Sezon öncesi ve ilk hafta oynanan karşılaşmalar her iki takımın da henüz hazır olmadığı, yeni transferleri adapte edemediği ve oyununu oturtamadığı, dolayısıyla da gol yollarının henüz açık olmayacağının sinyallerini veriyordu. Öyle de oldu. İlk yarıda taraftarının da etkisiyle baskısını hissettiren bir Galatasaray vardı sahada. Özellikle orta saha üçlüsünün merkez oyununda üstünlüğü ele alması, bu sayede atak devamlılığını ve topu geri kazanma süresini daha iyi bir seviyeye çekti Galatasaray’ın. Zaten ilk gol de bu şekilde geldi.
Galatasaray topu merkezden kazanıp, hücumu kanatlara yaydı. Atak yönünde belli periyotlarda her iki kanadı da etkili bir şekilde kullanabilmesi hücum çeşitliliği açısından bu sezon elini güçlendirecek gibi duruyor. Yani çok pozisyona girer ama bunun bedeli olarak da çok pozisyon verebilir. Çünkü kanatlardan çıkarken kaptırılan her top sıkıntı yaratıyor. Geçen sezon özellikle sol kanat bu konuda mimlenmişti. Peki Angelino Galatasaray’ın kanayan yarası sol bek pozisyonuna ilaç oldu mu? Henüz evet diyemiyorum. Benim bek oyuncusundan ilk beklentim savunma gücü. Angelino çıkmaya çok meyilli, ofansif özellikleri çok ön planda. Önünde Kerem gibi geri gelme konusunda cimri davranabilen bir kanat oyuncusuyla oynayınca, Angelino’nun her çıkışında savunma disiplinini bozmamaya yemin etmiş Abdülkerim mecburen o boşluğa yama yapmaya geliyor. Bu sebeple savunma göbeğinde zaaf göstermeye açık bir Galatasaray izliyoruz. Trabzonspor henüz hazır olmayan kadrosuyla her ne kadar ciddi tehlike yaratamamış olsa da, bu açığı Şampiyonlar Ligi’nde karşılaşacağı rakipleri hunharca değerlendirir.
Gol atma konusunda Icardi sahada olduğu sürece sıkıntı yaşamayacağı belli olan sarı kırmızılılar, dün akşam Trabzonspor karşısında da yine yıldız oyuncunun ayağından gelen iki golle kazandı. Bu adam doğru dürüst tatil yapmadı, çocuklarıyla evde uno oynayarak yazı geçirdi. Eşiyle ilgili ciddi bir sağlık endişesi yaşadı. Kilo aldı, sezona hem fiziksel hem mental hazır başlamadı. Ama bu haliyle bile gol atıyor, maç kazandırıyor. Hagi’den bu yana tribünlerin bu kadar sevdiği bir yabancı oyuncu görmemiştim.
Dün akşam Trabzonspor karşısında orta sahada Sergio-Torreira uyumu izledik. Top rakipteyken Sergio, rakibi hataya zorlarken, hemen yanında Torreira bocalayan rakipten topu kapmakla görevli. Böylece orta sahada şok pres yapan Galatasaray, hem savunmayı bu bölgede yapmış hem de hücumu bu bölgede başlatmış oluyor. Bu oyunu oynayabilmek için Torreira şart. Zira olmadığı süreçte sarı kırmızılıların oyununa yaptığımız eleştiriler malum. Bu sezon Galatasaray’ın rakiplerinin ilk yapması gereken şey, orta sahayı kazanmak ama Torreira oyunda olduğunda bunu yapabilirler mi bilmiyorum. Bütün oyun planının bu kadar önemli bir parçası olan oyuncunun ideal bir yedeğinin olmaması teknik direktör olsam uykularımı kaçırırdı. Zaten sezona sakat başladı, maç esnasında yine sakatlık tedirginliğiyle çıktı. Sergio Ramos hayalleri kurmaktansa Torreira’yı ikame edecek bir isim hayali kurmak daha akılcı olur.
Gördüğümüz, göremediğimiz tüm maddelerin yapı taşının atom olduğunu bize ta ilkokulda öğrettiklerine göre, Torreira için Galatasaray’ın atomudur, der miyiz?