Türkiye'nin Perileri gerçekmiş; Fransa'yı da çarptı!

Basketbolda Avrupa’da yavaş yavaş bir ekol yaratıyor olduğumuzun işaretlerinden biridir şu yarı final mücadelesi. Üstelik artık bütün final maçları başarıyla oynayan, kritik anlarda sakin kalabilen ve kazanmak için gerekli taktiği üretebilen tecrübeli bir takıma da sahibiz.

Kızlarımızın Fransa karşısında oynadıkları basketbol gerçek bir mücadele örneğidir.

Maç boyunca kendi boyalı alanını kapatarak rakibini dış şutlara zorlayan; belki uzun boylu ancak daha çok da obez görünümlü ağır Fransız takımına karşı çabuk ayaklarını kullanarak hızlı hücumlarla sayı bulan millilerimiz son periyodun ikinci yarısını saymazsak hep önde götürdü karşılaşmayı.

Kazanmayı sonuna kadar hak eden taraf Türkiye’ydi. Maçın uzaması küçük bir dikkat eksikliğiydi.

Birsel Vardarlı şimdiden turnuvanın MVP’si oldu diyebiliriz. Ağır Fransız takımına karşı baş döndürücü bir top kullanma tekniği ile müthiş şeyler yaptı. Karşısına kim çıkarsa çıksın acemi basketbolcu görüntüsüne büründü.

43 dakika sahada kalan ve 23 sayı ile bu maçı bize döndüren Nevlin’in maç boyu hiç düşmeyen konsantrasyonu müthişti.

Karşılaşmanın birinci periyodunda Nevriye’nin Birsel’e yaptığı asist futboldaki ara pas niteliğini taşıyordu ve görsel olarak müthiş bir basketboldu. Turnuvanın en güzel on hareketinden bir tanesiydi.

44 dakika 8 saniye oynayan ve sadece 52 saniye dinlenmek için kenara gelen, 11 ribaunt ve 17 sayı ile double yapan Nevriye’nin pota altındaki direnişi ayrı bir maç öyküsüydü.

Uzatma periyodunun son bölümünde inanılmaz bir üçlükle belki de giden maçı tekrar bize döndüren Işıl bu maçın liderlerinden biriydi.

Ve bu maç sayısal olarak fazla katkı yapamasa da Şaziye mücadelesiyle takımımızı cesaretlendirdi.

Maç öncesi takımların istatistiksel ortalamalarında Fransa takımının turnuva boyunca 68, Perilerimiz de 62 sayı atmıştı. İlginçtir ki karşılaşmanın skoru tam tersi şekilde gerçekleşti.

Yine çok iyi savunma yaptık, rakibimizi direncimizle bezdirdik, dış şutlara zorladık. O şut tercihleri de kolay pozisyonlar olmayınca dönen topları pota altında topladık. Kısa oluşumuz hücum ribauntlarına yansıdı. 10’a karşı 3 ribauntla tamamladık karşılaşmayı ki neredeyse hücum ederken hiç geri dönen topu alamadığımız anlamına geliyordu bu.

Buraya kadar hep güzelliklerden söz ettik. Ancak ders almamız gereken bir takım sonuçlar da var bu karşılaşmada.

Maalesef 5+1 oyuncu ile oynuyoruz. 3 oyuncumuz 43.00, 43.11, 44.08 dakika sahada kalırken; Fransa’da 40 dakikanın üzerinde sahada kalan oyuncu yok. Ayrıca bu üç oyuncu neredeyse alternatifsiz ve takım halinde bunların ne yapacağına bakıyoruz. Kazanmak için üçünün birden iyi oynaması gerekiyor.

Karadağ ve Fransa maçlarında bu üç oyuncumuz da ekstra işler yaptığı için rakipler çaresiz kaldı.

Rusya ilk maçı kazandı ve finalist olduktan sonra bizim maçımızı izledi. Bir takım notlar aldı. Bu notların en önemlisi de bizim de yukarıda altını çizdiğimiz gerçektir.

Dün hesapların yeniden yapıldığını yazmıştık. Artık ortada bir gerçek var, Türkiye Avrupa’da final oynuyor. Kızlarımız bir gün dinlenme şansı bularak Pazar günü finale çıkacaklar. Varsın bugüne kadar hiç kazanamamış olalım, turnuvada da farklı yenilmiş olalım; ancak Karadağ, Fransa ekolünden sonra Rusya’nın gözümüzde büyütülecek bir rakip olmadığını düşünüyorum. İlk maçı birinci periyottaki kötü oyunumuz yüzünden kaybetmiştik. Şimdi biraz dikkatli oynarsak madalyanın rengi sarı olacaktır.

Rusya çok daha uzun bir takım. Ancak bir Birselleri yok!

Not: Bu maçı Sarkozy ile birlikte izlemeyi o kadar çok isterdim ki... Maç sonunda ona doğru dönüp tebessüm etmeyi...

http://twitter.com/uzaygokerman