SABAH kapıyı açınca bir el ilanıyla karşılaştı:
"Genç emekliler, ev hanımları, öğrenciler, ek gelir arayanlar!
Bağımsız iş fırsatı!
53 ülkede 22 yıldır hizmet veren, uluslararası bir şirket ciddi kişiler arıyor.
Part time veya full time çalışabilirsiniz. Deneyim gerekmiyor. Ciddi liderlik ruhuna sahip, girişimci olmanız yeterlidir.
Bir randevu için şimdi arayın."
* * *
ARANACAK kişinin adı soyadı ve iki telefon numarası, biri cep telefonu.
Gülümsedi, bu devirde böyle bir ilan, acaba daha geniş bilgi alabilir miydi?
Öyle ya, orası Kızılay, şubesi ya da iş bulma kurumu değildi herhalde...
İş bulmanın birtakım masrafları, kayıtları, harçları olabilirdi.
Akşama kadar aradı, ulaşamadı, hep meşgul çıkıyordu.
Demek, ilanı duyan telefona sarılmıştı...
İçinden, vah vah, dedi geçti.
* * *
ERTESİ gün çarşıdan eve dönerken, dar sokakta bir patırtı koptu, iri kıyım bir adam, sekiz - on yaşında bir çocuğu önüne katmış kovalıyordu.
"Nedir, ne oluyor?" demeye kalmadan çocuk geldi ona sığındı, adam hem vuruyor, hem bağırıyor, çocuk da ona yapışmış, bırakmıyordu. O sırada iki adam daha gözüktü, onlar da seyrediyorlardı...
Adam vuruyor, çocuk bağırıyor ve sıkı sıkıya sarılıyor...
Duvarla çocuk arasında sıkışıp kalmıştı.
* * *
DERKEN, çocuk bıraktı ve kaçmaya başladı, adam da peşinden, seyredenler de onların peşinden...
"Allah Allah, bu ne iş?" diye söylene söylene eve geldi, elini ceketinin cebine attı, anahtarlık yok!
O zaman anladı, adamın kovaladığı çocuğun ona niçin sığındığını, adamların seyredişini, hepsi bir senaryonun gereğiydi.
Ceketinin yan cebinde, cüzdan şeklindeki anahtarlık uçup gitmişti, çocuk onu cüzdan sanmıştı.
Neyse ki asıl cüzdanı, pantolonunun yan cebinde taşırdı, eğer arka cebinde, ya da iç cebinde taşısaydı, herhalde uçup gidecekti.
Macera, iki kilidi değiştirmeye patladı.
Anahtar gidince kilit değişir mi?
Ya adamlar, evi de öğrenmişlerse...
* * *
EVET, beyler hayat zorlaştı, para kazanmak kolay değil!
İnsanlar her gün yeni buluşlar peşinde...
Kimi klasik olsa da, kimi de yepyeni, yaratıcılık istiyor.