Bir taksici mağdurunun anıları

Efnan Atmaca - Gündemi haklı olarak meşgul eden ve maalesef bir türlü çözüm bulunamayan İstanbul’un taksi sorununa tüm mağdurların sesi olacak bir yorum Ayşe Kulin’den geldi. Usta yazar her İstanbullunun mutlaka ağzından çıkan “Taksiii” çığlığını kitabına ad yaparak sarı arabalarda yaşadığı maceraları anlatıyor. “Maddi ve manevi olarak taksi sürücüleri tarafından sık hırpalanmış bir taksici mağduruyum” diye söze başlayan Kulin bir cildi dolduracak maceralarından yine kendi deyimiyle “bir düzine sunar gibi bir düzine olay” anlatıyor.

Yazarın kıvrak kalemiyle ironi taraflarında dolaşarak lafını sakınmadan yazdığı bu anılar tabiri caizse trajikomik. Okurken sık sık gülümsesek de kendimizi Kulin’in yerine koyduğumuzda ve elbette anılarımız canlandığında içimizden bir öfke yükselmiyor değil. Ayşe Kulin bu yıl yayımladığı “Hazan”da inatla kendine yakıştırdığı ve aynı inatla reddettiğim “yaşlı” sıfatının altını bu kitapta da ısrarlı çizip “yaşlı bir kadın”a yapılan taksi terörünü okurla paylaştığını söylüyor. Aslında hepimizin bildiği hikâyeler bunlar. Aldığı parayı sahtesiyle değiştirip yolcusunu kazıklamaya çalışan sürücüleri duymayanımız kalmadı elbette. Ya da “trafik var” bahanesiyle İstanbul turu attırıp gerçek fiyatın üç katı para talebinde bulunanları. Kısa mesafe almayanlar zaten artık işten bile değil. Bu hikâyeleri tanıdık birinden duymak yalnız olmadığımızı ispat ediyor ve boşluğa bağırdığımız isyanımızın duyulur kılındığını görmemizden ötürü içimizin yağları eriyor. Sanki Kulin’in anlattığı her anıyla bize eziyet eden tüm sürücülerden öcümüzü alıyoruz.

Aşı karşıtı çıkınca

Bu bilindik dolandırıcılık yöntemlerinin yanı sıra Kulin’e özel anılar da var elbette öyküler içinde. Kendine geç saatte sokakta olmasından ötürü eleştirilerde bulunan sürücüye kadınların eğitim alması ve çalışması konusunda verdiği ikna edici dersten sonra belki de bir genç kızın hayatını kurtarmıştır Kulin. Kafasına göre sürücüyü bulmuşken aşı karşıtı olduğunu öğrenmesiyle hayal kırıklığı yaşaması ve hemen olay mahallini terk etmesi tam da yazara göre bir davranış. Ama en çok evlenme teklifi aldığı hikâye kaldı aklımda. Bu anının altına yazar “Başımdan geçen bu küçük hikâye sırf o yüzden bu kitapta yer buldu, taksi şoförleri arasında filozof, nazik ve olgun insanların ve (her yaşta bekâr kızların dikkatine) kendine eş arayanların da bulunduğunu göstermek için!” diye not düşmüştü. Madem ben de anlattım, ekleyeyim istedim. Kitabın en oyuncaklı taraflarından biri hiç kuşkusuz içindeki Ayşe Kulin’in taksi mağduriyetini anlatan illüstrasyonlar. Yazarın kişisel isyanını göstermek için yazdığı kitap aslında hepimizin ortak isyanı. Umarım artık bu soruna bir çözüm bulunur da “Taksiii” dediğimizde kapısını açıp bizi istediğimiz yere İstanbul turu attırılmadan ve dolandırılmadan götürecek araçlara ulaşabiliriz. Taksiye gönül rahatlığı ve güvende olacağımızı bilerek binmek hepimizin hakkı, değil mi?