Sezen Aksu biyografisi

Geçen haftanın ilk iki akşamı Harbiye Açıkhava Tiyatrosunda emeğin müziğini dinledik. Emeğin müziği diyorum, çünkü: Her iki konserin de sanatçılarının yaşı kemale nicedir ermişti. Pazartesi gecesi sahnede olan Mercedes Sosa 68 yaşında, salı gecesi sahneye çıkan İbrahim Ferrer ise 74 yaşındaydı. Her ikisi de çetin yollardan geçmiş, Mercedes Sosa 1978 yılında askeri cunta tarafından tutuklanmış, sürgüne gitmiş ve ayrıldığı ülkesi Arjantine ancak askeri cunta devrildikten sonra dönebilmişti. İbrahim Ferrer ise Batista diktatörlüğünü çekmiş, ülkesi Kübanın devrimini kutlamış, sosyalist dönüşümünü deneyimlemiş, (ancak) 72 yaşında Grammy almıştı. Yani yüklü bir emek ikisinde de kristalize olmuş, parlıyorlardı sahnede. Sol anahtarıyla açılış... Zaten Ferrer ve Buena Vista bu emek durumunu, emekçi tavrını seyircilere art arda armağan ettikleri bislerle sahnede saatlerce kalarak daha bir iyi sergilediler. ABDden filan gelen müzisyenler zırt diye iniyorlar sahneden oysa. Her iki müzisyenin de, tabii Ferrerin arkasında çalan Buena Vista Social Clubı da unutmuyoruz "sol anahtarıyla" açmışlardı müzik kutularını ki bu da bu iki konseri bir emek resitaline dönüştüren bir ikinci etkendi. Şenlikli gürültüler! "Marksizm ve Sanat", "Devrim ve Sanat" gibi ilişkiler üzerinde çalışanları şaşırtan bir olgudur: Sovyet devriminin önderi Lenin, devrimden önce sürgünde olduğu İsviçrede en çok Dada adı verilen yenilikçi, doğaçlamaya dayalı sanat akımının icracıları ile dostluk yapar. Ve bir süre sonra Rusyada devrim başladığında fabrikaları ele geçiren işçilerin paydos sirenleri çalarak ya da makinelere vurarak çıkardıkları şenlikli gürültüde dönemin sanat eleştirmenleri; işte bu Dadacıların şiirlerindeki ritmi saptayacaklardır. Şimdi ama Açıkhava konserlerinde bir yerde, bir saatte daha emeğin müziği yapılıyor ki, bu da hoş, bunu da seviyoruz, buraya da geleceğiz. Emek operası Bu ses buluşması birçok İstanbullu için hem yazın hem de cazın ta kendisidir. Bir büyükşehir de zaten dünyanın en modern müziği değil midir? Açıkhavadaki konserlere gidenler bilirler. Her konserde, sahnedeki sanatçı bis yaparken, bir grup seyirci kalabalığa kalmamak için koşar adım terk ederler Açıkhavayı. Ve ilk seyircilerin dışarı çıkmasıyla birlikte aynı anda taksiciler, sucular, kolacılar, mısırcılar, dürümcüler, bilumum ticaret erbabı seyyar satıcı, hep bir ağızdan kendi librettolarını haykırmaya başlarlar. İşte bir emek operası daha. Ve bu dışarıda yapılan müzik sahnede yapılan müzikle örtüşür, uyuşur. Bütün o çoksesliliğiyle. Ve haberler: Asmalı Konakın sinema versiyonunun çekimlerinin tamamlanıp vizyona girmesini sadece dizinin tutkunları değil, Om Yayınları da bekliyor. Dizinin yazarı Meral Okayın ortağı olduğu yayınevinin bu sene yayımlamayı planladığı en iddialı kitap, uzun süredir gizli gizli üzerinde çalışılan Sezen Aksu biyografisi. Aksu bir süre önce bütün yazı ve fotoğraf arşivini Om Yayınlarına verdi. Büyük bir yığın oluşturan arşiv, editör Özgür Kalyoncu tarafından titizlikle ayıklandı. Arşiv şu anda 60-70 CDye kaydedilmiş durumda. Meral Okayın tekrar yayınevi çalışmalarına konsantre olmasıyla birlikte çalışmalar hızlanacak. Bir yıldız doğuyor Bir süredir bütün ünlülerin, mankenlerin, şarkıcıların ve hatta Ahmet Altan, Murathan Mungan gibi çok satan yazarların kapısını aşındırıp fotoğraflarını çektirdikleri Nihat Odabaşına bir rakip geldi. Ünlüler cephesinde şu sıralar Emre Doğru adlı genç fotoğrafçı revaçta. Bir süre önce Cansu Dereyle yaptığı çekimin sonuçları, Doğruya olan ilgiye ivme kazandırdı. Birçok ünlü Doğrudan randevu almış durumda. Hemen evlenirim.. Emel Sayın, yeğeni Nergisi kendi kızı gibi sever. Hatta genç kız ünlü şarkıcının sekreteri gibidir. Emel Sayın, Vatan Şaşmazın bir programın çekimlerine yine Nergisle gider. Şaşmaz, ünlü şarkıcıya jest yapacak ya; "Sizin gibi güzel bir kadın bulsam, hemen evlenirim" der. Ve o sırada bakışlar Nergise kayar. O gün bu gündür Vatan Şaşmaz ile Nergis beraber. Ve Nergis kızımız şimdi artık Şaşmazın da asistanlığını yapıyor. Emekçi duruşu işte.