Gökhan Gönül ve Emre Belözoğlu’nun Fenerbahçe için ne ifade ettiğine ilişkin bu maçtan daha güzel bir örnek olamazdı herhalde. Yokluklarında takımı ileriye taşıyacak oyuncu bulmada çok zorlandılar. Olsalardı büyük bir olasılıkla sağ kanat ve orta alandaki sönüklük şekil değiştirirdi.
Sol kanadın yeni oyuncusu Ziegler’in ilk maçında bir Gökhan Gönül olmadığını izledik. Sorumluluk almaktan kaçındı, belki ilk karşılaşmasında riske girmek istemedi. Ancak defansif anlamda tam bir görev adamı diyebileceğimiz müdahalelerde bulundu.
Fenerbahçe daha hazır bir takım.
En azından Aykut Kocaman elindeki taşları nereye koyacağını biliyor; taşlar da nerede nasıl oynamaları gerektiğinin bilincinde.
Bu çok önemli bir detaydır.
Zaten maç öncesinde genel yorumlar Fenerbahçe’nin bu karşılaşmanın favorisi olduğu yönündeydi.
Belki dünkü oyunu hayal kırıklığı şeklinde değerlendirilebilir; hatta Fatih Tekke’nin altı pas içinde kaçırdığı gol pozisyonunu sayarsak bu maçı kazanmayı hak etmemiş olduğunu da iddia edebiliriz. Ancak özellikle Beşiktaş, Trabzonspor ve Galatasaray kıyaslaması içinde çok daha ne yapacağını bilen bir futbol ortaya koymaya çalıştığını görebiliyoruz.
Üstelik bu takımın önemli eksikleri de var; psiko-travmatik detayları ön plana alırsak başka bir boyutta da incelenmesi gerekiyor.
Fenerbahçe’nin Şampiyonlar Ligi’nden men edilmesinin hepimiz kulüp merkezinde tartıştı; oysa ortada bu işin özneleri var. Her şeyin yolunda gittiğini düşündükleri bir anda gelen şok karar futbolcular üzerinde bizim tahayyül edebileceğimizden elbette farklı olacaktır.
Ateşin bıraktığı acıyı tatmadan anlamak mümkün müdür?
Ancak dışarıda ne olup bitiyor olsun o futbolcular, bütün Türkiye gibi maçları sahada kazandıklarını biliyorlar. İşte bu farkındalık hali bir şekilde Fenerbahçeli futbolcularda motivasyon aracına dönüşüyor.
Alex’in zaman zaman orta alanda yaptığı pres, yıllardır görmediğimiz kadar dikine adam eksilterek oynama tercihi yazdıklarımızı doğrular niteliktedir. Alex bu hırsla oynamaya devam ederse bu sezon onun daha fazla sakatlandığını görebiliriz.
Harika rövaşatasının gol olmaması futbol adına talihsizlik ancak yine de sezonun en güzel hareketlerindendi.
Peki, Fenerbahçe bu maçı kazanmayı hak eden bir oyun oynadı mı?
Önceki günkü maçla ilgili yorumumda da yazmıştım, ilk maçlardan futbol adına bir şey beklememek gerekiyor.
Baroni ve Selçuk’tan oluşmuş üretim seviyesi düşük bir orta sahanın oyunu kurması beklenemezdi. Defansın sağındaki Bekir hücuma katkı olarak en iyi yapabildiği şey taç atmaktı. Ziegler ileri çıkmaya çekiniyordu. Dia’nın güç ve devamlılık sorunu vardı. Mehmet Topuz henüz sezonu açmamış gibi görünüyordu.
Bu oyuncuların daha iyi olacağı günleri de izleyeceğiz ancak yine de onların bir kısmının yedek olduğunu aklımızdan çıkarmamalıyız.
Hakemle ilgili konuşulacak bir şey var; ceza sahası dışında bu kadar kolay düdük çalıp iş penaltı kararına gelince korkudan bu kadar işini yapamaz hale gelen bir hakemin yönettiği bütün maçlar her şekilde büyük haksızlıklara gebedir.