Bilal Meşe

Neymiş, Adana Demirspor’da 13 oyuncu yokmuş? Kimi kırmızıya, kimi sakatlığa, kimi de statütüye takılmış! Takılsa ne olur, takılmazsa ne olur? Ne yani, yokların yerine oynayanları çizgi dışına mı atalım, yok mu sayalılm?
Niang, Belhanda, Yusuf Sarı, Yusuf Erdoğan ve Emre Akbaba’yı nereye koyacağız? Aslanlar gibi takır-takır top oynadılar, bileklerinin hakkıyla maçı farklı kazandılar. Yani eksik olan Demirspor değil, benzetme yerindeyse eksik olan Kartal idi!
Alın size Belhanda... Müthiş tecrübe 8’de harika bir gol attı. Alın size Niang... Takım arkadaşına nazire yaparcasına 17’de fotokopi gibi farkı ikiye taşıdı.
Bir eksik kadroya bakın, bir de Kartal’ın tam kadrosuna? Ev sahibi takım, buldu mu atıyor, Kartal ise, üretti üretmesine de, gelin görün ki eli hep boş döndü bu yarıda! 
Cenk Tosun’un iyi niyetine lafımız yok. Gol için çırpınıyor, atamıyor. Acaba kurşun mu döktürsen kardeş!
Demem o ki, baskıyı yapan Kartal, golü yiyen yine Kartal... Olacak iş mi arkadaş? Üstelik ikisi de cezaalanı dışından ve aynı köşeye! Mert’te şaşırdı beni,

En ufak kötü gidişatta, her ne işse faturayı hopp teknik adama çıkarırız, alışmışız! Ya oyuncu tercihlerini ya da tabeladaki skora bakarız, gerçekleri unuturuz! Bu oyunun asıl aktörlerini adeta sümen altı ederiz! Hiçbir teknik adam bindiği dalı kesmez, hele Güneş gibi bir tecrübe aslaaa! Beşiktaş formasının ağırlığı var, onu taşımak mangal gibi yürek ve de yetenek ister. O formanın içine giriyorsanız, varınızı yoğunuzu ortaya koyacaksınız, lamı cimi yok arkadaş! Paralarınızı tıkır tıkır alıyorsunuz, bir eliniz yağda, bir eliniz balda, daha ne istiyorsunuz?
Bu oyunda işler ters gitmeye görsün, Trabzon yenilgisinin esintileri hala Beşiktaş’ta sürüyor, üzüntüleri yüzlerine yansıyor, atamamışlar üzerlerinden! Kayseri çantada keklik değil, bunu ilk yarıda gördük. Efendim topla oynama yüzdesi Kartal’dan yana ama topla oynasan ne olur, oynamasan ne olur, istersen al evine götür, pozisyon üretimine yansımıyorsa ne anlamı var ki! Koca ilk yarıda Ghezzal ve Chamberlain’in kaleyi bulan şutları var, hepsi o kadar!
Bir duran top, arka

Malumunuz Gelibolu’da yaşıyorum, küçük bir ilçe burası, demem o ki aynı insanı günde beş kez görüyorum! Trabzonspor yenilgisinden sonra ne zaman çarşıya adımımı atsam, Beşiktaş sevdalılarının sorularıyla karşılaşıyorum şu sıralar. Düşünün o yoğun soru ve eleştiriler karşısında Kartal’ı savunamıyorum, ‘haklısınız’ diyerek geçiştiriyorum! Hiç bu kadar ‘suskun’ kaldığımı da anımsamıyorum! 
Maçtan sonra kritiğimde dilim döndüğünce eleştirilerimi sıraladım... Özellikle sahaya sürülen 11 konusundaki şaşkınlığımı ifade ettim. Güneş hocamızın böylesini ilk kez gördüğümüz kadro tercihi doğrusu beni şaşırttı!
Masuaku mesela, sol kulvarı müthiş kullanmasını bir kenara bırakın, adam neredeyse tam bir oyun kurucu. Sağlam oynuyor, riske girmiyor, ortaları da başlı başına büyük tehlike. Keza Aboubakar, yürüse de sahada olmalı, pozisyon üretmede onun üzerine tanımam, tek geçerim.
Nereye varmak istiyorum? Sen ideal ve kazanan kadroyu sahaya çıkar, kötü oynasa,

Yapma, etme hocam! Senin bilgi birikimine, oyun felsefene, oyuncu tercihlerine, disiplinine, adalet kantarına her daim saygı duymuşumdur. Güneş’in kazanan kadroyu bozduğuna pek tanıklık etmezdik taaa ki, düne kadar! Bu demek değildir ki, eleştiri hakkımızı kullanmayacağız!
Nereye varmak istiyorum? Elinizde bu takımın gediklileri var, yani değişmezleri. Biri Masuaku, diğeri ise forvette Kartal’ın en büyük kozu Aboubakar. Diyeceksiniz ki, biri sakatlıktan yeni çıktı, diğeri ise milli takım kampı ve ailevi nedenlerle bir süre takımda olamadı. Hiç fark etmez, ikisi de yedek oturmaz, oturtulmaz, varlıkları yeter! Ki Güneş ikinci yarıda bu isimlere dönüş yaptı, yapmasına da ‘Atı alan, çoktaan Üsküdar’ı geçti’ hocam!
Trabzonspor’un kadrosuna yeni kattığı forvette bir kulesi var, iki metrenin üzerinde Onuachu. Öyle ağır falan değil, 29’da attığı kafa golü, müthiş, kaleci Mert topu ağlarda gördü! İkinci yarının hemen başında nazara geldi, sakatlandı! Belli ki, bu tip gollerini ligde çok izleyeceğiz.
Bakasetas’ın uzaktan şutlarına

Stefan Kuntz, ‘Karamsarlığa gerek yok’ diyor, haklı, ancak görünen köy de kılavuz istemez! Şu Ermenistan maçına rotayı kıralım, ne demek istediğimiz anlaşılır. 
Kuntz’un sahaya sürdüğü 11’e bakın, yeter! Örneğin Kuntz’un çanta gibi yanında dolaştırdığı Abdülkerim Bardakçı, Galatasaray’da müthiş oynuyor, çıtayı her geçen gün yükseltiyor, gelin görün ki yedek, olacak iş mi bu? Kadrodan çıkarıldı, yapılan açıklamalarda ailevi nedenler olduğu söyleniyor... Keza Kerem Aktürkoğlu darbeye dayalı sakatlığı nedeniyle kamptan ayrıldı. Valla huyluyum, kafamda hala yanıtını bulamadığım sorular var!
Artı Onur Bulut, Şenol Güneş ondan asla vazgeçmiyor, her daim sahada. Kaldı ki ay-yıldızlı ekibin sol tarafında sıkıntı olduğunu gördük, orayı parselleyecek Onur ne güne duruyor? İşin özeti, yürüyenleri sahada tuttu, koşanları, çalışanları, ter dökenleri kenara aldı, sevsinler senin oyuncu hamlelerini!
Siz karamsar olmayabilirsiniz, ama bizler karamsarız, şu gruptan çıkamazsak,

Japonya ile oynadığımız hazırlık maçı beni taaa 21 yıl öncesine götürdü. Yani Güney Kore ve Japonya’da yapılan 2002 Dünya Kupası’na... Yorucuydu, oradan oraya, her gün neredeyse ülke değiştirdik, gelin görün ki bir o kadar da keyifliydi.
Japonya’yı o turnuvada 1-0 yendik, yenmesine de pek kolay olmamıştı. Samuraylar’da o yıllardan bu yana sadece isimler değişti, her alanda olduğu gibi müthiş disiplinliler, oyun sistemine sonuna kadar sadıklar. Kaldı ki rakibimizin birçok oyuncusu Avrupa’da top koşturuyor, artı apoletleri 4 Asya Kupası ve en önemlisi 7 kez Dünya Kupası’na katılmış olmaları, yani o kulvarın gediklisi. Çok çabuk ve teknik oyuncuları kadrosunda barındırıyor Japonya. Hazırlık maçı da olsa, rakip işini ciddiye alıyor, baksanıza Almanya’yı bile özel maçta 4-1 yendiler, Hansi Flick’in biletini kestiler!
Hazırlık maçlarında skor tabelasına pek takılmam, ancak ilk yarıda yediğimiz üç gol biraz ağır oldu! Adamlar pire gibiler, hem alan daraltıyorlar, hem hücumda çoğalıyorlar, hem de geri

Kusura kalmayın, bizim kulvarı bu hafta pas geçiyorum, tek satır futboldan, takımlardan, transferlerden, kimin iyi, kimin vasat olduğundan dem vurmayacağım, çünkü ortada büyük bir zafer söz konusudur.
Ülkemizi ayağa kaldıran, sokaklara döken, bizleri mutlu eden, gurur ve onur veren Avrupa’nın en büyüğü FİLENİN SULTANLARI’nı dilim döndüğünce öne çıkaracağım. Onlar bunu hak ediyor, hem de sonuna kadar...
Futbol bizim ekmek paramız, haber ve yorumlar yapıyoruz... Ne var ki, 48 yıllık yol arkadaşım Şerife, öyle pek futbolla ilgilenmez, ara sıra göz ucuyla bakar maçlara hepsi o kadar. Fakat ben onun kadar voleybol ve basketbol fanatiği tanımadım dersem abartmış olmam. Öyle ki bu iki branş bazen futbolla çakışıyor, tabii ki ufak tefek takışmalar oluyor, ama sonunda tatlıya bağlıyoruz. Ben salonda, o mutfakta maçlarımızı izliyoruz, yani sataşmalar büyük boyutlara hiç ulaşmadı bugüne kadar!
Voleybolda finaller boyunca telefonum hiç susmadı, yazlıkta olduğu için her saat arıyor, ‘Bak Bilal, voleybolcularımızın

Şöyle ilk yarının istatistiklerine bakalım, sonra düşüncelerimizi ortaya koyalım ne dersiniz? Topla oynama yüzde 70 Beşiktaş lehine...
Bu rakam, konuk takım Sivasspor’un ofansif oyundan çok savunmasına yaslandığını gösteriyor. Bakın bu oyunda zor olan savunma yapmaktır, ne kadar kapanırsanız kapanın, bir tane ‘çilingir’ çıkar, o kilidi açar! Yani, faturayı gelir, keser tıpkı Colley gibi! Hele de duran toplar bu oyunun en kritik atışlarıdır. Colley kapı gibi stoper, savunmadan çıkıyor, duran toplarda fırsat kolluyor. Nitekim, gol ayaklarının sustuğu ilk yarıda kafayla perdeyi açtı.
Muleka’yı beğenen var, beğenmeyen de, ben mi, pozitif düşüncelerim her hafta artıyor. Rashica’nın attığı golde onun da emeği büyük, kazandığı topu Aboubakar’a aktardı, Kartal’ın gol makinesi, soldan derinlemesine topu arkadan kopup gelen Rashica’ya yuvarladı, ona da vurmak kaldı, ilk yarının skorunu belirledi. Gelelim Güneş’in 11 tercihine...
Valla görüyoruz ki, takımın pek sağıyla, soluyla oynamıyor, ufak - tefek değişiklikler yapıyor, yerden göğe