar, sabotajlar, cinayetler.
       Arjantin ve Şili cuntalarının, solculara karşı istihbarat ve suikast amacıyla oluşturduğu, CIA'nın bilgisi dahilindeki "Condor Operasyonu".
       Özellikle Latin Amerika'da sahneye konan "ideolojik sınırlar" doktrini, yani mücadelenin ulusal sınırlara hapsedilmemesi, uluslarüstü ve ötesi bir cinayet şebekesi.
       Arjantinli general ve Bolivya'da darbe düzenleyicisi Suarez Mason. Onun İtalya'nın ünlü (ve Gladio'yla iç içe) P2 mason locasına üyeliği. Bolivya'da, Nazi kaçak ve CIA'nın kullandığı, bir süre önce ele geçerek Fransa'ya getirilmiş olan Klaus Barbie ile işbirliği.
       Yine Suarez Mason'un And Tugayı ismindeki ölüm mangaları.
       Bizim 12 Eylül'den birkaç ay önceki Bolivya darbesi. Darbenin hemen öncesinde uyuşturucu çetelerinin askerlerle toplantılarından ötürü bir "Kokain darbesi."
       Bolivya'da delle Chiaie'yi kullanan, darbenin içişleri bakanı Arce Gomez ve onun mafya ile ölüm mangalarını bir araya getirişi.
       2 Eylül 1980'de General Mason'un evsahipliğinde Latin Amerika Antikomünist Konfederasyonu toplantısı. Delle Chiaie yine orada.
       Arce Gomez'in Barbie liderliğinde oluşturduğu uyuşturucu bulamaçlı "Ölüm Nişanlıları" örgütü ve Sicilya mafyasıyla bağlantıları kuran delle Chiaie yine orada.
       Bu para militer grupların eğitimlerinde mutlaka ABD'li ve İsrailliler.
       Delle Chiaie'nin bir sürü ülkeden faşistlerle oluşturduğu uluslararası cinayet timleri: "Phoenix Komando".
       Bütün bu ilişkilerin ve uyuşturucu - kara para - cinayet üçgeninin daha sonra ABD'nin "İrangate" - Nikaragua operasyonlarının da ilham kaynağı olması.

       . . .

       Bunlar bize çok mu uzak?
       Mutlu düğün karelerinin arkasında kökü dışarıda cenaze albümleri bulunuyor.

       Not: İzninizle, salıya kadar Dipsiz Kuyu ara veriyor.




Yazara E-Posta: umur.talu@milliyet.com.tr