Ne ararsan muzda var

Okula gitmeye başladığımızda da annelerimiz öğün aralarında yememiz için yanımıza muz vermeyi tercih ederler. Onu hemen çizebilir ve altına da adını yazabiliriz: Muz. Yazması ve telaffuz etmesi bile kolay! Hakkını vermek lazım. Sevimli muz, herkesin en bayıldığı meyvelerden biridir! Nasıl olmasın ki? Her şeyden önce hayatta kendimizi büyük, bağımsız ve kendi başına hareket edebilen bireyler olarak hissetmemizi sağlayan ilk meyvesidir. Biz daha çatal bıçak kullanmasını bilmezken, günde dört defa ağzımıza bir şeyler tıkıştırmaktan canı çıkmış annemiz güzel, olgun bir muz verir elimize. Soymamıza da biraz yardım ettikten sonra (o kabukları maymunlar gibi aşağıya doğru soymak ne eğlencelidir) yumuşacık, tatlı, yoğun tadının ve yapış yapışlığının keyfini çıkarırız. Muzu parmaklarımızın arasında ezip mama koltuğuna, önlüğe ve yanımıza yanaşan herkese bulaştırmak ne büyük bir keyiftir! Büyüdükten sonra bile etrafımızdaki işgüzar ukala topluluğu yeteri kadar meyve tüketmediğimizi söyleyerek kafamızı ve sinirlerimizi bozduğu zamanlarda, seslerini kesmek için bu sarışın meyveden bir tane yememiz yeter (yemeden önce onunla bir silahmış gibi oynamayı, bumerang gibi karşımızdakine atmayı ya da belki de en büyük afrodizyak etkiye sahip meyvelerden biri olarak kabul edilmesine neden olan o kendine özgü formuyla ilgili şakalar yapmayı da ihmal etmeden tabii). Hatta geçenlerde bir yerlerde okudum; dallarının arasından çıkan yılanın, meyvesiyle Havva'yı kandırdığı ağaç elma değil muz ağacıymış! Meğer elma değil muzmuş Hayatımız boyunca bize lezzetiyle eşlik eden sadık muz, aynı zamanda son derece dekoratiftir. Bu nefis meyvenin olmadığı bir meyve sepeti hayal edebiliyor musunuz? Mümkün değil! Cazibesinin yarısını kaybeder. Muzun ağacı da son derece dekoratif ve cömert bir bitkidir; fidanın dikiminden yalnızca 10 ay sonra vitamin, potasyum, magnezyum ve fosfor açısından oldukça zengin meyvelerini vermeye başlar. Diğer meyvelerden daha yüksek kalorili olsa da yapacak bir şey yok!Sicilya'da bir gezideyken dalından yeni koparılmış muz tatma fırsatım oldu... Allahım, tadı süpermarketlerden aldığımız o zavallı muzlardan nasıl da farklıydı! Ama ne gelir elden? Ya elimizdekiyle yetineceğiz ya da bir ortancanın yerine muz ağacı dikeceğiz arka bahçeye. Her neyse, eğer dikmez de süpermarket gibi bir yerlerden alırsanız bilginiz olsun, daha tam olgunlaşmamış yeşilimsi muzların tüketilmeden önce biraz bekletilmesini tavsiye ediyorlar; tatları fena olmamasına rağmen hazımları çok zor oluyormuş! Ama aceleniz varsa, muzları bir domates ya da elmayla beraber kağıt bir poşetin içine koyun; elmalar ve domatesler gizemli bir şekilde muzun olgunlaşma sürecini hızlandırıyor. Şaka yapmıyorum; bu bizim ihtiyar İtalyanların kullandığı bir yöntem! Dedelerimiz muzu gastrite bağlı rahatsızlıklarda da önerirlerdi. Muzu ezip süte karıştırır, günde bir defa bu karışımı yerlerdi: yanma hissine son! Ayrıca bu mamaya bal da ekleyerek kırışıklıklar ve cilt yorgunluğuna karşı harika bir yüz maskesi de hazırlayabilirsiniz.Bitmedi; muz kabuğunun iç tarafı sinir bozucu sivilcelere karşı sihirli bir değnek gibidir. Kabuğun içini bir bıçakla dikkatlice kazıyıp beyaz ve yumuşak kısmını alın, iyice ezin ve yüzünüze uygulayın... Sonuç mucizevi olacak. Herkese iyi muzlar! Yeşil muzları biraz bekletin Malzemesi: 4 muz, 1 iri portakal, 2-4 kaşık şeker, 30 gr. tereyağı, 1 küçük bardak rom, biraz kuru üzüm.Hazırlanışı: Fırını 300 dereceye ayarlayıp yaklaşık 5 dakika kadar ısıtın. Muzları soyup uzunlamasına kesin ve kestiğiniz tarafları aşağıda kalacak şekilde fırın tepsisine dizin. Üstlerine portakalın suyunu döküp şeker serpiştirdikten sonra tereyağı parçalarını da koyup fırında 5 dakika pişirin. Fırından çıkardığınız muzlara zevkinize göre rom ve kuru üzüm de katabilirsiniz ama her şekilde hemen servis edin çünkü çok çabuk kararıyorlar. Dilerseniz üstlerine biraz da krema koyabilirsiniz. donatellapiatti@hotmail.com Fırında muz