Ersun Yanal’ın uzun zamandır ilk on birde düşünmediği Tayfun Cora ve 18 kişilik kadroya giremeyen Ferhat’ı sahaya sürerek başladı selefi Ahmet Özen değişime.
Bu sezon ikinci kez kulübede kalan Song ve hasta olduğu ileri sürülen Selçuk yoktu sahada. Ferhat sağ bekte, Tayfun stoperde, Serkan sol dışta alışılmışın dışında pozisyonlarda başladılar maça. Eski hocasına helallik vermemesi Giray’ın ancak son 15 dakikada şans bulmasına yaradı.
Hafta başında istifa eden Yanal’ın tek forvet tercihinin aksine hücum bölgesini Umut- Gökhan ikilisine teslim eden Ahmet Özen’in de geçen haftaki Sivasspor yenilgisinin faturasını savunmaya kestiği belliydi. Oyun içerisinde yaptığı değişiklikler de yaratılmaya çalışan farkın mesajlarıydı.
Peki kenar yönetimindeki revizyon, takımın performansına nasıl yansımıştı?
Öncelikle ilk yarım saatlik bölümü ayrı değerlendirmemiz gerek.
5. dakikada Gökhan’ın penaltı beklediği pozisyonun devamında Umut’un attığı gol, kolaycılığa kaçmak yerine takipçi olmanın geçerliliğine örnek teşkil etti. Trabzonspor takımına ise ağrı kesici gibi geldi. İki dakika sonra bu kez bir şans golü izledik. Top önce üst direğe sonra kaleci Souleymanou’ya çarpıp ağları bulunca, “Yanal gitti böyle oldu” diyenler ellerini ovuşturmaya başlamıştı bile. Egemen ve Umut’un peşi sıra kaçırdıklarından biri daha çerçeveyi bulsa “fark” çok daha iyi fark edilebilecekti kuşkusuz!
Ancak ilk yarının uzatma bölümünde Kayserispor’un penaltısı, maçın ikinci yarısında bordo-mavili ekibin bocalamasına yetti.
Mehmet Eren ve Aghahowa biraz dikkatli olabilseler, Trabzonsporlu futbolcularda uzun zamandır görmediğimiz istek (!) yerini alışılmış dertlere bırakabilirdi.
Ev sahibini sıkıntıya sokan penaltı bu kez kurtarıcı oldu. Colman’ın şık vuruşuna Gökhan’ın son dakikada golü eklenince Trabzonspor adeta hayata geri döndü.
Dün geceki maçtan sonra sorgulanması gereken iki şey var; Birincisi Yanal’ın istifa gibi gönderilişi gerçekten doğru bir seçenek miydi? İkincisi aynı futbolculardaki değişim nasıl açıklanabilirdi?
İlk soruya evet diyorsanız, ikincisi için tek şey söylenebilir:
Yanal’ı istemeyen sadece yönetim değilmiş!