Efendim, bu haftada nur topu gibi tartışma muhabbetimiz oldu!.. Hatırlarsanız; geçen hafta da olmuştu..
Geçen haftaki baraj meselesiydi..
Bu haftaki Osmanlıca.. Yani eski Türkçe..
Kıyamet kopuyor..
Devletin zirvesi bu da nereden çıktı diyenlere veryansın ediyor..
Nereden çıktığını ben söyleyeyim..
Milli Eğitim Şûrası’ndan çıktı.. Önce tüm liselerde zorunlu ders olsun denildi.. Sonra Anadolu İmam Hatip Liselerinde karar kırıldı.. Tavsiye kararı alındı..
*
İyi de ne var bunda diyeceksiniz.. Niye bu kadar abartıldı..
Bence iki nedenle büyütüldü..
BİR: Politik malzeme yapılmaya çalışıldı.. Muhalefeti ecdat düşmanı göstermenin aracı kılındı.. Veya politik fayda devşirmenin zemini kabul edildi..
İKİ: Şûra’da alına öteki tavsiye kararları gürültüye gitsin, arada kaynasın diye Osmanlıca köpürtüldü..
Altı yaşındaki, yedi yaşındaki çocuğa din dersi verilir mi verilemez mi tartışması yapılmasın diye..
Bakın verilsin mi verilmesin mi demiyorum..
Verilebilir mi verilemez mi diyorum..
Biri siyasi karardır; verilsin dersiniz olur biter.. Emir demiri keser..
Öteki bilimsel karardır; verilebilir veya verilemez..
*
Gelelim Osmanlıca meselesine.. Cumhurbaşkanı ‘İsteseler de istemeseler de bu ülkede Osmanlıca da öğrenilecek ve öğretilecek’ dedi..
Uzmanlar zor diyor.. Haftada iki saatlik dersle zor.. Hele gramer işine girilirse işin içinden çıkılması imkânsızmış.. Zaten öğretecek hocayı da mumla arasan bulamazsın..
Denemesi bedava..
Önümüzdeki yıldan itibaren zorunlu ders yap bakalım, ne olur?
İngilizce gibi olur.. Göstermelik olur..
Devlet lisesini bitirip de İngilizce konuşabilen, gazete karıştırabilen bir Allah’ın kulu gösteremezsiniz.. Dün de gösteremezdiniz bugün de gösteremezsiniz..
Okullarda ders olarak var mı? Var..
Zorunlu mu? Zorunlu..
Öğretiyor muyuz? Öğretemiyoruz..
Öğreniyorlar mı? Öğrenemiyorlar..
*
Osmanlıca, Anadolu İmam Hatip’ten başlayıp tüm imam hatiplere yayılıp oradan tüm liseleri kapsarsa kaderi İngilizceyle aynı olur..
Var mı var!..
Belki şu işe yarar..
Siyasiler, kadim Türkçeyi, 19. yüzyıl Türkçesini öğretiyoruz diye hava atar.. Bu sorunu da biz çözdük diye seçim meydanlarında mevzu yaparlar..
İlkokul birlere din eğitimi alkış almadı
Din derslerinin ilkokul birinci sınıftan itibaren zorunlu olması talebi.. Hatta üstü kapalı biçimde anaokuluna kadar uzanacağı coşkuyla karşılanmadı..
Devrim niteliğinde bulunmadı..
Yıllardır beklenen, özlemle beklenen kararmış muamelesi yapılmadı..
*
Medyayı taradım.. Muhafazakâr kesimin etkin isimleri alkış bombardımanına tutmamış.. Hepsi, ‘Ne iyi oldu, çocuklar anaokulundan itibaren dinini öğrenecek’ diye methiye düzmemiş..
Galiba ‘Bu kadarı da fazla, vur denilince öldürdüler’ duygusu hakim..
Genel bir sessizlik var.. Bu meseleye girmeme eğilimi var...
Doğru yaptılar, aferin diyen, kuvvetli bir yazı görmedim okumadım..
Tam tersi, karşı çıkanlar da var.. Mesela Fehmi Koru..
‘İlkokulların o sınıflarına denk gelen yaştaki çocuklar din dersi kapsamı içinde verilen konuları algılayabilecek ve öğreneceklerini hazmedecek durumda değildir’ demiş ve eklemiş:
‘Din psikolojisi, pedagoji üzerine çalışan bilim adamlarından alınacak görüşlerle, şuranın bu kararı umarım uygulanmaz.’
Ben de umuyorum ama.. Emir büyük yerden gelince öyle bir uygulanır ki; şaşar kalırız..
Yaşam tarzının seyir defteri
Birinci aşama..
Kimsenin yaşam tarzına karışmadık, karışmayız..
İkinci aşama..
Herkesin yaşam tarzı teminatımız altındadır..
Üçüncü aşama..
Kimseye hayat tarzı dayatmadık, dayatmayız..
Dördüncü aşama..
Kimin yaşam tarzına karıştık ki.. Hadi gösterin, gösterin.. Bir tek örnek gösterin..
Beşinci aşama..
Dindar ve kindar nesil yetiştireceğiz..
Altıncı aşama..
Kızlı erkekli yaşam olmaz..
Yedinci aşama..
Kadın herkesin içinde kahkaha atmayacak..
Sekizinci aşama..
Bizim hâlâ bazı sıkıntılarımız var. Bu sıkıntıları anaokulundan başlayarak bir hayat tarzı sunarak yeneceğiz..
Dokuzuncu aşama..
(Bu aşamaya henüz geçilmedi)
