Mert Aydın

Avrupa kupalarında çeyrek final rövanşları bol bol uzatma ve seri penaltı üretti. Deplasman golü avantajının kalkmasının bunda büyük payı var tabii ki. Artık 3 kupada yarı final eşleşmeleri belli...
Şampiyonlar Ligi’nde kalan 4 takımın 3’ünün müzesinde bu kupadan var. Ama bu kupanın adı ister Şampiyon Kulüpler Kupası isterse Şampiyonlar Ligi olsun en başarılı en çok zafere ulaşan takımı Real Madrid orada. Tabii Real’in yarı finaldeki rakibi Bayern Münih de futbol dünyasında kazananlardan oldu hep. Bu sezon ise Bayern adına kabus gibi geçiyor. Yıllardır neredeyse güle oynaya kazandıkları lig şampiyonluklarının ardından Bayer Leverkusen’den fark yediler. Hem de ellerinde leblebi gibi gol atan Kane varken... 
Bu eşleşmede Real Madrid favori olarak görünüyor. Don Carlo bir şekilde rakibi alt edecek bir plan sunuyor. Bayernlilerin öfke kustuğu Tuchel ise antipatik futbol anlayışıyla bu kupayı bir kez kazandı. Taktik yönü ağır basan maçlar bizi bekliyor.
Paris Saint Germain, Mbappe ile son haftalarını geçiriyor. Bu dönemi bir

Türk futbolunun içindeki kavga, gerçek bir karmaşayı da beraberinde getiriyor. Bu satırlarda, “O haklı, bu haklı” bataklığına girmek istemiyorum. Çünkü asıl büyük sorun, bu kavganın bu hale gelmesinde futbolu yönetenlerin payı.
Bugün dünya üzerinde her ülke liginin bir marka değeri, bir algısı var. Premier Lig dediğimizde doğru futbol yönetimi, müthiş yayın gelirleri akla geliyor. İtalya Ligi denince taktik bilginin zirvesi, Almanya Ligi denince hızlı, presli bir futbol anlayışı geliyor akıllara. Peki ya Türk futbolu?
Tabii ki takımlarımız tanınıyor. Artık 80’lerde değiliz. Futbolseverler, internet sayesinde izlemedikleri ligler hakkında kolayca bilgi sahibi olabiliyorlar. Mesela bir İspanyol futbolsever olarak düşünün kendinizi. Ligimizle ilgili olarak son birkaç ayda duyup okuduklarınız:
Bir kulüp başkanı, maç sonrası FIFA kokartlı bir hakeme yumruk attı.
Bir kulüp, sezon başından bu yana sürdüğünü düşündükleri kasıtlı hakem hatalarını protesto ederek bir maçta sahadan çekildi.
Suudi

Okçuluk sporunun ilk ayak seslerini 90’larda duymuştuk. Uğur Erdener yönetimindeki Okçuluk Federasyonu, özellikle kadınlarda iyi bir takım oluşturmuştu. Natalia Nasaridze’nin katılımıyla Avrupa ve dünya şampiyonalarında ses getiren bir ülkeye dönüşmüştük.
1996 Atlanta’da bireyselde Elif Altınkaynak ve kadın takımımız, iki 4’üncülükle madalyanın eşiğinden dönmüştü. Ne yazık ki bu neslin 2000 Sidney’den de 4’üncülükle dönmesinin ardından uzun bir Fetret Devri başlıyordu.
Eski milli okçu Metin Gazoz’un oğlu Mete, babasından aldığı ilk spor eğitiminin üzerine koymayı başardı. Planlı, programlı çalışmayla Yasemin Anagöz ile harika bir ikili oluşturdular. 2016 Rio’da daha 17 yaşındaydı Mete. Ama gençler kategorilerindeki başarıların tesadüf olmadığını göstermişti. Öyle madalyaya yakınlaşmadı ama futbol odaklı kamuoyunun bile dikkatini çekmeyi başardı. Artık tanınan bir karakterdi spor dünyamızda. Gözlükleri ve sihirli ok-yayıyla bizim büyücümüz, Harry

Şampiyonlar Ligi’nde kuralar çekildi. Finale doğru giden yollar belli... Bu sene çeyrek finalde bir İtalyan takımı yok. Geçen sezon Inter, finale kadar gitmişti halbuki...
ARSENAL-BAYERN MÜNİH:
Arsenal, Wenger’in parlak dönemlerine dönüş yapıyor sanki. Mikel Arteta yönetiminde son iki sezondur Premier Lig’de şampiyonluk kovalıyor Topçular. Yıllardır uzak kaldıkları Şampiyonlar Ligi çeyrek finaline penaltılarla da olsa ulaştılar. Bu seviyede en büyük eksikleri tecrübe. Bu sezon Gabriel, Saliba, Odegaard ve Saka müthiş. Ama hepsinden önemlisi, Declan Rice bambaşka bir orta saha oyuncusuna dönüştü. Bayern ise krizde... Ligde bir türlü yenilmeyen Leverkusen’i geçmeleri ihtimali çok düşük. Ama Şampiyonlar Ligi farklı. 2020’de kazandıkları bu kupada takımın sıkıntılarına rağmen rekorlar kıran Harry Kane her şeyi değiştirebilir. Eski Tottenham Kaptanı, Arsenal önünde en büyük kozu olacak Bayern’in. Şunu da unutmayalım, bu eşleşmenin galibi yarı finalde Real ya da Manchester City ile oynayacak.
REAL

Bugün Premier Lig’de Manchester derbisi var. Yıllar boyunca kırmızı tarafın başarıları altında ezilen mavi tarafın artık bu derbinin favorisi olması kaderin cilvesi. Bir zamanlar Sir Alex Ferguson’un adı favori olmak için yeterliyken şimdi aynı şey Pep Guardiola için geçerli.
İki saçsız adam (kel demiyorum), bugün değişik hedeflerle sahada olacak. Pep önderliğindeki City, Liverpool ve Arsenal ile yürüttüğü şampiyonluk mücadelesinde en azından geri kalmamak için 3 puanın peşinde. Erik Ten Hag liderliğindeki United ise giderek uzaklaşan Şampiyonlar Ligi hedefini paçasından tutmayı hedefliyor.
İki takım ilk olarak 12 Kasım 1881’de karşılaştığında isimleri farklıydı. City, St.Mark’s; United ise Newton Health adıyla oynuyordu. United’ın ataları 3-0 kazanarak derbinin fitilini ateşledi. Ligdeki ilk maçları ise 1894-95 sezonunda. Kazanan 5-2 ile yine United.
Tabii City’lilerin hep hatırlattığı ama United taraftarlarının unutmak istediği 1973-74 sezonu maçı var. Ligin bitmesinden 1 hafta önce United, City’yi yenmek zorundaydı kümede kalmak

Premier Lig’in kurulduğu 1992’den itibaren dünya futbolu üzerinde yavaş yavaş egemenliğini kurduğunu biliyoruz. Doğru yönetim ve doğru halkla ilişkiler, İngiliz kulüplerini, Avrupa’nın en zenginleri haline getirdi. Bakalım 1992’den bu yana ligde nasıl istatistikler çıkmış. Bazı konularda ise tutulan kayıtlar 2006-2007 sezonundan itibaren.
Son 10 yılın herhalde en büyük hayal kırıklığı yaşayan kulübü Manchester United’dır. Ancak Premier Lig’in ilk 20 yılında Sir Alex Ferguson yönetiminde bu lige damga vuran takımdılar. Şu anda 736 galibiyetle bu ligde en çok kazanan takım onlar. Onları 657 galibiyetle Arsenal izliyor. Liverpool bu dönemde sadece 1 şampiyonluk kazansa bile 641 galibiyetle üçüncü. Chelsea özellikle Abramovich sonrası ligde zirve takipçisi oldu. 638 ile 4’üncü sıradalar. Onları 532 ile Tottenham izliyor. Peş peşe şampiyonluklar kazanan Manchester City, bir dönem alt lige düştüğü için 514 ile 6’ncı sırada.
Gol atma sıralaması da aynı. Manchester United 2267 gol ile zirvede. Arsenal 2142,

“Tribünlerde coşacaksın kupaları alacaksın. Sen şampiyon olacaksın seni sevmeyen ölsün! Ölsün!”.
7 Haziran 1987 Ali Sami Yen Stadı. Hava güneşli. Tribünler tıklım tıklım. 14 yıllık şampiyonluk özlemini bitirmek için sahaya çıkıyor Galatasaray. Taraftarlar saatler boyunca söylüyor bu şarkıyı maçtan önce. Eskişehirspor önünde alınacak galibiyet, Derwall ve öğrencilerine kupayı getirecek.
1984 yazında Avrupa Futbol Şampiyonası’nda Batı Almanya’nın sürpriz bir şekilde ilk turda elenmesi, Jupp Derwall’in görevine son verilmesini beraberinde getiriyordu.
Derwall’in Galatasaray’ın başına geçmesi olay olmuştu. “Eleme grubunda Batı Almanya’ya kök söktüren Türk Milli Takımı’nın yıldızlarını alıyoruz” denilerek getirilmişti Ali Uras yönetimi tarafından. Alman hocanın ilk isteği ise modern antrenman tesisleriydi.Derwall’in yardımcılıklarına Mustafa Denizli ve çok iyi Almanca konuşan Ahmet Akcan getirilmişti. 1984-85 sezonunda acı çekmişti Galatasaray taraftarı. Fatih Terim