Geçen sene şampiyon olan Bursaspor’un kadrosunda yer alan Volkan, Ozan, Sercan biraz Şampiyonlar Ligi’nin hatırına olacak takımda kaldılar. Bursaspor açısından çok doğru bir tercih olmasına rağmen Bursaspor’un şampiyonluğunda önemli katkı yapmış oyuncu olmaları bu sezon söz konusu oyuncuların psikolojileri üzerinde farklı etki yaptı. Her üç oyuncu da geçen seneyi mumla aradılar.
Kalmalarının kime faydası dokundu; gitseydiler şimdi nerede olacakları?
Önceki gün Şenol Güneş takımdan ayrılan Umut, Selçuk, Ceyhun ve Egemen konusunda biraz da buruk açıklamalarda bulundu. Başarılı teknik adam belki de çok güvendiği ve takımın omurgası olarak gördüğü bu dört oyuncunun ayrılmasına fazlasıyla üzülmüştü.
Haksız da sayılmazdı.
Ancak sezon başından bu yana tecrübesinin yanına yaklaşamayacağımız saygı değer hocamıza hep küçük bir şey hatırlatmak istedik. O da futbol dünyamızın bir takım gerçekleri üzerineydi.
Alex’in futbolculuğu bu sezon kendi istatistiklerinin de üzerine çıkarak zirve yaptı ve ortalamasının üzerinde performans gösterebildiği için Fenerbahçe şampiyonluğa ulaşabildi. Fenerbahçe’nin şampiyonluğunda belki de ilk defa bu kadar direkt etkide bulundu ve Tuncay Şanlı’dan sonraki direnç gösteren futbolcu konumuna geldi.
Alex kendi standartlarını hep belli seviyede tutabilmeyi başarabilen bir futbolcu modelidir aynı zamanda.
Tuncay Şanlı ise kariyerine bambaşka bir çizgiden devam etmek istedi. Geldiği nokta belki de birçok yerli futbolcu için örnek oluşturmaktadır.
Devamlılık, istikrar bizim futbolumuzun temel eksiğidir.
Futbolcumuz bu eksiklikleri ile ortaya çıkar ve sporculuk yaşamının sonuna kadar da bunu üzerinde taşır.
Şenol Güneş bunun çoktan farkında olmalıydı. Onun samimi açıklamalarını doğru tarafında okuyabiliyorum, anlıyorum. Ancak kendisi de ülkemizin temel gerçekleri konusunda her şeye hazır olmalıdır.
Açıkçası Trabzonspor, Şenol Güneş ve giden dört futbolcu ekseninde bir değerlendirme yaptığımda devamlılık ve istikrar anlamında doğru modelin teknik adam olduğunu söyleyebiliyorum. Sezon ortasında bu işin sonuna geldiği yolundaki açıklamalarına da işte sırf bu nedenle karşı duruş göstermiştim.
Şenol Güneş muadillerinden çok farklı bir yerde duruyor. Pratiklerinin de bunu doğruladığını görebiliyoruz.
Bu tarafından baktığımızda Şenol Güneş’in en geç yarım sezon içinde doğru kadroyu bulacağını tahmin ediyorum. Giden dört oyuncunun hiçbiri bu sezon bir Burak Yılmaz olamadı. Burak Yılmaz ise kariyerinin son durağında gidecek başka yeri kalmadığından belki de bütün varlığını ortaya koydu. Yaptığı şeyi görmezden gelemeyiz. Ancak bu sezon ne yapacağı onun için bir şeyler söylememiz bakımından takip edilmesi gereken bir süreçtir.
Bütün bu gerçekler ve yaşanmış pratikler çerçevesinde yarınki seçimden sonra federasyonun gündemine gelecek olan yabancı oyuncu sınırlaması konusuna daha tarafsız bir gözle bakabilmeli, yorumlayabilmeliyiz.
Düne kadar ortalık yabancı teknik adamdan geçilmiyorken bugün Şota’yı bir kenara koyduğumuzda tek bir numunesinin kalmadığı bir çizgiye gelmiş olmamız düşündürücü değil; anlamlıdır.
Yabancı oyuncu sınırlamasının devam etmesiyse futbolcularımızın doğru modele gelmesini engelleyen bir handikap yaratmaktadır. Suyun tortusu bir türlü dibe çökemediğinden netlik oluşamamaktadır.
Doğru modelleme devamlılık ve istikrar için de zaman kazandırır.
Beş sene öncesine kadar yabancı sınırlamasının kalkması için ortalığı yangın yerine çeviren Fenerbahçe’nin geldiği yer önemlidir.
Avrupa’da kupa kazanan Galatasaray’ın 1990 ile 2000 yılları arasındaki modellemesinin doğru olduğu gibi…
Porto, Barcelona, Ajax, Manchester United rakiplerine karşı hep belli bir modeli sahip oldukları için üstünlük kuruyorlar.
Şenol Hocamız gönlünü ferah tutsun; mesele giden dört oyuncunun kim oldukları değil, sistemin neresinde duruyor olduğunu bilmemizdir.