Birleşmiş Milletler üyesi ülkeler tarafından alınan kararla, 2012’den beri her 11 Ekim’de ‘Dünya Kız Çocukları Günü’ kutlanıyor.
Bu kararla; kız çocuklarına karşı ayrımcılık ve şiddetin önlenmesi, onların toplumda daha güçlü olmalarının ve tüm haklardan eşit şekilde yararlanmalarının sağlanması hedefleniyor.
Kadın ve Aileden Sorumlu Devlet Eski Bakanı Önay Alpago’nun konuyla ilgili yaptığı basın toplantısında verdiği bilgiler çok önemli. “Bu güzel hedefleri öneren üç ülkeden biri olduğumuz için gurur duymamız ve kutlamamız gerekir ama ne yazık ki ülkemizde yaşanan acı gerçekler bizi kutlama bir yana, sorgulama yapmak ve utanç duyduğumuz gerçeklerle yüzleşmek zorunda bırakıyor” diyen Alpago’nun açıklamaları, durumun vahametini bir kez daha ortaya koydu.
Eğitimde 4+4+4 sistemi en büyük darbeyi kız öğrencilere vurmuş. 2016 yılında ilk dört yıldan sonra ‘37 bin’ kız çocuğu okuldan alınmış. İkinci dört yıldan sonra ise 194 bin kız öğrencinin eğitimine son verilmiş. Daha küçücük yaşta varlığından utandırılan, cinsel kimliğinden tedirgin edilen, toplumsal yaşamda korku, ayıp ve yasaklarla kuşatılan; hayalleri, neşeleri, özgürlükleri ve çocuk olma hakları ellerinden alınarak ‘çocuk gelin’ veya ‘ölü gelin’ yapılan kız çocuklarımız, topluma büyük üzüntü veriyor.
Bu kader değiştirilmeli!
Türkiye erken evliliklerde Avrupa’da iki, dünyada ise üçüncü sırada yer alıyor. Ülkemizde son 10 yılda 482 bin kız çocuğu zorla evlendirilmiş. Bunların 16 bini ‘15 yaşın altında’! 15-16 yaşında doğum yapan ‘çocuk’ sayısı 18 bin! Vücudu gelişmemiş çocukların hamilelikte ölüm riski yüksek ve maalesef böyle örnekler de var.
2017’nin ilk yedi ayında 215 kız çocuk cinsel istismara uğramış. Bazıları en güvende olmaları gereken yerde, aile içinde cinsel istismar kurbanı olmuş. Kız çocuklarının hayatını karartan tecavüz olaylarında, kurbanın ‘rızası olduğu’ gerekçesiyle saldırganlara ceza indirimi yapılan bir ülkede, her çocuk aynı tehlikeyle karşı karşıya. Önay Alpago “Bu kaderi değiştirmeliyiz, değiştirebiliriz!” diyor.
Maalesef günler, aylar, yıllar geçiyor, ancak kız çocuklarının ve kadınların kaderi değişmiyor. Çocuğa ve kadına şiddet, tecavüz ve cinayet haberlerinin ardı arkası kesilmediği gibi bu olayların sayısı katlanarak artıyor. Artık yetmedi mi?
“Dünya Kız Çocukları Günü geldi, bir günlüğüne kız çocuklarının nasıl kabuslarla yüz yüze kalabildiğini, hayatlarının nasıl karanlığa gömüldüğünü hatırladık, bitti” şeklinde geçip gidemez. Bu kaderin artık değişmesi için ülkemizdeki kız çocukları gerçeğiyle yüzleşmek ve bu utanç tablosuna acil olarak çözüm üretmek gerekiyor.
