Geleceklerini anlatarak ödül kazandılar

“Babalar okumamışsa bari çocukları okusun, cahil kalmasınlar”
Mehdiye Ürper (13) / Şiir dalında ilköğretim birincisi
-Şırnak’ta Fatih Sultan Mehmet İlkokulu’na gidiyorum. 7’nci sınıftayım. Şiir dalında yarışmaya katıldım. Dereceye gireceğimi tahmin ediyordum. Birinci olacağımı düşünüyordum. Şiirimde okula gitmenin önemini anlattım. Okula gidersem öğretmen ya da doktor olabileceğimi, insanların derdine derman olabileceğimi yazdım. İlk defa şiir yazıyorum.
-Öğretmen de olmak istiyorum. Çocuklara bir şeyler öğretmeyi seviyorum. Hayalimdeki okul Dicle Üniversitesi.
-Altı kardeşiz. Hepsi okuyor. En küçük kardeşim gelecek yıl anaokuluna başlayacak. Babam her zaman “Biz okumadık, siz okuyun” der. Okumak için neye ihtiyacımız olursa hemen almaya çalışıyor. Buradan bütün babalara sesleniyorum: Kendileri cahil kalmışsa, çocuklarını okutsunlar, bari çocukları cahil kalmasın...


“İnsan hep uçar ya. Benim de gözüm Hacettepe’de”
Nurgül Dursun (16)
Resim dalında ortaöğretim birincisi
-Ağrı’da okuyorum. Hamur Kız Öğrenci Yurdu’nda kalıyorum. Ailem hayvancılıkla uğraşıyor. Hazır mısınız? Söylüyorum: 10 kardeşiz. Beş kız, beş erkek. En küçük benim. Lise 2’ye gidiyorum.
-Babam okumam için beni hep destekledi. Köyde okumak herkesin harcı değil. Çünkü köylü konuşur. “Bu kız, okutma, gerek yok” dediler hep babama. Ama babam beni hep destekledi. Engellere rağmen okuyabilmek leziz bir şey.
-İlköğretimi köyde okudum. Köyde ortaokul yoktu ilçeye gidip gelmek zorunda kaldım. Liseyi de yatılı okuyorum. Lise biliyorsunuz çok zordur. Köyden gidip gelmek de zordu. Para yetmiyordu. Derslere geç kalıyordum. Yatılı okulun da tabii olumsuz yönleri var. Bu yaşta gurbet çekmek kadar acı bir şey olmasa gerek.
-Şiir, kompozisyon gibi şeylerden benden bir şey çıkmaz. Resim dalında katıldım yarışmaya. Dereceye girmeme çok şaşırdım. Konumuz “Geleceğim”di. Bir okul çizdim. Merdivenleri kitaplardan oluşuyordu. Kalemlerle merdivenleri tutturdum. Kendimi o merdivenlerden çıkan bir öğrenci olarak çizdim. Elimde ise bir şemsiye var. Çünkü kara kara damlalar yağıyor gökten. Bu kara damlalar da cehalet, kötülük gibi şeyler. Ben kendimi bunlardan şemsiyeyle koruyup okula giriyorum. Okul ise aydınlık, kapısı açık. “Seni koruyabiliriz” hesabı... Okulun arkasında da doktor var. Çünkü doktor olmak istiyorum. Göz doktoru olmak isterim. Diğer dallarda ameliyatlar yapmak gerek çünkü.
-İnsan hep uçar ya. Benim de gözüm Hacettepe Üniversitesi’nde. Umarım kazanırım.

“Gaz lambasından esinlendim”
Harika Gül (18) / Kompozisyon dalında ortaöğretim birincisi
-Erzurum’da yaşıyorum. İlkokula dokuz yaşında, çok geç başladım. Köyde ilkokul yoktu çünkü. Şu an Nenehatun Kız Lisesi 11’inci sınıf öğrencisiyim. Aydın Doğan Kız Yurdu’nda kalıyorum. Ailem Erzurum’un Hınıs ilçesine bağlı Dibekli köyünde oturuyor. Çiftçilikle uğraşıyorlar. Bu, yatılı okulda geçirdiğim dördüncü yılım. Yatılı okulda kalmadan önce akrabalarda, dayımda, ablamın yanında kaldım. Okul hayatım zorlukla geçti. Sekiz kardeşiz. İlkokuldan beri ailemden ayrı okuyorum.
-Yarışmaya kompozisyon dalında katıldım. Dereceye girmek çok güzel bir his. Birinci olmak önemli değil aslında, dereceye girmiş olmak da güzel. Yazdığım kompozisyonda hukukçu olmak istediğimden söz ettim. Kompozisyonu ise bir gaz lambasından esinlenerek yazdım. Gaz lambasının içindeki ateşin etrafındaki camla korunduğunu, etrafındaki bu camın ise aslında çok narin olduğunu anlatmaya çalıştım. Köyde soğuk kış günlerinde sık sık elektrikler kesilirdi, biz de gaz lambasının önünde ders çalışırdık. Bu kompozisyonu yazarken bu anılarım aklıma geldi. Gaz lambası ilham verdi bana. İçindeki ateşi kendime benzettim, etrafımdaki camın ise bana sahip çıkan öğretmenlerim ve ailem olduğunu yazdım. Onlar tıpkı bu cam gibi ateşin sönmesine izin vermiyorlar.
-Derslerim çok iyi. Bütün derslerimde başarılıyım, bir eksiğim yok. Sözel dersler arasında özellikle felsefeye ilgi duyuyorum. Sayısal dersleri de seviyorum. Matematikte, özellikle de geometride çok iyiyim. Ankara Gazi Üniversitesi’nde hukuk eğitimi almak istiyorum. Dil, Tarih ve Coğrafya Fakültesi’nde de okumak isterim. Pek çok hayalim var. Umarım gerçekleştirebilirim.

“Okuyan kızların arkasından dedikodu yapılıyor”
Bahar Çiçek (16) / Şiir dalında ortaöğretim birincisi
-Şiirimi insanlara gösterdiğimde çok klasik buluyorlardı. “Kazanamazsın” diyorlardı. Hiç beklemiyordum dereceye girmeyi.
-Mardin Savur Lisesi’nde okuyorum. Bu yarışmaya şiir yazarak katıldım. Şiire aslında çok da meraklı değildim ama bir anda ilham basınca yazıverdim. Şiirimde herkesin okuması gerektiğinden söz ettim. Bizim köyde okuyan çok az insan var. Aslında okul uzak değil. İki kilometre uzaklıkta. Ama kızlar genellikle okula gönderilmez oralarda. Babalar da çevrenin baskısından kızlarını okula göndermekte zorlanıyorlar. “Kızlar okumaz” diye bir inanış var maalesef. Okula giden kızların arkasından ise dedikodu yapıyorlar. Ama benim ailem bu lafları dinlemeyip beni okutuyor. Dokuz kardeşiz, ailede tek okuyan kişi benim.
-Avukat olmak istiyorum. Kızları savunmak istiyorum. Köyde ya öğretmen ya avukat olmak istiyor okuyanlar. Yaşadıkları bölgeden etkileniyor insanlar tabii.

“Altı kardeştik, dördü öldü” 
Dursa Aylak (14) / Resim dalında ilköğretim birincisi
-Amasya’da Hürriyet İlköğretim Okulu’nda okuyorum. Sekizinci sınıftayım. Her gece yattığımda geleceğimi, hemşire olduğumu hayal ederim. İnsanlara yardım etmeyi çok seviyorum. Özellikle yaşlı ve muhtaç insanlara yardım etmek için hemşire olmak istiyorum. Resimde de kendimi yatakta bütün bunları hayal ederken çizdim. Başımın ucunda baloncuklar var. Düşümde de hemşire olduğumu ve hastalarla ilgilendiğimi görüyorum.
-Dereceye gireceğimi hiç düşünmüyordum. Türkiye genelinde bir yarışma olduğu için pek ümidim yoktu.
-Babam şu an işsiz. Annem ev kadını. Altı kardeştik, dördü öldü. Abim ve ben kaldık. Bu kampanya olmasaydı zor okurdum herhalde. Sürekli babamın birilerinden borç alması gerekirdi beni okutmak için. Ya da tarlamızı satardık.