Yıllardır Semih Şentürk’un nasıl oynayacağını tartışır dururduk. Bu zaman zaman santrafor bölgesine transfer edilen oyuncularla kıyaslanmasına dönüşür, her zaman kazanan Semih olmasına karşın yine yedek kalırdı.
Aykut Kocaman futbol dünyamızın içinden gelen biri olduğu için kamuoyunda yapılan tartışmaların şiddetini çok iyi biliyor. Bu nedenle tartışmalara konu olan şeyleri denediğini de görüyoruz. Niang’ın sol kanada çekilerek, Semih’in en uçta oynatılması bu beklentilerin karşılığıdır. Hatırlarsanız Aykut Kocaman’ın Fenerbahçe’nin taktiksel düzenlemelerini bilgisayar oyununa benzetmiştik.
Elinizde Niang gibi bir oyuncu varken onun kenarda oturtulması olacak iş değildir. Ancak Semih’in de oyunda olmasını istiyorsanız bu sefer oyuncuların yerleriyle ilgili kararlar vermek zorundasınız.
Alex-Niang-Semih üçlüsünün gücü onun arkasında oynayan futbolcuların katkılarıyla direkt ilgilidir.
Mehmet Topuz ve Emre’nin orta sahada ekstra katkı yapması Fenerbahçe’nin ileride oynayan futbolculara rahatlık sağlamaktadır.
Peki, bu yeterli midir?
Manisaspor karşılaşmasının Fenerbahçe açısında ne kadar zor geçtiği ortadadır. Fenerbahçe bu maçı can havliyle kazanmıştır. İleride oynayan futbolcuların 60 dakika önemli bir katkı yapamadığını izledik. Ancak 54. dakikada gelen Manisaspor golüyle takım bütün hatlarıyla toparlanarak rakip kalede gol bulma arayışlarına girmiştir.
Tam da bu bölümde sahneye Semih’in çıkması nöbetçi golcünün neden oynuyor olduğu tartışmasını alıp götürmüştür.
Ancak yine bu bölümde gördük ki Fenerbahçe’nin sol kanadında Niang olağanüstü ağır kalmış, Mehmet Topuz’un sağ taraftan yaptığı bindirmeleri takımı tek kanatlı hale getirmiş, solda Emre ve Santos’la açık kapatılmaya çalışılmıştır.
Kuşkusuz Dia ve Stoch’un yedek kulübesinde oturtulması maç Fenerbahçe aleyhine sonuçlanmış olsaydı Aykut Kocaman’ın en fazla başını ağrıtacak eleştiri konularından bir tanesi olacaktı. Üstelik bir hafta önce Trabzonspor karşısında sol kanatta çok önemli işler yapmış olan Dia’nın yedeğe çekilmesi cesaret isteyen bir karardı. Ancak Aykut Kocaman’ın kumarı tuttu. Üstelik kumarını sahaya çıkan düzeni hiç değiştirmeden oynadı.
Bu hamle Aykut Kocaman’a başkalarının arayıp da bir türlü bulamadığı ya da sonuç alamadığı bir ikinci plan kazandırmıştır.
Bir takımın kazanma alışkanlığı çok önemlidir. Ancak farklı taktiklerle kazanması ona bambaşka hareket kabiliyeti de kazandırır. Geçen hafta Schuster’in B Planını sorgulamıştık. Cevap Aykut Kocaman’dan geldi.
Bu Anelka ve Drogbalı Chelsea’nin de ara sıra denediği bir taktiktir.
Aykut Kocaman, eğer yanlış değerlendirme yapmıyorsak, birçok karşılaşmada farklı diziliş ve şablonları deniyor. İlk yarının büyük bölümünü kendisini takıma kabullendirmekle geçirmesine karşın şimdi tüm kadronun başarının etrafında kenetlenmesiyle işini daha kolay yapabilir hale geldiğini gözlemliyoruz.
Daha net cümleler kurmak için erken olduğu bir gerçektir. İlerleyen haftalarda Aykut Kocaman’ın taktik tercihlerini daha kesin cümlelerle konuşabileceğiz. Özellikle Beşiktaş maçından sonra...