Madem dün CHP’ye girdik.. Yüzde 35’i bulması zor dedik..
Bugün de devam edelim.. CHP’nin çalışmasından şu sonuç çıkmış....
AK Parti seçmeni ideolojiye inandığı için değil, liderine kendini yakın bulduğu için oy veriyormuş.. CHP’de ise seçmenin tercihi daha çok ideolojiymiş..
Hiç de böyle değil..
AKP güçlü lider partisi.. AKP tek adam partisi.. Karizmatik lider partisi.. Bunlar doğru ama AKP sapına kadar ideolojik parti..
AKP seçmeni ‘ideoloji’ sözcüğünü antipatik bulduğu için, yabancı geldiği için reddetmiş olabilir..
Bu AKP’nin ideolojik parti olmadığı anlamına gelmez..
*
İzah etmeye çalışayım..
Menderes de güçlü liderdi, tek adamdı, karizmatikti..
Demirel de öyle..
Özal da..
Onların tabanları da gece gündüz çalışıyordu, onların da amaçları, idealleri vardı.. Ama onlar Türkiye’yi iyi yönetmeye talip olmuşlardı..
Türkiye’yi kalkındırmaya, geliştirmeye..
Erbakan ve arkadaşları da farklı değildi.. Milli Görüş felsefesini benimsemişlerdi ama birinci hedefleri yönetmekti..
Erdoğan ve arkadaşlarının hedefi hiçbir zaman sadece yönetmek olmadı.. Yola çıktıkları ilk günden beri Türkiye’yi değiştirmeyi hedeflediler..
Bu sebepledir ki; partinin en alt kadrosu bile gece gündüz çalıştı..
Bu sebepledir ki; kadınlar bayrağı omuzladı..
Bu sebepledir ki; gençler enerjilerini ortaya koydu..
Amaç Türkiye’yi değiştirmekti.. Yani ideolojikti.. Kendi ideolojilerini hakim ideoloji kılmaktı..
Hayal ettikleri Türkiye’yi kurmaktı.. İdeoloji dedikleri de böyle bi şey zaten..
*
Peki liderlerinin hiç mi önemi yok..
Olmaz mı?
İyi bir öğretmen aynı zamanda iyi bir anlatıcı buldular.. Düşündüklerini kendi dilleriyle telaffuz eden veya nasıl düşünmeleri gerektiğini anlatan bir önder buldular..
Peşinden gittiler..
Liderlerinin attığı her adımı kendi attıkları adım olarak kabul ettiler..
İçselleştirdiler..
İstedikleri toplum yapısına, istedikleri yönetim şekline, istedikleri yaşam tarzına, istedikleri hayat standardına o liderle ulaşacaklarına inandılar..
Peşinden gittiler..
İdeoloji dedikleri de budur zaten..
CHP’de hangi lider başa nasıl geçti?
Laf liderlerden açıldı, sağdaki liderleri sıraladık.. O halde, CHP’ye liderlik edenlere de bakalım..
Kimlerin nasıl lider olduklarını hatırlayalım..
İsmet İnönü devlet kararıyla geldi..
Bülent Ecevit halkın (seçmenin) kararıyla geldi..
Deniz Baykal delegenin isteğiyle..
Kemal Kılıçdaroğlu mecburiyetten..
SODEP’li, SHP’li yılları da katarsak...
Erdal İnönü çaresizlikten..
*
Biraz açalım..
Atatürk ölünce Cumhurbaşkanı’nın kim olacağına ne mebuslar karar verdi ne CHP delegeleri.. Sivil- askeri bürokratlar karar verdi..
İnönü’yü kurultayda yenerek genel başkan olan Ecevit maçı sokakta kazanmıştı.. Sokağın baskısını, sokağın isteğini CHP delegeleri onayladı.. Olan buydu..
Deniz Baykal, 12 Eylül’ün kapattığı CHP’yi yeniden açtı.. Ortaya aynı tabana hitap eden, aynı dili konuşan iki parti çıkınca birleşmek kaçınılmaz oldu.. Delege Baykal dedi..
Baykal’a kaset komplosu kurulmasaydı, Kılıçdaroğlu o koltuğa oturamazdı.. Niyeti de yoktu zaten.. Baykal çekilince mecburiyet doğdu..
Gelelim Erdal İnönü’ye..
12 Eylül siyasetin üzerinden buldozer gibi geçince ortada kimse kalmadı.. Toparlayıcı lazımdı, Erdal İnönü istemeye istemeye siyasete girmek zorunda kaldı..
Mecburiyetten..
Emreli Fenerbahçe Emreli A. Madrid
Emre döndü, Fener’i çekip çevirmeye başladı.. Top oynattı, vites büyüttü..
Trabzon maçının yıldızıydı.. Emre’yle Fener kişiliğini buldu.. Seyircisiyle barıştı..
*
Emre sezon başı Atletico Madrid’e transfer olmuştu.. Ara transferde oradan geldi.. Aynı futbolu orada oynayamadı.. İspanyol takımını çekip çeviremedi.. Son dönemde takıma bile giremedi..
İki ülke futbolu arasında fark bu kadar büyük..
