Üzerinde pek durulmuyor ama Suriye sınırındaki durum iç açıcı değil.. Curcuna hali var.. Envai çeşit örgüt at koşturuyor.. Birbirleriyle savaşıyorlar..
Suriye İslam Cephesi var, Faruk Kıtası var, Suriye İslamcı Özgürlük Cephesi var, Tevhit Tugayı var, İslam Tugayı var, Suriye Şehitleri Tugayı var, Şükür El Şam Tugayı var, İslamcı Ahrar El Şam hareketi var.. Daha sayayım mı? Var oğlu var..
Tabii en dikkat çekici olan El Kaide’nin Suriye kolu olan El Nusra cephesi.. Son zamanlarda Irak Şam İslam Devleti adını kullanıyorlar..
*
Esad’la mücadele adına sınırımızın hemen önüne yerleşmelerine göz yumuldu.. Zannedildi ki Özgür Suriye Ordusu’na destek verecekler.. Kendilerine alan yarattılar, oraya yerleştiler..
Terör estiriyorlar..
Cumhurbaşkanı Gül; radikal yapılardan teröre uzanan oluşumlardan söz etti.. Türkiye’ye ve bölgeye tehdit oluşturan bu yapılara izin vermeyeceğiz dedi..
İyi de ne yapacağız?
Her geçen gün güçleniyorlar.. Bir iki yıl daha kalırlarsa resmen El Kaide bölgesiyle komşu olacağız.. Zaten öyleyiz de!..
Başbakan Esad devrilince onlar da gider görüşünde.. Önemsemez hava da ama hiç de öyle görünmüyor..
*
Zaman zaman Suriyeli Kürtlerle de çatışıyorlar.. O çatışmalar daha da büyürse Ankara ne yapacak?
Suriyeli Kürtlerle, Türkiyeli Kürtler akraba.. Arada tren yolu var.. El Nusra cephesi Suriyeli Kürtlere yardım eden Türkiyeli Kürtlere de bulaşırsa.. Terör ihraç ederse!..
Böyle bir tehlike var..
*
Suriye’de ateşkes ilan edilse bile El Kaidecilerin buna uyacaklarını kim söyleyebilir ki.. Yanlış politika.. Esad gitmeden, masaya oturulmaz anlayışı başımıza yeni dertler açtı..
Büyük belalar da diyebiliriz..
Cumhurbaşkanı Gül, diplomatik bir üslupla kötü gidişata dikkat çekti.. Davutoğlu da aynı görüşte mi bilmem ama gerçek şu; nasıl olursa olsun yeter ki Esad gitsin politikası iflas etti..
Sınırımızın bir adım ötesinin hali ortada..
Radikal İslamcı grupların antrenman sahası.. Sınırımız derseniz; delik deşik. Yol geçen hanı..
Gül- Erdoğan Kılıçdaroğlu-Sarıgül
Üzerinde spekülasyon yapılan, senaryo üzerine senaryo üretilen iki merkez var.. Gül - Erdoğan
Kılıçdaroğlu - Sarıgül..
Gül mü aday olacak Erdoğan mı? Erdoğan, Cumhurbaşkanı adayı olursa ve seçilirse Gül ne yapacak? Gül, AKP’nin başına geçer mi? Erdoğan, Gül’ün AKP’nin başına geçip başbakanlık koltuğuna oturmasına izin verir mi? Gül- Erdoğan çekişmesi yaşanır mı? Erdoğan, Gül’ü evine yollamak mı istiyor? Gül, istediği olmazsa parti kurar mı?
Soru çok.. Spekülasyon gırla..
*
Dönelim öteki cepheye..
Kılıçdaroğlu, Sarıgül’ü İstanbul’a aday yapacak mı? Sarıgül, CHP’ye dönerse genel başkanlığa oynar mı? Sarıgül aday olmazsa, CHP seçimde beklediğini bulamazsa Kılıçdaroğlu’nun koltuğu sallanır mı?
Sarıgül aday gösterilmezse sahaya çıkıp Kılıçdaroğlu’na savaş açar mı? Kılıçdaroğlu - Sarıgül çekişmesi yaşanır mı? Soru çok.. Spekülasyon gırla..
*
Benim gördüğüm şu.. Ne Gül - Erdoğan savaşı yaşanır, ne Kılıçdaroğlu - Sarıgül çekişmesi..
İki cephede de böyle bir çekişmenin olduğunu düşünenlerin veya olmasını isteyenlerin hevesi kursağında kalacak..
Esad da kazanamaz muhalif güçler de
Suriye gerçeğinin özeti bu.. Pata durum var.. İki taraf da kendi bölgesinde güçlü.. İki taraf da kendi bölgesini kaybetmez..
Esad’ın ordusu yeniden tüm ülkeyi ele geçiremez, kontrolü alamaz.. Özgür Suriye Ordusu da Şam’a girip ülkeyi teslim alamaz..
Yani pata durumu var..
*
Peki ne yapılmalı? Yapılacak ilk iş; masaya oturulmasıdır.. İkinci Cenevre görüşmelerinden sonuç alınmasıdır.. İç savaşın sona erdirilmesidir.. Ölümlerin durdurulmasıdır.. Sonra..
Sonrası daha da karmaşık aslında.. Çözüm sandık deniliyor da sandık konulacak yer kaldı mı? İmkan var mı?
