Türkiye’de futbolu yakından takip eden birçok kişi Fenerbahçe, Beşiktaş, Galatasaray’ın futbol tarzlarına o kadar aşinadır ki örneğin dün akşamki Manisaspor’a Beşiktaş’ı yenmesi için nasıl bir taktik vermesi gerektiğini üç aşağı beş yukarı bilebilir. Yani, elbette başarısının ayarı ile oynamaya çalışmıyoruz; Hikmet Karaman maç öncesinde rakibi ile nasıl oynaması gerektiğini test edebileceği en az on karşılaşma izlemiştir; aynen dün akşam İnönü’deki tribünlerde yerini almış Yılmaz Vural, Güvenç Kurtar gibi…
Ancak bu başarı sürdürülebilir olamıyor.
Geçtiğimiz ay sonunda bu sayfaların arasında ülkemizdeki yerli teknik adamların gerçekliği ile ilgili küçük bir tartışma başlatmıştık. Hikmet Karaman’ın yaptığını da bu ölçekte değerlendirmek gerekiyor. Önceki hafta kendi sahasında Kayserispor’a puanlar verip, İstanbul’da Beşiktaş’ı yenmenin ya da daha öncesinde Trabzonspor’a yenilgi tattırmanın “sonuçta” takımın klasman durumuna çok fazla katkısı olmadığı da ortadadır.
Schuster Beşiktaş’ı çok erken forma soktu.
Belki de futbol oynamaya aç kalmış futbolcular önlerine böylesi bir fırsat geçince bütün yeteneklerini ortaya koymak için hırs yaptılar. Ancak lig, Avrupa Kupaları ve milli maçlar nedeniyle takımın omurgasında çok önemli omurlar teker teker zarar gördü. Bedenin ekseni kaydı. Takım bir anda geçen senenin Mustafa Denizli Beşiktaş’ına dönüverdi.
Mustafa Hoca dizilişi çok daha geride kuruyordu. Öyle olunca da hem daha az gol yiyen hem de daha az atağa çıkıp gol pozisyonuna giren bir taktik çıkıyordu ortaya. Oysa Schuster geri dörtlüğü orta sahaya yaklaştırıp neredeyse bu oyunculara orta saha, oyun kurma görevi veriyor. Bu taktiğin risklerini de Fenerbahçe karşılaşması öncesinde tartıştık, örneklendirdik. O maç da çok önceden kopabilmeliyken biliyorsunuz Beşiktaş berabere tamamladı.
Şu bir gerçek ki kadro geçen seneki ile aynı olsa da takımın oyun karakteri bambaşka… Schuster futbolu zenginleştirmek, güzelleştirmek, hücum etmek ve elbette gol atmak için sahaya çıkıyor. Özellikle İnönü’deki maçlar canlı, heyecanlı bir mücadeleye sahne oluyor. Bu karşılaşmanın son dört dakikası da mükemmeldi. O topun nasıl Manisaspor kalesine girmediğini bir türlü anlayamadım.
Ancak!
Schuster’in en büyük sorunu iyi, becerikli bir golcüye sahip olamamasıdır. Aranılanın Nobre, Bobo ve Holosko olamayacağı zaten son üç sezondur anlaşılması gerekirken bir türlü ihtiyaç duyulan yere transfer yapılamamıştır. Düşünün ki Quaresma, Guti ve Aurelio’nun olmadığı bir günde Beşiktaş çok güçlü bir orta saha ile sahaya çıkabilmektedir. Bu orta saha oyuncularının hepsi maç içinde teker teker gol aradılar; atabilirlerdi de. Oysa üç forvetinin hepsi sahadayken bir türlü istenilen golü bulamadılar.
Mesele de bir anlamda üçünün sahadayken orta sahadaki gücün ortadan kalkmasıydı, Manisaspor maçı özelinde konuşursak.
Beşiktaş gerçekten göze hoş gelen bir futbol oynamaya çalışıyor ancak defansın bu kadar ileride kalması nedeniyle kalecisiyle rakip oyuncuların karşı karşıya kalmasına bir türlü çare bulamıyor. Hızlı oyunculara sahip ve kenar yönetimi de kurnaz olan takımlar karşısında Beşiktaş gerçekten çok zor anlar yaşıyor.
Maçlarda rakipleri o kadar çok ofsayda düşüyordu ki bu taktik kurgunun bir ofsayt taktiği olduğunu düşünüyordum başlarda; ancak ilerleyen haftalarda gördük ki bu Beşiktaş’ın hücum karakterli oyun yapısından kaynaklanıyor.
Erken form üst üste iki yenilgi ile yerini formsuzluklara bıraktı.
Beşiktaş’ın yediği üçüncü gol bariz ofsayttı. Ancak orta hakemin maç boyunca cesur ve doğru kararlar verdiğini izledik. Özellikle Tabata’ya çıkardığı ilk sarı karttaki pozisyonu süzüşü kusursuzdu.
Schuster, ligimizin bütün kurt hocalarına puanlar vermeye devam ediyor. O hocalar ki ligimizin kurtlar vadisi baronlarıdır. Yavaş yavaş görülüyor ki hırslanıyor, sinirleniyor da. Umarız ki Almanya’da ve İspanya’daki geçimsiz görüntüsüne bürünmesin.
Hakan Arıkan çok talihsiz bir akşam yaşadı. Açıkçası görenler inanamadı derler ya öyle şeyler yaptı. bütün bu olup bitenin Manisaspor istisnasında kalacağını umut ediyoruz.