Önce Ankaragücü’nden başlayalım. Çünkü sarı-lacivertlilerin berbat görüntüsü Trabzonspor’un maçı kazanmasındaki en önemli etkendi. Süper Lig’de mücadele eden 17 ekip arasında bu kadar ruhsuz, ne oynadığını bilmeyen, futbol kişiliği oturmamış başka bir takım daha yoktur sanırım.
Hürriyet’i, Aydın’ı, biraz da Ediz’i koyun kenara, diğerlerine dünkü görüntüsüyle Bank Asya Ligi’nde dahi forma verecek teknik adam bulamazsınız inanın. Ankaragücü bu kadar sıradan olamaz. Ankaragücü bu denli şahsiyetsiz oynayamaz. Boş vaadler karın doyurmuyor. Bu kulüp neredeyse bir aydır teknik direktör bulamıyor, ama bir kişi de çıkıp bunun hesabını verme ihtiyacı hissetmiyor.
İşte Trabzonspor’un, daha doğrusu Şenol Güneş’in en büyük şansı böyle bir rakiple oynamaktı dün. Bordo-mavili ekip bu sezon belki de en rahat galibiyetini aldı. Savunmada Song - Egemen ikilisini Vassell ve Meye’nin zorlama şansı neredeyse sıfırdı. Bordo-mavililer orta alanda dilediği gibi top çevirdi. Selçuk ve Colman hiçbir dirençle karşılaşmadı, böyle olunca takımın hücum etkinliği ikiye katlandı.
Alanzinho’nun en çalışkan oyuncular arasında görülmesi, Gabriç’in jenerik olacak gol vuruşunu yaparken en ufak bir müdahale ile karşılaşmaması ancak böyle bir takım önünde kayda geçebilirdi. Umut haftalar süren sessizliğini bozarken Ankaragücü’nün iki savunmacısı onu seyretti. Cale özellikle ikinci yarıda sol açık gibi oynadı. Serkan canı istediğinde çizgiye kadar gitti, ortasını yaptı, yürüyerek görev alanına döndü. Üçüncü golde Alanzinho - Gökhan- Colman üçlüsünün işbirliği, başkent ekibinin teslim bayrağını çektiği bölüme denk gelse de, yardımlaşma ve organizasyon açısından takdire değerdi.
Sonuç olarak Şenol Güneş’e güzel bir başlangıç yapmak için uygun rakip arasalar, Ankaragücü’nden iyisini bulamazlardı. Gerçi Şenol hocanın da etkisi hissedildi takımda. Saygı duydukları bir teknik adamla çalışmak, futbolcuların motivasyonunu artırmış, özgüvenlerini kuvvetlendirmiş göründü. Oyuncular her zamankinden istekli, iştahlı ve hırslıydı.
Kısa vadede bordo-mavili ekip ile Güneş’ten olağanüstü işler beklenmediği ve psikolojik bir baskı yaratılmadığı takdirde Trabzonspor için işler yoluna girebilir, en azından ligin ikinci yarısı başlamadan, geçmiş dönemde yaratılan tahribatın izleri silinebilir.