Bayram vesilesiyle şöyle bir dolaşayım dedim kanalları... Tele 1’de İlber Ortaylı hocaya rast geldim. Sohbetin bir yerinde konu, tarihi dizi ve filmlere geldi. “Tarihi realiteyi takip etmek zorunda değil bu yapımlar” dedi Ortaylı. “Lakin realiteyi takip etmiyorsun diye de cıvıtamazsın. Yeterince kültürün yoksa cıvıtırsın ve bayağılaşırsın” diye de bir durumu ortaya koydu. Türkiye’de çok az yapımda bu çizginin yakalandığını söyledi hoca... Onlardan biri de bir TRT dizisiydi. Ziya Öztan’ın ‘Bugünün Saraylısı’ vardı. Yani 30’ların Türkiye’sini çok iyi etüt etmiş. “Çok enteresan bir şey bu” diyerek övdü hocamız. Refik Halid Karay’ın bu eseri Ziya Öztan 1985 yılında TRT’ye dizi olarak çekmişti. Başrollerde Sema Yunak, Ahmet Mekin, Yaman Okay, Ahmet Sezerel, Gülsen Tuncer ve Fatoş Sezer yer almıştı. Ziya Öztan bir markaydı.
TRT’nin içinden mesela böyle bir isim çıktı mı? TRT’nin tarihi dizileri ya da dönem yapımları ne durumda?
Bayram sohbeti dedikleri...
Vallahi sohbet edecek kimse yok ekranda. “Eski bayramlar nasıldı?” diye sormak değil. Neyse ki sohbeti kendi üreten 1-2 istisna oldu. Kanal 24’te Amir Ateş’e denk geldim. “30’a yakın İstanbul şarkım var” diyordu. ‘Bir İstanbul şarkısı söylüyorken dudaklar’ diye başladı okumaya... O radyoda alaturkanın bir sesi vardır ve hiçbir kayıt stüdyosunda elde etmek mümkün değildir. İşte o ses geldi kulağıma...
Seyirci aranıyor
‘Çarkıfelek’, korona günlerine uygun formatında yeni sunucusu Onur Büyüktopçu’yla bayramda yayındaydı. Nasıl denir, yarışmanın tuzu biberi stüdyodaki seyirci. Sadece alkışlamıyorlar, konukların katılımı da oluyor ve ortaya bir toplu eğlence çıkıyordu. Şimdi kahkaha ve alkışlar fondan gelince, bir boşluk oldu. Hani bir başka örnek de verelim ‘Kim Milyoner Olmak İster?’ de seyircisiz. İşlevi yok, sadece doldurmak amaçlı ve hafif loş bir ışık altında... Böyle olunca, seyircisiz hali pek sırıtmıyor. Bu arada tüm bayram ekranındaki tek yenilik ve tek farklılık ‘Çarkıfelek’ oldu.
