Akkuyu Nükleer Santrali’nin dün temeli atıldı.
Türkiye için “hayırlı olmasını” diliyorum.
Bundan 5 yıl önce konuyla ilgili “Nükleer santral konusunda tereddütlerim var” diye yazmıştım.
.....................
Aradan geçen 5 yılda Türkiye’de 2 nükleer santralin “yararlı olacağına” dair bir “evrim” geçirdiğimi belirtmeliyim.
Artık gerekli. (Çevre ve güvenlik duyarlıklarımı koruyorum.)
Nedenlerini yazının sonraki bölümünde yansıtacağım.
.....................
Önce “tereddütlerimi belirttiğim 5 yıl önceki yazıdan bazı satırlar...”
Nükleer endüstride önce “Çernobil”, sonra da Japonya’daki “Fukişima” kazalarından sonra dünyada siparişler iptal edildi. Birçok ülkede santraller kapatıldı.
“Yenilenebilir enerji yatırımları ve doğal gaz “ öne çıktı.
“Nükleer endüstride rönesans hamlesi” yarım kaldı.
Almanya’da büyüyen anti-nükleer hareket, seçim sandıklarına atılan oylara da yansıdı.
Almanya’daki 17 reaktörün en eski 8’inin fişi çekildi.
Geriye kaldı 9.
Onların da -sadece- 6 yıl süresi kaldı.
5 nükleer reaktör işleten İsviçre de aynı yolda ilerliyor. 2034’e kadar hepsi kapatılacak.
İsviçre, artık “yenilenebilir enerjiye” yatırım yapıyor.
İtalya da, Çernobil sonrası kapattığı 4 nükleer santralin yerine yenilerini yapmayı planlıyordu. Görünüşe bakılırsa bu da artık kolay değil. Yüksek Mahkeme “nükleer santrallerin kurulması” konusunda referanduma gidilmesi gerektiğine karar verdi. (1987’de yapılan halk oylaması “ülkedeki 4 reaktörün kapatılması” sonucunu vermişti.)
“Nükleer santralleri kapatma kararları” devam eden İspanya ve Belçika’yı, hiç nükleer santrali olmayan Danimarka, Norveç’i de bu resme ekleyin.
Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı’nın listesinde yapım aşamasında 64 yeni reaktör var. 27’si Çin’de, 11’i Rusya’da, 10’u Güney Kore ve Hindistan’da yer alıyor.
Geriye 16 reaktör kalıyor. Sadece 2 tanesi Batı Avrupa’da (Fransa ve Finlandiya).
Kısacası, sadece “çevresel kaygıları sınırlı” ya da “sınırlandırılmış” ve “halkın karar mekanizmalarına katılma kültürünün gelişmediği” ülkelerde, nükleer enerji daha kolay yol alıyor.
......................
Peki neden, tüm bunlara karşın artık Türkiye için “nükleer enerji” gerekli?
Akkuyu, Türkiye enerji ihtiyacının yüzde 10’unu karşılayabilecek. İkinci nükleer santralle birlikte yüzde 20’sini.
Bu oranların yanı sıra, enerji politikası olarak, ithal gaz ve petrol dışında “kaynak çeşitlendirmesi ve yerlilik” önemlidir. Ayrıca...
“Jeopolitik, strateji, milli güvenlik” etmenlerinin belalı Ortadoğu coğrafyasında bir dayatmasıdır nükleer adımlar...
- Türkiye nükleer teknolojide kendi yetişmiş bilim insanlarına ve tesislerine sahip olarak, çağının gerisinde kalmamalı.
- Bölgede İsrail’in -Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da işaret ettiği gibi- nükleer silah üreten tesisleri var. İran da bu alanda hayli ilerleme sağladı. Suudi Arabistan’ın nükleer santral projesi açıklandı. “Nükleer silah üretimi için mi?” kuşkusu var.
Milli Güvenlik konsepti nedir bilemem ama Türkiye’nin de bu alanda “caydırıcı güç” olabilmesi için nükleer santralleri -gereğinde aşılabilir- “kritik eşiktir.”
.......................
Bilmem anlatabildim mi?
